Οι Θέσεις της ΚΕ κινούνται στα πλαίσια της στρατηγικής που έχει έως τώρα χαράξει το Κόμμα με βάση το Πρόγραμμά του και τις επεξεργασίες των τελευταίων Συνεδρίων. Γι' αυτό και τις υπερψηφίζω. Σε πολλά ζητήματα δίνουν νέα στοιχεία από την εμπειρία της τελευταίας τετραετίας και κάνουν σωστές αναλύσεις. Παρ' όλα αυτά ως βασική, γενική αδυναμία των Θέσεων θεωρώ ότι: παρά τις αυτοκριτικές παρατηρήσεις, τελικά δε φέρνουν επαρκώς στο επίκεντρο της συζήτησης σοβαρές αδυναμίες και προβλήματα στον τρόπο δουλειάς μας, δεν προτείνουν με επάρκεια και με συγκεκριμένο τρόπο τα κατάλληλα μέτρα για την αντιμετώπισή τους. Τελικά, το γενικό πνεύμα τους μπορεί να οδηγεί σε εφησυχασμό.
Το ανησυχητικό με αυτές τις αδυναμίες και προβλήματα είναι ότι παραμένουν εδώ και χρόνια, με αποτέλεσμα όχι μόνο άμεσα να μας εμποδίζουν στο σήμερα, αλλά και να αναπαράγονται - παγιώνονται στη συνείδηση των συντρόφων μας (αλλά και πλατύτερα) ως αντιλήψεις υπονομεύοντάς μας και μελλοντικά.
Μπορεί κάποιος να πει ότι αυτή η εκτίμησή μου πηγάζει από ανυπομονησία. Ακριβώς το αντίθετο. Οι παραπάνω αδυναμίες είναι που πηγάζουν κυρίως από ανυπομονησία, ανασφάλεια. Για παράδειγμα, δε με ανησυχεί σε κάποια φάση να μην κερδίσουμε μια ακόμα φοιτητική Γενική Συνέλευση (ΓΣ), να χάσουμε μια από τις «δεδομένες» ή ακόμα και έναν ολόκληρο γύρο ΓΣ. Αυτό σήμερα σχετίζεται με την κρίση στο κίνημα, αλλά και αύριο μπορεί να προκύψει (π.χ. σε μια απότομη καμπή).
Το θέμα είναι να μη χάνουμε από τα μάτια μας το κύριο, να μην το θυσιάζουμε στο δευτερεύον. Ακόμα και υπό πίεση να μην πέφτουμε σε σχηματοποίηση, ωραιοποίηση, σπασμωδικές κινήσεις: αντί να εκπαιδεύουμε - διαπαιδαγωγούμε (όργανα, οργανώσεις, συντρόφους, συσπειρώσεις και μάζες) στο σωστό τρόπο δουλειάς να τους παρακάμπτουμε - υποκαθιστούμε ή να μη διαχωριζόμαστε αποφασιστικά από εκφυλιστικές καταστάσεις και πρακτικές στο κίνημα.
Αυτή η έμπρακτη σταθερότητα - καθαρότητα στην οργάνωση της πάλης σε συνδυασμό με πειστική διαφώτιση αποτελεί και το καλύτερο μέτωπο στον οπορτουνισμό και τον τυχοδιωκτισμό του.
Παράδειγμα: το να ξυπνήσει πότε - πότε ξημερώματα ένας σ. φοιτητής και να πάει έξω από ένα εργοστάσιο να συμβάλει στην περιφρούρηση της απεργίας πέρα από την πρακτική βοήθεια μπορεί να είναι και πολύ διδακτικό - διαπαιδαγωγητικό. Τελικά, δεν είναι και ό,τι δυσκολότερο. Αλλά αν μείνει μόνο σε αυτό, ενώ παράλληλα δεν έχει στο νου του ή δεν ξέρει πώς ή ντρέπεται ή δεν τολμά (γιατί δεν τον έχουμε ουσιαστικά επικεντρώσει - στηρίξει) να κάνει ανακοίνωση στο αμφιθέατρο, στο διάδρομο, στο εργαστήριο, αν δεν έχει στο νου του να κινητοποιήσει με κουβέντα και ραντεβού τους συμφοιτητές του: τότε όχι μόνο δε θα τους φέρει να διαδηλώσουν μαζί με το ταξικό ρεύμα στο ε.κ. αλλά όταν θα γίνει και ο ίδιος εργαζόμενος πιθανότατα θα περιμένει και αυτός να έρθουν κάποιοι άλλοι για να περιφρουρήσουν το χώρο δουλειάς του και να οργανώσουν την πάλη.
