Το 18ο Συνέδριο του ΚΚΕ συνέρχεται με τη συμπλήρωση των 90 χρόνια με αγώνες και θυσίες. Το ΚΚΕ, οι κομμουνιστές ήταν πάντοτε πρωτεργάτες σε όλους τους δημοκρατικούς αγώνες του ελληνικού λαού και στην κατοχή και στην κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης, στον ένοπλο αγώνα του ΔΣΕ και μετέπειτα στα χρόνια της δικτατορίας και σήμερα είναι πρωτεργάτης για τα δικαιώματα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Σήμερα που η οικονομική κρίση σαρώνει την παγκόσμια οικονομία της ελεύθερης αγοράς και η κατάρρευση της αυτοκρατορίας της υπερδύναμης στον οικονομικό τομέα των ΗΠΑ προβληματίζει τους καπιταλιστές να ψάχνονται για ένα πιο δίκαιο σύστημα στην κοινωνία. Η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα έχουν καταλάβει ότι τα προβλήματά τους και τα δικαιώματά τους μπορούν να πραγματοποιηθούν με την αλλαγή του συστήματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό, ο δρόμος της σοσιαλιστικής ανάπτυξης.
Η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση όχι μόνο δεν μπορεί να βάλει τάξη στην αταξία, όχι μόνο δεν μπορεί να καταργήσει τις κοινωνικές αντιθέσεις αλλά το αντίθετο: είναι φορέας προσεχών αιματηρών συγκρούσεων, οικονομικών πολιτικών, εθνικιστικών και θρησκευτικών. Για τις Θέσεις για το σοσιαλισμό, επειδή έχω ζήσει 36 χρόνια στη ΣΕ κατά τη γνώμη μου χρειάζονται παραπέρα εξειδίκευση και επεξεργασία στις τωρινές συνθήκες, αξιοποιώντας και την πείρα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, στην προσαρμογή με τις ραγδαίες εξελίξεις στην επιστήμη, τεχνολογία.
Για τα μέλη του κόμματος η καλύτερη προσφορά είναι να υποδεχτούμε το 18ο Συνέδριο, να υλοποιήσουμε την απόφαση της ΚΕ 9/1/2003 και άλλων αποφάσεων, να δουλέψουμε αποτελεσματικά, όχι αυτοϊκανοποίηση για ένα ισχυρό ΚΚΕ με αντιστασιακό πνεύμα που είναι η μεγάλη κληρονομιά της Εθνικής Αντίστασης.
Τα μέλη της ΚΕ που θα αναδειχτούν από το 18ο Συνέδριο να είναι κανονικά προσηλωμένα στις κομματικές αρχές, εξοπλισμένα με τη θεωρία Μαρξισμού - Λενινισμού με κοινωνική κινητικότητα, να είναι υπόδειγμα τύπου Διαμαντή, Μπελογιάννη κλπ.
Το 18ο Συνέδριο πρέπει να κλείσει το θέμα με τις αναθεωρητικές και οπορτουνιστικές αποφάσεις του 20ού Συνεδρίου του ΚΚΣΕ, τις οποίες υιοθέτησε το ΚΚΕ με την 6η πλατιά Ολομέλεια το 1956.
Οπως είναι γνωστό η Ολομέλεια δεν έγινε δε συγκαλείται από το ίδιο το κόμμα ή άλλο εκλεγμένο όργανο (Πολιτικό Γραφείο, Κεντρική Επιτροπή) αλλά από άλλα κόμματα που συγκροτήθηκαν κατά τη διάρκεια του 20ού Συνεδρίου του ΚΚΣΕ (Ριζοσπάστης, 9/8/2003). Το ΚΚΕ τότε εκείνη την εποχή ήταν προτεκτοράτο των αδελφών κομμάτων. Το αποτέλεσμα ήταν με τις αποφάσεις της 6ης και 7ης Ολομέλειας να τραυματιστούν, να μείνουν έξω από το κόμμα χιλιάδες παλαίμαχοι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, μαχητές, μαχήτριες του ΔΣΕ. Αυτοί σήμερα χρειάζονται (ανάρρωση) δικαίωση και ηθική ικανοποίηση. Τα λάθη πρέπει να αναγνωρίζονται και έγκαιρα να διορθώνονται όπως το δημοσίευμα στις 10/2/2008 και 16/11/2008 με σαφήνεια, ξεκάθαρα για το θεμελιακό λάθος της 8ης Ολομέλειας της ΚΕ το 1958.
Για τη σωστή ενημέρωση, την αλήθεια πρέπει να δημοσιευτεί ανάλογο κείμενο όπως για την 8η Ολομέλεια για το θεμελιακό και τραγικό λάθος της 6ης και 7ης Ολομέλειας με κριτική και αυτοκριτική, με κομματική γλώσσα.
Κατσής Γεώργιος
Μέλος του ΚΚΕ από το 1948
Ριζοσπάστης - 16 Ιανουαρίου 2008
