Ο προσυνεδριακός διάλογος πραγματικά αποτελεί ένα άνοιγμα και μια πλατιά διαμόρφωση και αλλαγή πορείας μπροστά στην επικείμενη επίθεση του κεφαλαίου και των εκπροσώπων του. Ετσι, ο δρόμος που ανοίγεται μπροστά στην εργατική τάξη είναι ένα τούνελ όπου το φως που διακρίνεται είναι αμυδρό. Εσύ φοβισμένος καλείσαι να το περάσεις γιατί ξέρεις ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος και ότι πρέπει να υπερβείς το φόβο σου και τον ίδιο τον εαυτό σου. Αυτός ο δρόμος είναι δύσκολος, αλλά είναι ο δικός μας δρόμος, αντεπίθεση είναι η λέξη και η πράξη.
Πρέπει αυτό το Συνέδριο να μπει μπροστά στις απαιτήσεις της σύγχρονης ζωής, να ανακαλύψει τρόπους και μορφές, να απεγκλωβίσει τον κόσμο και ειδικά τη νεολαία. Απαιτείται μεγαλύτερη και ουσιαστικότερη επίθεση, ρήξη και δυναμική παρουσία, που θα ανατρέψει και θα παρεμποδίσει την παραπέρα πορεία των ευρωαμερικανικών επιλογών. Ετσι μετά από το Συνέδριο η ανάγκη για μεγαλύτερο άνοιγμα δράσης και ενεργειών, που δε θα περιμένει η άρχουσα τάξη με το σύστημά της, είναι επιτακτική ανάγκη και χρειάζεται οργανωτική και ατομική παράδοση στην υπέρτατη αξία του ανθρώπου στην αλληλεγγύη, στη συναδέλφωση και στην ξεκάθαρη στάση.
Ετσι, λοιπόν, η συγκρότηση του Μετώπου απαιτεί δυνάμωμα των ΚΟΒ. Επαφή και στήριξη των εργαζομένων σε όλους τους κλάδους. Ιδιαίτερα στον ιδιωτικό τομέα χρειάζεται μελετημένη πορεία και τακτική του προγράμματός μας δράσης για το επόμενο διάστημα, με κεντρικό σχεδιασμό και ξεκάθαρο στόχο (Λαϊκή Εξουσία) και μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, όχι στην ενσωμάτωση και στο σκύψιμο. Αν χρειαστεί, πρέπει να κάνουμε και θυσίες, χωρίς πώς και γιατί. Υπηρετούμε το Κόμμα και τα συμφέροντα του εργαζόμενου λαού και τίποτα άλλο σε αυτή την πάλη.
Ο δίκαιος αγώνας και η δίκαιη νίκη θα είναι υπέρ των αδικημένων του λαού.
Με αγάπη
Έλενα Τσαγανού-Εσαγώνου
ΚΟΒ Α. Ι. Ρέντη
Ριζοσπάστης - 16 Δεκεμβρίου 2008
