Σ/φοι με τη συζήτηση στο 18ο Συνέδριο των δύο ντοκουμέντων, αντικειμενικά υποβαθμίστηκε η συζήτηση για τον απολογισμό δράσης της ΚΕ.
Ετσι αρκετές πλευρές της δράσης μας δεν είχαν την απαιτούμενη προσοχή παρότι είναι, πιστεύω, πολύ σημαντικές. Η κατάκτηση της ενιαίας αντίληψης και δράσης, η προώθηση του ΑΑΔΜ, η οργανωτική ανάπτυξη του Κόμματος, η δουλειά στη νεολαία και η ιδεολογικοπολιτική βοήθεια στην ΚΝΕ, για την αφομοίωση των μελών της και την προετοιμασία να γίνουν μέλη του Κόμματος.
Σημαντική αδυναμία κατά τη γνώμη μου αναδείχνεται η έλλειψη σταθερής πολιτικής δουλειάς του Κόμματος στους εργαζόμενους στους χώρους δουλειάς και στους τόπους κατοικίας.
Ταυτόχρονα η λειτουργία των ΚΟΒ με τη συζήτηση των κεντρικών κατευθύνσεων χωρίς εξειδίκευση στο χώρο και μακροχρόνιο σχεδιασμό, που θα ελέγχεται, οδηγεί στην καμπανιακή δουλειά που, όσο καλή και αν είναι, δεν μπορεί να γίνει αποτελεσματική γιατί δεν έχει συνέχεια, πρόγραμμα και στόχους.
Στις θέσεις αλλά και από τη συζήτηση φαίνεται ότι υπάρχει μια κάποια αυτοϊκανοποίηση από τα αποτελέσματα της δουλειάς μας, δε ζητάει κανένας να κάνουμε χαρακίρι αλλά θα μπορούσε να σημάνει συναγερμός για την ανάγκη ανεβάσματος της ιδεολογικοπολιτικής δουλειάς του Κόμματος, ουσιαστικής λειτουργίας των ΚΟΒ και κατάκτησης των κομμουνιστικών χαρακτηριστικών από μέλη και στελέχη του Κόμματος.
Σημαντικό κεφάλαιο για το Κόμμα και την προοπτική του είναι η βοήθεια που δίνεται στα νέα κυρίως στελέχη του Κόμματος για να κατακτούν τα χαρακτηριστικά του κομματικού στελέχους. Σεμνότητα, διάθεση για βαθιά γνώση της πολιτικής του Κόμματος, πράγμα που μπορεί να εξασφαλίσει τη σταθερότητά τους, να είναι πρωτοπόρα στην καθημερινή δράση, να αφουγκράζονται και να γνωρίζουν τα προβλήματα των σ/φων που καθοδηγούν, να δέχονται την κριτική, να εξετάζουν αυτοκριτικά τη δουλειά τους, επίγνωση των ικανοτήτων τους (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα ικανοποιούνται με την προσφορά τους και δε θα προσπαθούν να καλυτερέψουν τη δράση τους).
Σ/φοι από τη μέχρι σήμερα εξέλιξη του προσυνεδριακού διαλόγου ανησυχώ γιατί με αφορμή τη συζήτηση του κειμένου για το σοσιαλισμό φαίνεται μια τάση (μαζί με τα απόνερα να πετάξουμε και το παιδί)...
Η συζήτηση για το χρονικό προσδιορισμό της έναρξης προβλημάτων στην ΕΣΣΔ που οδήγησαν στην ανατροπή του σοσιαλισμού δεν επιτρέπεται να μας οδηγήσει στην απόρριψη της δράσης του ΚΚΕ από το 1956 μέχρι το 1991, κάτι που φαίνεται από κείμενα που έχουν δημοσιευτεί στον προσυνεδριακό διάλογο. Είναι ανάγκη να σταματήσει η ορκωμοσία στο όνομα του Στάλιν και να δούμε την ουσία της πορείας τόσο του ΚΚΣΕ όσο και του δικού μας Κόμματος. Πιστεύω λοιπόν ότι δεν πρέπει να μας ενοχλεί η κατηγορία του «Σταλινικού», του «Χρουτσοφικού», του «Μπρεζνιεφικού» που κατά καιρούς μάς αποδίδουν, επειδή σαν Κόμμα υπερασπιστήκαμε το σοσιαλισμό, με τις αδυναμίες και τα λάθη του, αλλά και τη δυνατότητα που έδωσε στους λαούς να απελευθερωθούν και να κατακτήσουν όσα είχαν κατακτήσει.
