Για το σοσιαλισμό σ. δεν ανησυχώ.
Στο ενεργητικό της ιστορίας του μεγάλου σ. Λένιν έχει καταχωρηθεί ότι έκαμε τη θεωρία πράξη.
Με την Οχτωβριανή Επανάσταση σχεδίασε και άρχισε το χτίσιμο (ας το πούμε είδος) του σοσιαλισμού.
Δεν πρόλαβε καν να τελειώσει τα θεμέλια και πέθανε, το έργο αυτό ανέλαβε να συνεχίσει, την οικοδόμησή του, ο σ. Στάλιν γι' αυτό από το σημείο αυτό στον αιώνα τον άπαντα της αταξικής κοινωνίας, θα έχουμε σαν φάρο και παράδειγμα το σοσιαλισμό της ΕΣΣΔ, σε σύγκριση με το μεγαλοπρεπές λαμπρό κτίριο του σοσιαλισμού που θα χτίσει η αταξική κοινωνία καθοδηγούμενη από την ενιαία κομμούνα. Οπως π.χ. συγκρίνουμε από το εισόδημα του πιο άγονου στρέμματος την απόδοση του πιο πλούσιου στρέμματος. Ας δούμε τώρα κάτω από ποιες συνθήκες έγινε αυτό: Μαυρίλα μεγάλη του καπιταλισμού στην τότε ανάπτυξή του, συνοδευμένου από τον οπορτουνισμό, στην τότε ανάπτυξή του μαζί με όλα τα όμοιά του.
Από την αρχή καταπολεμήθηκε γιατί έδειξε το μεγαλείο της αταξικής κοινωνίας, ήταν κακό παράδειγμα για τη ζωή που εφάρμοζε στην κοινωνία ο καπιταλισμός. Γι' αυτό τον καταπολέμησε μέχρι την ανατροπή του. Ανετράπη, δε διαλύθηκε μόνος του.
Από τα δημοσιεύματα του προσυνεδριακού διαλόγου, για μένα βγαίνει η ανάγκη να αναφερθώ στις βασικές αιτίες που συνέτειναν για να τον ανατρέψουν. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο υπάρχουν οι εξής λόγοι: 1) Αντικειμενικός λόγος, ότι δηλαδή οι καταστροφές σε υποδομές ήταν τεράστιες από τις βαλτικές χώρες μέχρι τη Μόσχα και τα Ουράλια και το Βόλγα, δεν έμεινε τίποτα όρθιο ούτε και τα αυλάκια στους δρόμους και τα κτήματα. Κι αυτά ανασκάφτηκαν. Ούτε ένα κεραμίδι στο Λένινγκραντ, δηλαδή οι καταστροφές ήταν τεράστιες. Καταλαβαίνουμε ποιο το μέγεθος της ανάγκης της ανοικοδόμησης. Κοντά σ' αυτά να προσθέσουμε και τα έξοδα για την ατομική βόμβα (την κατασκευή της εννοώ) και όσα ακόμα για να στείλουν τον Γκαγκάριν στο φεγγάρι.
2) Δεύτερος λόγος και πιο σημαντικός, η απώλεια των 20 - 25 εκατομμυρίων ανθρώπων στον Πόλεμο και στο Αντάρτικο. Μέσα σε αυτές τις απώλειες ήταν μπολσεβίκοι και τα παιδιά τους, πρόκειται για το ιδεολογικό αδυνάτισμα, εκτός από το ότι και τα πενήντα εκατομμύρια χέρια που θα βοηθούσαν στην Ανοικοδόμηση. Πάντως το ιδεολογικό αδυνάτισμα έπαιξε σπουδαίο ρόλο σε βάρος του σοσιαλισμού. Οι οικονομικές αδυναμίες μπορούσαν σιγά - σιγά να ξεπεραστούν, το ιδεολογικό αδυνάτισμα όχι. Π.χ. Κούβα. Πενήντα χρόνια σχεδόν σε οικονομικό αποκλεισμό. Ομως ο λαός γιατί ιδεολογικά κάθε μέρα σωστά καθοδηγείται, παλεύει για τη δική του λαϊκή κυριαρχία, τον σοσιαλισμό.
