Το Κόμμα μας από το 1991 και ύστερα δέχτηκε μια πρωτοφανή ιδεολογική επίθεση, επειδή υπερασπίστηκε την προσφορά του σοσιαλισμού στον 20ό αιώνα και σωστά πρόβλεψε τα δεινά που θα έφερνε η καπιταλιστική παλινόρθωση στην ανθρωπότητα. Πολλοί ήταν εκείνοι που προέβλεπαν το «τέλος της ιστορίας» και των ιδεολογιών, της ταξικής πάλης, και ονειρεύονταν έναν κόσμο θριάμβου του καπιταλισμού σε όλα τα επίπεδα. Πολύ γρήγορα όλοι αυτοί διαψεύστηκαν, ακόμα και οι οπορτουνιστές και αναθεωρητές που μιλούσαν για θρίαμβο της δημοκρατίας και της ελευθερίας και για θάνατο του ολοκληρωτισμού. Δεν πέρασαν ούτε 20 χρόνια και η επικράτηση του νεοφιλελευθερισμού συσσώρευσε τόσα δεινά στους λαούς όσο ποτέ άλλοτε. Ολόκληρος ο πλανήτης μετατράπηκε σε πεδίο εκδήλωσης των εντεινόμενων ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και ανταγωνισμών, παγκόσμια οικονομική κρίση που ρημάζει την εργατική τάξη ενώ τα κέρδη των πλουτοκρατών μεγαλώνουν και μεταφέρονται δεξιά και αριστερά. Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, το Κόμμα μας συνεχίζει την προσπάθεια που ξεκίνησε το 1995 για τη διερεύνηση των αιτιών που οδήγησαν σε νίκη της αντεπανάστασης, χωρίς να ωραιοποιεί και να εξιδανικεύει αλλά εκτιμώντας σωστά την πορεία της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στον 20ό αιώνα.
Παρά τα όποια προβλήματα, το σοσιαλιστικό σύστημα απέδειξε την ανωτερότητά του από τον καπιταλισμό και τα τεράστια πλεονεκτήματα που παρέχει στη ζωή των εργαζομένων. Αποτέλεσε την πρώτη προσπάθεια για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Η πορεία της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στη Σοβιετική Ενωση καθορίστηκε από την ικανότητα του ΚΚΣΕ να εκπληρώνει τον πρωτοπόρο καθοδηγητικό ρόλο. Μέχρι το 1956 η πορεία οικοδόμησης του σοσιαλισμού σημειώνει επιτυχίες, πραγματοποίησε τον εξηλεκτρισμό της χώρας, εκβιομηχάνισε την παραγωγή, εξαλείφτηκε ο αναλφαβητισμός και πραγματοποιήθηκε η ολοκληρωτική κατάργηση των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, βάζοντας τις βάσεις για την ανάπτυξη του κομμουνισμού. Παράλληλα, σε διεθνές επίπεδο η ΕΣΣΔ στάθηκε ως αντίβαρο στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα των ΗΠΑ και υπεράσπισε το δικαίωμα των λαών για αυτοδιάθεση.
Από το 20ό Συνέδριο, όμως, και μετά αρχίζουν και υιοθετούνται πρακτικές και αλλοιώνονται τα επαναστατικά χαρακτηριστικά του ΚΚΣΕ. Η θεωρία του «παλλαϊκού κράτους» επέδρασε στην αλλοίωση των χαρακτηριστικών του σοσιαλιστικού κράτος, χαλάρωσε ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός και ο κεντρικός σχεδιασμός σταδιακά απομακρύνθηκαν οι μάζες από τη συμμετοχή στο σοβιετικό σύστημα και πήρε καθαρό τυπικό χαρακτήρα. Η γραμμή της ειρηνικής συνύπαρξης επέτρεψε να καλλιεργηθούν αυταπάτες και αντιλήψεις πως είναι δυνατόν ο ιμπεριαλισμός να αποδεχτεί τη συμβίωση με το σοσιαλισμό, κάτι το οποίο υιοθετήθηκε με θέρμη από όλες τις αναθεωρητικές δυνάμεις.
Στο όνομα της προσωπολατρίας κατηγορήθηκε η σοσιαλιστική οικοδόμηση και άρχισε να γίνεται συζήτηση για το κατά πόσον ήταν σοσιαλιστικό το σύστημα της Σοβιετικής Ενωσης πριν το 1956 και κυριάρχησαν θεωρίες όπως «σοσιαλισμός με αγορά» και έγινε θεωρητική αποδοχή του νόμου της αξίας ως νόμου που καθορίζει την κατανομή του κοινωνικού προϊόντος, ενώ φθάσαμε στο 28ο Συνέδριο να γίνει αποδεχτή η θέση υπέρ της «ελεύθερης αγοράς».