Μήπως δεν είναι γνωστό ότι αυτό που ζητούσε από τα μέλη και τα στελέχη του ΚΚΕ η άρχουσα τάξη και οι μηχανισμοί - ντόπιοι και ξένοι - δεν ήταν τίποτα άλλο από την καταδίκη της Σοβιετικής Ενωσης;
Ας μην ψάχνουμε λοιπόν για «βάρβαρους» ή για την κατασκευή «βαρβάρων» στις γραμμές μας, αλλά ας δούμε πώς θα μπορέσουμε να ανοίξουμε συζήτηση πλατιά με τους εργαζόμενους και τη νεολαία της χώρας μας και να τους πείσουμε για την αναγκαιότητα του σοσιαλισμού.
Η συζήτηση ιδιαίτερα του κειμένου για το σοσιαλισμό ανέδειξε πόσο πίσω βρίσκονται οι ΚΟΒ από την κατάκτηση της επαναστατικής θεωρίας, αποτέλεσμα της υποτίμησης της οργανωμένης, ιδεολογικής πολιτικής παρέμβασης στις ΚΟΒ, αλλά και της αυτομόρφωσης.
Το πρόβλημα με τη μελέτη του «Ριζοσπάστη» από τα μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ αλλά και από στελέχη πρέπει να μας ανησυχήσει όχι από την οικονομική σκοπιά, αλλά σαν σοβαρό ιδεολογικό ζήτημα.
Αν το μέλος του Κόμματος δε συζητά για την πολιτική κατάσταση, δε θα νιώσει την ανάγκη να μελετήσει το «Ριζοσπάστη».
Η ιδεολογία της αστικής τάξης σαν κυρίαρχη ιδεολογία περνάει στη συνείδηση της εργατικής τάξης με χιλιάδες τρόπους αν δεν πάρουμε μέτρα για τη στήριξη της ιδεολογικής δουλειάς στις ΚΟΒ και τις ΟΒ της ΚΝΕ, αλλά και στους οπαδούς του Κόμματος, αφήνουμε διάπλατα την πόρτα ανοιχτή για την εχθρική ιδεολογία. Μαγικά βότανα σίγουρα δεν υπάρχουν για να εξασφαλίζουν το Κόμμα από τις κάθε είδους οπορτουνιστικές αντιλήψεις. Το μόνο φάρμακο είναι η ουσιαστική λειτουργία των ΚΟΒ.
Επειδή είναι πολύ κοντινό το 1991 με τις ανατροπές του σοσιαλισμού και τη διάσπαση του Κόμματος, είναι ανάγκη να είμαστε πιο προσεκτικοί σε ζητήματα που έχουν να κάνουν με τις αρχές λειτουργίας του Κόμματος. Δεν μπορεί να συνεχιστεί το φαινόμενο να συνυπάρχουν φιλελεύθερες αντιλήψεις για τη λειτουργία του, ταυτόχρονα με «σφιχτές διαδικασίες», με αποτέλεσμα να μη γίνεται ουσιαστική συζήτηση για την πολιτική και τις αποφάσεις των οργάνων του Κόμματος.
Τέλος πιστεύω σ/φοι ότι είναι ανάγκη να προφυλαχτούμε από αποφάσεις που έρχονται σε αντίθεση με το Πρόγραμμα του Κόμματος. Αν υπάρχει ανάγκη να τροποποιηθεί το Πρόγραμμα ας προχωρήσουμε σε προγραμματικό συνέδριο όπου θα συζητηθεί το τι πρέπει να αλλάξει και γιατί. Η ύπαρξη δύο ντοκουμέντων προγραμματικών με διαφορετικές εκτιμήσεις μόνο προβλήματα μπορεί να δημιουργήσει στο Κόμμα μας. Στο κείμενο για το σοσιαλισμό, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις, υπάρχουν διαφορετικές θέσεις στα ζητήματα της κατανομής των προϊόντων, της θέσης της χώρας μας στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, καθώς και στους θεσμούς ελέγχου της εξουσίας. Μπορούμε και πρέπει να προφυλαχτούμε, να ξεπεράσουμε αδυναμίες και προβλήματα και να προχωρήσουμε μπροστά.
Τρίμπου Ελένη
ΚΟΒ Ιλισίων
Ριζοσπάστης - 5 Φεβρουαρίου 2009
