Ο,τι είναι επιστημονικό πρέπει να προσεγγίζει την αλήθεια (κοινωνική πραγματικότητα, φυσική κατάσταση) και μέσα από την γνώση να βελτιώνεται η ζωή κάθε ανθρώπου ατομικά και συλλογικά της κοινωνίας.
Ο μαρξισμός είναι επιστημονική μέθοδος διερεύνησης της αλήθειας.
Δυστυχώς, για πολλά χρόνια είχαμε επιτρέψει να υπάρχει μια ψευδής «αλήθεια».
Ενα καθεστώς οπορτουνιστικό αναθεωρητικό, μεταρρυθμιστικό υπέκλεψε την λαϊκή εντολή, την λαϊκή κυριαρχία και έβαλε τους παραγωγούς - πολίτες στην άκρη, ενώ οι κλεπτοκράτες που αναδείχτηκαν ιδιοποιήθηκαν την κοινωνική ιδιοκτησία επαναφέροντας τον καπιταλισμό με την αντεπανάσταση.
Αισθάνομαι πολύ ευτυχής που το ΚΚΕ σήμερα πρωτοπορεί στην παγκόσμια μαρξιστική - επιστημονική διερεύνηση της ΑΛΗΘΕΙΑΣ. Βάζει το μαχαίρι βαθιά, για να καθαρίσει την πληγή, που βασάνιζε το κομμουνιστικό όραμα, που είχε διαστρεβλώσει την μαρξιστική - επιστημονική μεθοδολογία, που μείωσε την επιστημονικά διερευνημένη πίστη - ελπίδα των ανθρώπων ότι μπορούν να χειραφετηθούν οικονομικά - πολιτικά και να χτίσουν μια υγιή δημοκρατική κοινωνία όπου κάθε μέλος της θα φροντίζει για το κοινό καλό και η κοινωνία θα φροντίζει για τον κάθε άνθρωπο.
Στο πεδίο των παραγωγικών σχέσεων και δυνάμεων που αποτελεί και τη βάση όλης της μαρξιστικής θεμελίωσης του σοσιαλισμού -κομμουνισμού, η Θέση 12 «για το Σοσιαλισμό» βάζει τα πράγματα στη θέση τους.
ΟΤΙ ΔΗΛΑΔΗ
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΝΤΑΛΛΑΚΤΙΚΗΣ ΑΞΙΑΣ Ο ΝΟΜΟΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΤΡΟΠΟΥ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ (ΚΤΠ)
ΑΛΛΑ
Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΠΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΒΑΘΜΙΔΑ ΤΟΥ ΚΤΠ
Ο Λένιν όταν θέλησε με μια μόνο πρόταση να δείξει ποια είναι τα άμεσα καθήκοντα της εργατικής εξουσίας είπε το περίφημο «κομμουνισμός είναι εξηλεκτρισμός και καθημερινό τράβηγμα όλο και περισσότερων εργατών - παραγωγών στη διοίκηση των παραγωγικών και λοιπών θεμάτων της κοινωνίας».
Ηθελε να δείξει την τεράστια σημασία της ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων και των κομμουνιστικών παραγωγικών σχέσεων, που απλώνονται από το εσωτερικό κάθε χωριστής παραγωγικής μονάδας ως την πολιτική διεύθυνση σε επίπεδο «κράτους», ένωσης «κρατών» και τέλος διεθνούς κοινότητας χειραφετημένων παραγωγών - πολιτών.
Η προϋπόθεση βέβαια για όλα αυτά είναι η προλεταριακή επανάσταση αγανακτισμένων από τον καπιταλισμό που επιζητούν μια κοινωνία που δεν θα υπάρχει εκμετάλλευση και που θα συνεργάζονται όλοι αρμονικά. Και για να υλοποιηθεί αυτή η συνεργασία και να καταστρωθούν τα σχέδια παραγωγής, είναι απαραίτητο η κοινωνία να γίνει κάτοχος των μέσων παραγωγής και να αρχίσει να τα χρησιμοποιεί για την παραγωγή κοινωνικοποιώντας τα άμεσα (Ενγκελς, Αντιντύρινγκ).
Η Θέση 18 «Μια νέα δυναμική ...σε κοινωνική ιδιοκτησία» βάζει άμεσα σε σωστή βάση τα ζητήματα των κομμουνιστικών σχέσεων παραγωγής.
ΟΛΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΑΝΩ.