3) Μεγάλη αβάντα για τους ρεφορμιστές και οπορτουνιστές στάθηκε το σφιχταγκάλιασμα της καθοδήγησης από το κράτος. Ετσι οι οπορτουνιστές έγιναν κράτος εν κράτει και αποδυνάμωσαν την καθοδήγηση του Κόμματος. Μελετώντας τα γραφόμενα στον προσυνεδριακό διάλογο, αισθάνθηκα λίγο δύσκολα. Σύντροφοι δεν πρόκειται να χτίσουμε το ίδιο ακριβώς οικοδόμημα όταν στο σύνολο των λαών, φτάσει στην πλειοψηφία να κυριαρχεί η λαϊκή εξουσία. Για να το καταλάβουμε αυτό πρέπει να συγκρίνουμε την Οχτωβριανή Επανάσταση και το σχεδιασμό του σοσιαλισμού με τις συνθήκες που επικρατούν σήμερα. Και διαρκώς μεταβάλλονται, σε βάρος του καπιταλισμού. Πρώτα - πρώτα η σημερινή τεχνολογία δεν έχει τίποτα το ίδιο με την εποχή που το παν ήταν το εργατικό χέρι ενώ σήμερα με την υψηλή τεχνολογία κυριαρχεί ο ηλεκτρονισμός. Π.χ. πάμε στο Καρφούρ στη γειτονιά και η πόρτα τέσσερα μέτρα και μετά ανοίγει με φωτοκύτταρα μόλις εμφανιστώ. Ακούσια και αυθόρμητα.
Το εγγονάκι του αδερφού μου με το μικρό τηλεχειριστήριο στο χέρι, κάνει το αεροπλανάκι παιχνίδι ν' απογειώνεται, να κάνει στροφές και τούμπες στον αέρα όση ώρα θέλει και πάλι να προσγειώνεται. Οι Αμερικάνοι βομβαρδίζουν με τηλεκατευθυνόμενα βομβαρδιστικά, αυτό λέει ότι ένα μέγεθος μεταφοράς εμπορευμάτων μπορεί να γίνεται από ένα γραφείο τηλεκατευθυνόμενης εργασίας.
Σύντροφοι δε θα φάω όλο το «Ρ» για την υψηλή τεχνολογία η οποία σήμερα είναι φυλακισμένη μαζί με την υψηλή γνώση. Αυτά τα δυο περιμένουν πώς και πώς να τα χρησιμοποιήσει το χέρι της αταξικής κοινωνίας για να μεγαλουργήσει. Θα φτάσουμε στο σημείο που η μια όψη του προσώπου θα είναι ο εργάτης και από την άλλη ο επιστήμονας. Και όμως δε θα έχει καμία διαφορά το πρόσωπο διότι και ο εργάτης και ο επιστήμονας θα είναι ταυτόσημοι. Και εκείνο που έχω να πω στο τέλος το λέω τώρα, ότι το σημερινό παραμελημένο από τον καπιταλισμό (αστική κοινωνία) εργατικό δίκαιο, θα είναι το κοινωνικό εργαλείο της ενιαίας κομμούνας με το οποίο θα γίνεται η διανομή του κοινωνικού πλούτου στην ανθρώπινη κοινωνία σε κάθε δοσμένη χρονική περίοδο, διαρκώς βελτιωνόμενο, ανταποκρινόμενο στην πιο πέρα εξέλιξη της κοινωνίας. Το δε κράτος δε θα έχει τη μορφή τη σημερινή, θα είναι μια κοινωνική υπηρεσία - εργαλείο στο χέρι της καθοδήγησης που θα έχει σκοπό την εξυπηρέτηση των αναγκών της κοινωνίας.
