Αγαπητοί φίλοι
Σε ό,τι αφορά τις Θέσεις για το Σοσιαλισμό που γνωρίσαμε τον 20ό αιώνα, θα σταθώ μόνο στο ζήτημα της αδράνειας των λαών των Σοσιαλιστικών χωρών, γεγονός που κατά τη γνώμη μου αντανακλά την αποξένωση του ΚΚΣΕ και των άλλων κομμουνιστικών κομμάτων από τους λαούς τους. Αυτό πρέπει να μας γίνει παράδειγμα. Διαπιστώνω, μέσα από τον προσυνεδριακό διάλογο ότι η «Σταλινολογία» κοντεύει να γίνει το κυρίαρχο θέμα του 18ου Συνεδρίου, πράγμα που με βρίσκει ριζικά αντίθετο. Για να κλείσω αυτό το θέμα, θεωρώ αδιανόητο και επικίνδυνο για τη λειτουργία του Κόμματος να χαρακτηρίζονται ως «προβοκατόρικες» διαφορετικές απόψεις ανθρώπων που θέλουν να συμμετέχουν στον προσυνεδριακό διάλογο του ΚΚΕ.
Θεωρώ ότι το κύριο ζήτημα που πρέπει να συζητήσουμε είναι η ανάπτυξη του Κόμματος και του Κινήματος. Κατά τη γνώμη μου, μέχρι τώρα το Κόμμα δείχνει αδυναμία να προσεγγίσει εργαζόμενους που δεν είναι ψηφοφόροι ή φίλοι του Κόμματος. Αυτή η αδυναμία εντοπίζεται κυρίως στην επαρχία, όπου η συναναστροφή και συζήτηση με ψηφοφόρους ή και οπαδούς άλλων κομμάτων θεωρείται άσκοπη, αναποτελεσματική και μερικές φορές δείγμα οπορτουνισμού. Ενα πολύ χειροπιαστό παράδειγμα αποξένωσης από τον κόσμο έχω από την πόλη μου, τα Καμένα Βούρλα, όπου παρά την αύξηση των ψήφων του Κόμματος κατά 60% στις προηγούμενες εκλογές, δεν μπορέσαμε μέχρι τώρα, αυτό το θετικό αποτέλεσμα να το μετατρέψουμε σε δύναμη για το Κίνημα και το Κόμμα. θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι οι αυριανές δυνάμεις του Κόμματος και του Κινήματος θα προέλθουν από τους σημερινούς ψηφοφόρους της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ και κατά τη γνώμη μου η αύξηση του εκλογικού ποσοστού του Κόμματος είναι ένα σημαντικό βήμα για τη δημιουργία μιας νέας δυναμικής του Κινήματος. Να μην υποτιμάμε την ανάγκη του κόσμου (και ψυχολογική ακόμα) να βλέπει την αύξηση των εκλογικών ποσοστών του ΚΚΕ, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι χάνουμε το βασικό μας στόχο.
Στη βάση των παραπάνω, νομίζω ότι είναι τελείως λαθεμένη η άποψη που εκφράστηκε στον προσυνεδριακό διάλογο ότι χρειαζόμαστε «επιστημονική κατάρτιση και κομμουνιστική παιδεία και όχι επιδέξιους καταφερτζήδες, όσο ενθουσιασμό και μαχητικότητα κι αν έχουν». Κατά τη γνώμη μου, η επιστημονική κατάρτιση και η κομμουνιστική παιδεία δε βρίσκονται σε ΚΑΜΙΑ αντίθεση με τους επιδέξιους καταφερτζήδες και πολύ περισσότερο με τον ενθουσιασμό και τη μαχητικότητά τους, αλλά είναι υποχρέωση του Κόμματος αυτά τα δύο να τα ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ ΣΥΝΤΡΟΦΙΚΑ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ.
Τελειώνοντας, θα ήθελα να προτείνω ένα πρακτικό μέτρο, τη δημιουργία κέντρου Τύπου και γραμματείας με μηχανογράφηση σε κάθε Νομαρχιακή Επιτροπή, ώστε να υπάρχει έγκαιρη ενημέρωση των μελών του Κόμματος για την Κοινοβουλευτική δράση του Κόμματος και την προπαγάνδισή της στον κόσμο.
Με τις ευχές μου για ένα γόνιμο Συνέδριο για το λαό μας.
Γιάννης Φραγγούλης, ταξιτζής
Αθήνα
Ριζοσπάστης - 16 Δεκεμβρίου 2008