Ο ΚΥΡΙΑΡΧΟΣ ΛΑΟΣ (ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ - ΠΟΛΙΤΗΣ) ΠΡΕΠΕΙ ΝΛ ΓΝΩΡΙΖΕΙ, ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ΚΑΘΕ ΗΜΕΡΑ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΣΤΟΝ ΚΑΘΟΡΙΣΜΟ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ.
Η πιο πλατιά και πραγματική δημοκρατία ισότιμων ανθρώπων - παραγωγών - πολιτών που θα κατοχυρώνει με κάθε τρόπο και σε κάθε θέμα (παραγωγικές μονάδες, τοπικός περιφερειακός κρατικός κοινωνικός οικονομικός σχεδιασμός καθώς και πολιτικά όργανα λαϊκής εξουσίας) την καθημερινή ουσιαστική συμμετοχή, είναι ο μόνος τρόπος για να μην υπάρξουν ξανά καταχραστές πολιτικής και οικονομικής εξουσίας.
Πιστεύω ότι συνολικά οι θέσεις δίνουν κατά κύριο λόγο τις επιστημονικές - μαρξιστικές απαντήσεις που περιμένει κάθε έντιμος και ηθικός άνθρωπος για το πώς δε θα παραδοθεί η νικηφόρα λαϊκή προλεταριακή επανάσταση σε καταχραστές.
Δυστυχώς όμως όπως αναφέρεται στη Θέση 26 «Θέμα ιδιαίτερης μελλοντικής ...μέσα παραγωγής», ένα κεντρικό ζήτημα της λαϊκής - εργατικής εξουσίας δεν έγινε αντικείμενο πλήρους μελέτης στα πλαίσια αυτού του συνεδρίου.
Θα προσπαθήσω να θέσω ορισμένα ζητήματα πάνω στην ανάπτυξη μιας σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής δημοκρατίας χειραφετημένων ή κατώτερα χειραφετούμενων παραγωγών - πολιτών, φυσικά μέσα στα πλαίσια της δικτατορίας του προλεταριάτου.
Τίθενται τα παρακάτω ζητήματα:
1) Οι σχέσεις ενός κομμουνιστικού κόμματος και της εργατικής εξουσίας.
Στη Σ.Ε. λόγω ιστορικών συνθηκών υπήρξε ένα πανίσχυρο και μοναδικό κόμμα, που όμως δεν μπόρεσε να αποτρέψει την αντεπανάσταση. Αντίθετα μάλιστα, έγινε ΦΟΡΕΑΣ της.
Η ταύτιση τελικά του κομμουνιστικού κόμματος με την εργατική εξουσία και ακόμη περισσότερο η ταύτιση της ηγεσίας του με αυτή μπορεί να επιτραπεί μόνο για πολύ μικρά διαστήματα λόγω ειδικών συνθηκών.
Αντίθετα, θα πρέπει το ίδιο το κόμμα να επιδιώκει συνειδητά και αναπτύσσοντας μάλιστα και δείκτες ελέγχου της αποδέσμευσης του από την άμεση άσκηση εξουσίας, την οποία παραδίδει στους παραγωγούς - πολίτες. Το κόμμα θα πρέπει να επανέρχεται στο ρόλο της ηγεσίας (πολιτικής, ιδεολογικής, φιλοσοφικής, επιστημονικής, ηθικής) της εργατικής τάξης.
Δεν μπορεί και δεν επιτρέπεται ένα κομμουνιστικό κόμμα να υποκαθιστά την κοινωνία.
Αυτά που αναφέρονται στη Θέση 38 ότι γίνονται «υπό την καθοδήγηση του κόμματος», σε συνδυασμό μάλιστα με το ότι εισάγεται κάτι που δεν αναφέρεται ούτε στον Μαρξ ούτε στον Λένιν, ότι δηλαδή το σοσιαλιστικό κράτος έχει θεμελιακή του αρχή το δημοκρατικό συγκεντρωτισμό, δημιουργούν σοβαρά ερωτήματα και χρειάζονται επεξεργασία. Σε συνδυασμό μάλιστα με την Θέση 39 ότι «Επομένως το ΚΚ έχει άμεση οργανωτική καθοδηγητική σχέση με όλες τις δομές της δικτατορίας του προλεταριάτου» δημιουργείται μια κατάσταση που δοκιμάστηκε από την ιστορία και απέτυχε.
Το ΚΚ ή τα ΚΚ μπορούν και πρέπει να ζητούν άμεσα από το λαό - εργατική τάξη την εμπιστοσύνη του για ανάληψη ανακλητών θέσεων εργατικής εξουσίας.