Η καθοδήγηση θα σχεδιάζει τα πάντα, θα ελέγχει και θα καθοδηγεί.
Ποτέ δε θα ξεχνάει το ρόλο της διότι το σύνολο της κοινωνίας, θα διέπεται από τις αρετές: Εθελοντισμό - ανιδιοτέλεια - αλτρουισμό - αλληλεγγύη και προπαντός από ευγενική άμιλλα προς πάσα κατεύθυνση.
Ολοφάνερο ότι η σύγκριση των συνθηκών της τότε εποχής με τη σημερινή, που διαρκώς μεταβάλλεται προς τα άνω, δεν έχει καμία ομοιότητα. Τα κομμουνιστικά κόμματα παρόλη τη δοκιμασία που υπέστησαν, με το αναποδογύρισμα του σοσιαλισμού, με τη δοκιμασία και την πείρα που απέκτησαν, βρίσκονται σε πολύ ανώτερο σημείο ταξικής συνείδησης από τις κομμουνιστικές ομάδες και τα κινήματα της εποχής εκείνης.
Αλλο με ανησυχεί εμένα. Αυτή η ενιαία συνεργασία και καθοδήγηση των κομμουνιστικών και λαϊκών κινημάτων, αν στον πιο σύντομο χρόνο ανεβάσει τον βαθμό του ταξικού χαρακτήρα για πιο αποτελεσματικούς αγώνες ώστε το ΑΑΔΜ πάλης να φουσκώσει το ποτάμι των λαών, του οποίου το γέμισμα σε μαζικότητα και δυναμικότητα θα απειλήσει σοβαρά τα στηρίγματα του καπιταλισμού που είναι σε κάθε χώρα δικομματισμός, τρικομματισμός και γενικά αστική δημοκρατία. Επειδή είναι ανισομερής η ανάπτυξη των λαών (οικονομικά - πολιτικά) στην πορεία μπορεί να έχουμε διαφοροποίηση για την κατάκτηση της λαϊκής κυριαρχίας.
Εννοείται ότι θα έχει τη στήριξη και αλληλεγγύη από την ενιαία καθοδήγηση όλων των κομμουνιστικών λαϊκών και εργατικών κινημάτων.
Οσο για τον σ. Στάλιν και για τον κομμουνισμό, όσο σφίγγουν τα πράγματα για τον καπιταλισμό και χτυπάει το καμπανάκι για το τέλος του, τόσο η λάσπη και ο εκχυδαϊσμός θα μεγαλώνει από την πλευρά του καπιταλισμού. Επαναλαμβάνω. Ν' ανεβάσουμε με κάθε μορφή πάλης τον Αγώνα και τη δράση ώστε να φουσκώσει το μεγάλο ποτάμι των λαών ενάντια στον καπιταλισμό. Μην του δίνουμε ούτε ένα λεπτό χρόνο - καθυστέρηση στην πάλη μας.
Διότι καθυστέρηση σημαίνει ότι δίνουμε χρόνο όχι μόνο ζωής στον καπιταλισμό, αλλά και το δικαίωμα να αιματοκυλάει τους λαούς.
Ας εκμεταλλευτούμε κάθε περίπτωση δράσης για να είναι λιγότερες οι θυσίες σε ανθρώπινο υλικό.
Επιθυμία μου είναι αν ζω, το 19ο Συνέδριο να το βρω σε ανώτερα επίπεδα δράσης και αγώνα.
Υ.Γ. Κομμένη με το σπαθί και το μαχαίρι κάθε επαφή, σκέψη - τελεία και παύλα - με τον οπορτουνισμό.
Κοντογιαννόπουλος Κωνσταντίνος
ΚΟΒ Μεταμόρφωσης
Ριζοσπάστης - 11 Φεβρουαρίου 2009
