«Εμπρός της γης οι κολασμένοι/ της πείνας σκλάβοι εμπρός, εμπρός/. Το δίκιο απ' τον κρατήρα βγαίνει/ σα βροντή, σαν κεραυνός».
Τα 90 χρόνια ΚΚΕ στη χώρα μας: Το χθες, το σήμερα, το αύριο της Ελλάδας. Εχουν αξία να μνημονευτούν οι αγώνες, οι θυσίες, τα οράματα, η Ιστορία μας.
Το εργατικό κίνημα: Οι άνθρωποι - του πνεύματος, της εργασίας, η αγροτιά, η νεολαία. Πρωτοπόροι στις ιδέες. Η Ελλάδα τότε (1918), «κατακτούσε» τη μεσαία θέση στην καπιταλιστική βαθμίδα: Η ανάπτυξη της άρχουσας τάξης, οι οικονομικο-κοινωνικές συνθήκες - τα εθνικά ζητήματα, το βαλκανικό τοπίο. Το ΚΚΕ, κλήθηκε να διαδραματίσει τον Ιστορικό ρόλο. Η εργατική τάξη, ο πολιτικός της εκφραστής, ήταν το ΚΚΕ. Πέρασε διά πυρός και σιδήρου. Μπροστά στο καθήκον, η λαϊκή ενότητα, ενάντια στο φασισμό, τον ιμπεριαλισμό, την εκμετάλλευση. ΚΚΕ: συνώνυμο με τις λέξεις, εθνική ανεξαρτησία, δημοκρατία, κοινωνική πρόοδο, αλληλεγγύη των λαών. Τάραξε τα νερά. Βγήκε στο προσκήνιο - ένα χρόνο από τη μεγάλη Οκτωβριανή επανάσταση.
Γι' αυτό πολεμήθηκε αγρίως από την άρχουσα τάξη. Γιατί, εξέφραζε τους πόθους του λαού μας, την κοινωνική αλλαγή. Οι εξορίες, δικτατορίες, τα άγρια κυνηγητά, βασανιστήρια, οι φυσικές εξοντώσεις, δε γίνονταν μονάχα από τα αντιδραστικά κόμματα, αλλά και το «φιλελεύθερο» κομμάτι αυτής («ιδιώνυμο»). Η κατοχή, ο πόλεμος. Το ιστορικό φαινόμενο του ΚΚΕ: Το 1918 η εργατική τάξη ήταν 450 χιλ. (ο πληθυσμός της Ελλάδας ήταν 7 εκατ.). Το ΚΚΕ αγκάλιασε με τα πρώτα συνδικάτα 300 χιλ. μέλη (αγρότες, εργάτες). Ο A. Inden, απέδιδε στο ΕΑΜ το 75%, οι «Τάιμς του Λονδίνου» το 90%. Το ΚΚΕ αποδείχτηκε μπροστάρης του λαού, μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΕΠΟΝ, μέχρι την απελευθέρωση. Κατέδειξε τι είναι διαλεκτική. Είναι αυτό που δίδει ονόματα σε βάσανά μας και ποια ασφαλώς είναι η λύση. (Ταξική πάλη, διεθνισμός).
Τα εργαλεία μας: Ο ιστορικός και διαλεκτικός υλισμός. Η δύναμη. Από την άλλη μεριά η διαιώνιση του συστήματος, το «απάνθρωπο τοπίο» μέχρι το '67, με τη χούντα των συνταγματαρχών. Το ΚΚΕ ήταν η φωνή του λαού, της οργανωμένης αντίστασης. Μέχρι το '73. Το Πολυτεχνείο.
Το θετικό σήμερα είναι ότι αναγνωρίζεται η πολιτική θέση απ' όλα τα στρώματα, η εθνική συμβολή του ΚΚΕ στην υπηρεσία της Πατρίδας. Οι στρατιές των «ανωνύμων αγίων», ο εκλεκτός σπόρος. Τα ονόματα. Το αίμα τους δίχως φειδώ. Η προσφορά τους στην παγκόσμια ειρήνη.
