Αγαπητοί σύντροφοι,
Πολύ σωστά το κόμμα στο 18ο συνέδριο μαζί με τα τρέχοντα για τα επόμενα (μέχρι το 19ο) χρόνια καθήκοντα θα συζητήσει τις θέσεις για το σοσιαλισμό, το στρατηγικό μας στόχο: Στο φόντο αυτού του στόχου μελετώνται και αποφασίζονται όλες οι τακτικές κινήσεις, ο στρατηγικός αυτός στόχος υπαγορεύει την πολιτική δράση του κόμματος και των εργαζομένων. Είναι η απάντηση που πρέπει να περιγράψουμε σε γενικές γραμμές και να αποκαταστήσουμε από τις διαστρεβλώσεις και την αντίπαλη προπαγάνδα, τώρα που οι εργάτες, οι αγρότες, οι αυταπασχολούμενοι διαπιστώνουν όλο και πιο πολύ τη χρεοκοπία του καπιταλισμού. Για να μπουν στον αγώνα πρέπει να αρχίσουν να δουλεύουν στο μυαλό τους με τι θα αντικαταστήσουν το αστικό καθεστώς - αλλιώς τα αγωνιστικά τους βήματα θα μείνουν μετέωρα. Το κόμμα, λοιπόν, δίνει στέρεη βάση και προοπτική στον αγώνα τους.
Στον αγώνα αυτό βαδίζουμε συντεταγμένα σήμερα, παλεύοντας με βάση τις σημερινές ανάγκες και μιλώντας για τη σοσιαλιστική εξουσία του αύριο σαν απαραίτητη προϋπόθεση, που θα διασφαλίσει τα κέρδη του σημερινού αγώνα.
Για την αγωνιστική διαπαιδαγώγηση του λαού, για την άνοδο των αγώνων του δε φτάνει μόνο να μιλήσουμε για την υπεροχή του υπαρκτού σοσιαλισμού έναντι του καπιταλισμού. Αυτή είναι δεδομένη. Χρέος μας είναι η νηφάλια εκτίμηση όσων καταστάσεων υπήρξαν από τον Οκτώβρη του 1917 μέχρι την προδοσία και ανατροπή του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ. Μακριά από υστερίες, ο Στάλιν υπήρξε εκλεγμένος γραμματέας του κόμματος των Μπολσεβίκων και χωρίς να χρειάζεται να θεοποιηθεί για μας πάντα θα πρέπει να είναι ένας κομμουνιστής ηγέτης, ένας από μας. Η ύπαρξη σύνθετων καταστάσεων παράλληλα με την ταξική πάλη που διεξαγόταν και την αστική προπαγάνδα, χρέωσαν στο Στάλιν σκληρή συμπεριφορά και τον αδίκησαν ιστορικά: Η ιστορία γράφεται από τους νικητές... Το ΚΚΕ σωστά, θεωρώ, δεν αυτοπροσδιορίστηκε σαν αντισταλινικό.
Ομως η αντιπαράθεση προς το άνοιγμα στην οικονομία της αγοράς που εγκαινίασε το 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ (μαζί με το γκρέμισμα του Στάλιν) δεν πρέπει να μας οδηγήσει σε βιαστικά πολιτικά βήματα - που και ο Στάλιν είχε καταδικάσει - υποτίμησης αρχών της σοσιαλιστικής οικονομίας και κοινωνίας και του σοσιαλιστικού ανθρώπου που δεν έχει ακόμη, βέβαια, φτάσει στον κομμουνισμό. Στο σοσιαλισμό σαφώς ο καθένας αμείβεται με βάση την εργασία του και όχι με βάση τις ανάγκες του μόνο. Και αυτό σημαίνει με βάση την ποσότητα και την ποιότητα της δουλειάς του. Ο σοσιαλιστικός άνθρωπος υπάρχει ανάγκη να διαπαιδαγωγηθεί με αυτό το δεδομένο, δεν είναι τέλειος. Πρέπει να «βαθμολογείται» βάσει αυτού, να είναι αυτό κίνητρο για να προσφέρει τη δουλειά του, ποσοτική και ποιοτική, μέσω του κεντρικού σχεδιασμού του σοσιαλιστικού καθεστώτος, στους συνανθρώπους του. Αυτό δε θα σημαίνει ανάδειξη του παράγοντα «χρήμα». Αντίθετα το χρήμα θα υποβαθμίζεται όσο θα ωριμάζει ο υποκειμενικός παράγοντας. Η αμοιβή στο σοσιαλισμό ανάλογα με το χρόνο και το είδος της εργασίας δεν έχει καμιά σχέση με την προώθηση των εμπορευματοχρηματικών σχέσεων και την υπονόμευση της κοινωνικής ιδιοκτησίας υπέρ της ομαδικής ή ατομικής.
Η κοινωνική συνείδηση, το βάθεμα της σοσιαλιστικής συνείδησης, θα δυναμώνει όσο οι εργαζόμενοι (ο υποκειμενικός παράγοντας) θα βεβαιώνονται όλο και πιο πολύ για την ορθότητα της σοσιαλιστικής τους επιλογής και συμμετέχοντας μέσα από όλο και πιο πρόσφορους θεσμούς στην άσκηση της εξουσίας, θα συμπληρώνουν, θα διορθώνουν, θα επικροτούν. Αυτή η συμμετοχή είναι το αντικείμενο του τεράστιου θέματος που λέγεται πολιτικό σύστημα και πρέπει να προβλέπεται από οποιοδήποτε σχήμα με μια μόνο προϋπόθεση: Την αποδοχή της δικτατορίας του προλεταριάτου και του σοσιαλιστικού συντάγματος.
Με τη βεβαιότητα, ότι οι σύνεδροι δε θα υποτιμήσουν - όπως πολλοί από μας στον προσυνεδριακό διάλογο - τα καθήκοντα του κόμματος για την ανάπτυξη των αγώνων του λαού σε αντιμονοπωλιακή και αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση στο επόμενο διάστημα, εύχομαι καλή επιτυχία στις εργασίες του 18ου Συνεδρίου του Κόμματός μας.
Γιάννης Φιλόπουλος
Αχτίδα Υγείας - Πρόνοιας ΚΟΑ
Ριζοσπάστης - 13 Φεβρουαρίου 2009