Πρέπει ουσιαστικότερα να μας προβληματίσει ότι (ενδεικτικά):
- Σε επίπεδο κινήματος, αλλά και στην αυτοτελή κομματική παρέμβαση γίνονται περισσότερο από παλιά διάφορες δυναμικές κεντρικές ενέργειες. Ομως υπολείπεται σημαντικά η βελτίωση στην καθημερινή σταθερή δουλειά μέσα στους χώρους δουλειάς, σπουδών, κατοικίας. Το να γίνεται δηλαδή η κάθε ΚΟΒ, ο κάθε κομμουνιστής: οργανωτής των αγώνων, καθοδηγητής εμπνευστής μαζών, διαφωτιστής και πυρήνας μόνιμης συσπείρωσης. Δεν προχωρά η εμπέδωση του ότι η ΚΟΒ καθοδηγεί τα μέλη της και τα μέλη καθοδηγούν τις συσπειρώσεις, τις μάζες και τους φορείς του κινήματος. Οι κεντρικές πρωτοβουλίες είναι απαραίτητες, δίνουν τον τόνο, αλλά αν δεν παρθούν μέτρα οδηγούν στον εφησυχασμό στην υποκατάσταση της δράσης των οργανώσεων, συσπειρώσεων και φορέων.
- Τα τελευταία 10 χρόνια στις Σπουδάζουσες έχουμε πολλαπλασιασμό των οργανωμένων δυνάμεών μας, όμως τα αποτελέσματα των φοιτητικών εκλογών αλλά και κόσμος που κινητοποιούμε έξω από εμάς πολύ λιγότερο έχουν βελτιωθεί. Εδώ και 2,5 χρόνια έχει σταδιακά σχεδόν ξεχαστεί η δουλειά μας για το Συντονιστικό Αγώνα, το οποίο ήταν σημαντικό επίτευγμα όπου είχαμε επενδύσει.
- Τελευταία παρουσιάζονται κάποια βήματα βελτίωσης στη δουλειά μας στους νέους εργαζόμενους αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτό ήταν αναμενόμενο μιας και τα τελευταία χρόνια μεγαλώνει η φυσική ηλικία της ΚΝΕ, πολύ περισσότερο από παλιότερα βγαίνουν στην παραγωγή φουρνιές συντρόφων που είχαν περάσει από μαθητές και σπουδάζουσες.
- Παρά την άνοδο της φυσικής ηλικίας της ΚΝΕ, τα πολλά νέα - νεαρά κομματικά μέλη, διαπιστώνεται ότι παραμένει χαμηλή η διακίνηση του «Ριζοσπάστη».
- Οι συνθήκες στο χώρο των μαθητών δυσκολεύουν, η ιδεολογική παρέμβαση του αντιπάλου γίνεται όλο και πιο συστηματική, επιστημονική και ασφυκτική. Η δουλειά στους μαθητές αποτελεί επένδυση για τη δουλειά μας όχι μόνο στις σχολές, αλλά και πολύ περισσότερο για τους χώρους δουλειάς.
Υπάρχουν στο Κόμμα μαζικά αναδείξεις νέων στελεχών από την ΚΝΕ αυτό είναι φυσικό και υγιές. Πρέπει όμως να κρατηθεί ισορροπία, δεν μπορεί στη βάση ότι ο νέος 25-35 χρόνων μπορεί να έχει μια εντονότερη δράση (λιγότερες δεσμεύσεις, μεγαλύτερες φυσικές αντοχές κ.λπ.) να αποτελεί «εύκολη λύση» για μαζική αντικατάσταση ανθρώπων έμπειρων, σταθερών και δοκιμασμένων για χρόνια και υπό πιο σύνθετες συνθήκες (διασπάσεις κ.λπ.).
Μπορούμε. Στη βάση της ιστορίας, των δεσμών και της στρατηγικής μας. Με πίστη στις δυνάμεις μας, απαιτητικά αλλά νηφάλια και χωρίς ανυπομονησία.
Αλέκος Χαλβατζής
Αθήνα
Ριζοσπάστης - 16 Δεκεμβρίου 2008