Στην πολιτιστική κουλτούρα το ΚΚΕ προσέφερε τα μέγιστα. Πέρα, βεβαίως, από την πολιτική κουλτούρα στον τόπο μας. (Οργάνωση συνδικάτων, συνεταιρισμών, διαχείριση κλπ). Η πολιτική σχέση του απέναντι στην οργάνωση της εργασίας - το συνδικαλιστικό κίνημα, απέδειξε ότι είναι συστατικό, του ταξικού και αντιιμπεριαλιστικού μετώπου. Οι τομείς της πάλης. Ο άνθρωπος, ο πολιτισμός. Το άνοιγμα του σύγχρονου νου, της φιλοσοφίας σε ανθρωπινότερες συνθήκες ζωής. Η παγκόσμια ειρήνη. Ο διεθνισμός, με ισχυρό πολιτικό στήριγμα το αληθινό πρόσωπο του ανθρώπου - ενάντια στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Με κείμενα μνημεία, στη διαδρομή της πολιτικής/ της πολιτιστικής ιστορίας του τόπου μας, εμπλούτισε την παγκόσμια αισθητική γραμματεία. Διατριβές με ανθρώπους του πνεύματος, του λαού, πάνω σε θέματα, φιλοσοφικά - παιδαγωγικά - εκπαιδευτικά - ιστορικά - γλωσσικά - εργατικά - κοινωνιολογικά, εν τέλει πολιτικά. Ετσι πορεύτηκε το ΚΚΕ. Αφουγκραζόμενο την ανάσα του λαού μας. Ανοιξε δρόμους, κατέδειξε ότι η κεφαλή της Ιστορίας, είναι η ταξική πάλη. Η πολιτική φιλοσοφία, και η καρδιά της, είναι ο εργάτης. Κατέδειξε με την ιστορική του τη δράση το ΚΚΕ στον πολιτιστικό τομέα, σ' όλη τη διαδρομή του, με την απλότητα, υπέρ των αδυνάτων: Οσο η τέχνη στηρίζεται στη βία «και στο εξασκείν» την τέχνη σε προνόμια, τότε τα έργα γίνονται «φυλακές». Επίσης, καταδίκασε τον οικονομικό, αστικό διανοουμενισμό. Οτι σήμερα δηλαδή τα μείζονα κείμενα του αιώνα μας, προετοιμάζονται για την εξόντωση της αυτονομίας τους, προϊόν της «μοιχείας» τους με την ιδιωτική οικονομία. Για το ΚΚΕ η φιλοσοφία δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς την ανύψωση του προλεταριάτου. «Το προλεταριάτο δεν μπορεί να εξυψωθεί χωρίς την πραγματοποίηση της φιλοσοφίας» (Μαρξ).
Για την καπιταλιστική παλινόρθωση στις χώρες της Σοβιετίας, ας θυμηθούμε την προτροπή του Ενγκελς: «Ποιος πυρσός του πνεύματος έσβησε/ πια να κτυπάει, σταμάτησε η καρδιά...». Η Ιστορία συνεχίζεται. Με όπλο τη διαλεκτική, μπορούμε να κάνουμε αυτοκριτική. Γιατί, η αλήθεια πάντοτε διορθώνει, σώζει την ελευθερία, σ' αυτήν την ιστορική «τραγωδία» του 20ού αιώνα. Οι όποιες κριτικές αναφορές, ας εμπλουτίζονται όχι με αφορισμούς, αλλά με προτάσεις, του «αγαθώς αιτούμαι...», με ύφος και ήθος: «ήθος ανθρώπου δαίμων» (Ηράκλειτος). Να γίνουμε πιο «ελκυστικοί», όπως έλεγε ο Λένιν, με τις ιστορικές θέσεις, της διαλεκτικής και του προλεταριακού διεθνισμού, το ριζοσπαστισμό μας.
ΚΚΕ: το μεγάλο βουερό ποτάμι της Ιστορίας. Οδηγεί σε αταλάντευτο αγώνα, καθοδηγεί το λαό για το δυνάμωμα του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου πάλης, σ' όλα τα επίπεδα, όλο και πιο ψηλά. Με το ΠΑΜΕ επικεφαλής της ταξικής πάλης.
Με αυτά τα ιδεολογικά όπλα, την Ιστορία του, επεξεργάζεται το ΚΚΕ τα δεδομένα προς το 18ο Συνέδριο. Για το Λαό - τη Λαϊκή Συμμαχία, το Σοσιαλισμό. Το ΚΚΕ παραμένει ό,τι «ιερό και όσιο» για την εργατική τάξη. Για το «Αντισταθείτε»! Είναι η διαρκής προτροπή για τη μη απώλεια της εν εγρηγόρσει καταστάσεως του Ανθρώπου.
Παναγιώτης Καραβασίλης
Ριζοσπάστης - 3 Ιανουαρίου 2009