Επίσης ένα ΚΚ θα πρέπει να είναι ένα κόμμα επιτελείο της εργατικής τάξης, η οποία έχει την εξουσία, όχι όμως και το κόμμα που έχει την εξουσία.
Πιστεύω ότι είναι δυνατόν να υπάρχουν και άλλοι σχηματισμοί κομμάτων από κομμουνιστές που να έχουν επίσης στόχο τους και όραμα το σοσιαλισμό - κομμουνισμό αλλά να διαφοροποιούνται σε επιμέρους απόψεις οικοδόμησής του.
Επίσης, δεν έχουμε τίποτε να φοβηθούμε από την ύπαρξη πολιτικών σχηματισμών που θα εκφράζουν απόψεις επαναφοράς του καπιταλισμού εφόσον στην πλειοψηφία της κοινωνίας κυριαρχούν οι χειραφετημένοι παραγωγοί - πολίτες και είναι δεδομένη η ιδεολογική ηγεμονία του ΚΚ.
2) Αντιπροσωπευτικότητα - ανακλητότητα - έλεγχος ατόμων και οργάνων της λαϊκής - εργατικής εξουσίας
Σήμερα προσπαθώντας να ανατρέψουμε συνδικαλιστικές ηγεσίες (μεταρρυθμιστικές ή ξεπουλημένες) αντιμετωπίζουμε τα παρακάτω σοβαρά προβλήματα. Οι εργαζόμενοι μπορούν να ελέγξουν άμεσα τα Δ.Σ. των πρωτοβάθμιων σωματείων, δυσκολότερα όμως τα Δ.Σ. σε δευτεροβάθμιες ομοσπονδίες, τριτοβάθμια όργανα κλπ, διότι οι εκλεγόμενοι προέρχονται από σώματα εκλεκτόρων και δεν δίνουν «λογαριασμό» σε κανένα φυσικό μέλος πρωτοβάθμιου σωματείου.
Με το προτεινόμενο σύστημα στην Θέση 38 «Η σύνθεση των...(...διευθύνσεις, επιτροπές κλπ.)» δημιουργούμε ένα μηχανισμό απροσπέλαστων αντιπροσώπων, οι οποίοι εκλέγονται όχι άμεσα από τους πολίτες - παραγωγούς αλλά από αντιπροσώπους. Οταν ο πολίτης δεν γνωρίζει άμεσα ποιον εψήφισε και τι ενέργειες κάνει αυτός, αδυνατεί και να ασκήσει άμεσο έλεγχο. Φυσικά έτσι μειώνεται και η αντιπροσωπευτικότητα και η ανακλητότητα.
Η εκλογή σε οποιοδήποτε όργανο εξουσίας πρέπει να γίνεται άμεσα από φυσικούς ψηφοφόρους και για κάθε όργανο ξεχωριστά. Το ίδιο πρέπει να ισχύει και για τις δικαστικές αρχές.
3) Χειραφετημένοι ή χειραφετούμενοι παραγωγοί - πολίτες
Η εποχή του αλλοτριωμένου ανθρώπου θα είναι πλέον παρελθόν. Ο επαναστατημένος άνθρωπος κάνει τις πολιτικές του ενέργειες ώστε να εγκαθιδρύσει σε όλα τα πεδία της ζωής (οικονομικό, κοινωνικό, επιστημονικό, καλλιτεχνικό, προσωπικών σχέσεων κλπ.) συνθήκες τέτοιες που να δημιουργούνται νέες προσωπικότητες πολιτών που η συλλογική τους σκέψη και δράση οδηγείται από την αρχή «ένας για όλους και όλοι για έναν», επίσης η άμεση συμμετοχή σε όλα τα κοινωνικά ζητήματα καθώς και η χαρά της ζωής και η απόλαυση της δημιουργικής εργασίας θα είναι η μεγαλύτερη ανάγκη του. Αυτός ο άνθρωπος δε θα μπορεί να υποδουλωθεί από κανένα.
Το ΚΚΕ είναι μια πρωτοπόρα μαρξιστική δύναμη παγκοσμίως, και πρέπει να δραστηριοποιηθεί περισσότερο για ένα ενιαίο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα με καθαρό πρόγραμμα, που θα αποκλείει από τις γραμμές του αντιμαρξιστικά κόμματα που μολύνουν την κομμουνιστική ιδεολογία και πράξη (π.χ. ΚΚ Κίνας).
Β. Π. Α.
Χολαργός
Ριζοσπάστης - 6 Φεβρουαρίου 2009