Το Κόμμα, εξαιτίας της επικράτησης από το 1956 μέχρι το 1968 οπορτουνιστικών αντιλήψεων υιοθέτησε λανθασμένες θεωρητικές εκτιμήσεις για τις επιλογές του ΚΚΣΕ και αργότερα όμως δεν έδωσε την απαιτούμενη προσοχή στις εξελίξεις, ωραιοποίησε καταστάσεις και δέχτηκε άκριτα την πολιτική της περεστρόικα εκτιμώντας ότι είναι προς όφελος του σοσιαλισμού.
Παρ' όλα αυτά, το Κόμμα μας δεν πήγε με το μέρος εκείνων που στο όνομα του ρεαλισμού προχώρησαν σε μηδενισμό της προσφοράς της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην ανθρωπότητα, δεν υπέστειλε τη σημαία του αγώνα και προσπάθησε μέσα από κριτική και αυτοκριτική εξέταση του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε να βγάλει συμπεράσματα, να αναζητήσει τις αιτίες που οδήγησαν στη νίκη της αντεπανάστασης.
Η αναγκαιότητα του σοσιαλισμού απορρέει από το γεγονός ότι ο καπιταλισμός στις μέρες μας έχει πλήρως κοινωνικοποιηθεί αλλά η ιδιοποίηση παραμένει ατομική. Η αντίφαση αυτή γεννά όλες τις σύγχρονες αντιθέσεις του καπιταλισμού. Επίσης, παρόλο που οι παραγωγικές δυνάμεις αναπτύσσονται ταχύτατα οι παραγωγικές σχέσεις μένουν σταθερές και θα φέρουν το σύστημα σε αδιέξοδο.
Ολα αυτά κάνουν φανερό πως για να γίνει δυνατή η νίκη του σοσιαλισμού πρέπει να υπάρξει ένα ισχυρό Κομμουνιστικό Κόμμα, ατσαλωμένο με τη μαρξιστική - λενινιστική θεωρία και πρακτική, να καθοδηγεί σωστά το λαό για να υλοποιηθεί η συμμαχία της εργατικής τάξης με τα άλλα λαϊκά στρώματα, ώστε όταν έρθει η ώρα να πάρουν την εξουσία. Προϋποθέτει οι κομμουνιστές να είναι σωστά διαπαιδαγωγημένοι με τη θεωρία τους, το μαρξισμό-λενινισμό, αλλά και διαπαιδαγωγούν σωστά τους άλλους ώστε να έρθουν και αυτοί πιο κοντά μας, ν' αποτελούν πρωτοπόρο μέρος της εργατικής τάξης, να ξέρουν τις θυσίες και τους μόχθους που απαιτούνται για τον αγώνα και, πολύ σημαντικό, να γνωρίζουν την ιστορία των αγώνων της εργατικής τάξης και του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε. Γι' αυτό απαιτείται από τη νέα ΚΕ να δει πολύ σοβαρά την έκδοση του Β' τόμου της ιστορίας του Κόμματος αλλά και να συνεχιστεί ο διάλογος για τα αίτια της αντεπανάστασης και την προσφορά αλλά και την αναγκαιότητα του σοσιαλισμού στις σημερινές συνθήκες της παγκόσμιας κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος. Να ενταθούν τα ιδεολογικά μαθήματα στις οργανώσεις και τα μέλη και στελέχη της οργάνωσης να μελετούν τα βιβλία των κλασικών του μαρξισμού.
Το κείμενο για το σοσιαλισμό που δημοσιεύτηκε είναι ένα μέρος της κριτικής αλλά και της αυτοκριτικής που πρέπει να κάνουμε όλοι μας, όχι μόνο για να κατανοήσουμε τι συνέβη την περίοδο του '89-'91 αλλά που θα μας βοηθήσει ώστε τώρα πλέον πιο συγκροτημένα και ολοκληρωμένα να βελτιώσουμε την κομματική δουλειά και να βγούμε στον κόσμο, να κάνουμε ένα πλατύ άνοιγμα και να μιλήσουμε για το πώς αντιλαμβανόμαστε το σοσιαλισμό και να δώσουμε απάντηση στους κάθε λογής απολογητές του συστήματος και του οπορτουνισμού πως η σημαία του σοσιαλισμού θα μείνει για πάντα όρθια και έτσι θα καταφέρουμε και εμείς να κάνουμε τη δική μας έφοδο στον ουρανό.
Γεώργιος Αμαργιανός
Μέλος ΟΒ Τηλεπικοινωνιών Οργάνωσης Αθήνας
Ριζοσπάστης - 28 Δεκεμβρίου 2008
