Ας πάρουμε τον ορισμό του σοσιαλιστικού συστήματος που έδωσαν οι κλασικοί της σοσιαλιστικής επανάστασης, του Μαρξ - Ενγκελς και τη διατύπωση πιο συγκεκριμένα για την περίοδο του Ιμπεριαλισμού ο Λένιν: «πως ο σοσιαλισμός είναι, όταν ο κάθε εργαζόμενος, αμείβεται ανάλογα με τη δουλειά του που καθορίζεται από ένα σύστημα αμοιβής». Για να δούμε αν μπορούσε να εφαρμοστεί και ποτέ αυτός ο ορισμός, του Σοσιαλιστικού συστήματος αμοιβής, στους εργαζόμενους, στην τότε Σοβιετική Ενωση. Πώς ήταν η αχανής και κομματιασμένη σε πριγκιπάτα και φεουδάρχες τότε Ρωσία; πριν από την επανάσταση; Μια φεουδαρχική καθυστερημένη χώρα, με 75% - 80% του λαού αγράμματοι και το κνούτο του φεουδάρχη να οργώνει τα κορμιά των μουζίκων. Και οι ρασπούτηδες της Εκκλησίας να επηρεάζουν και να διαμορφώνουν την κρατική και πολιτική ζωή της Ρωσίας.
Αυτά δεν παρέλαβε μαζί με τις καταστροφές από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στη χώρα και στην οικονομία, η επανάσταση των μπολσεβίκων; Οσοι αγνοούν αυτό το γεγονός και περισσότερο πως οι πρίγκιπες, οι φεουδάρχες, οι αφέντες, και όσοι τότε χρησιμοποιούσαν το κνούτο σαν μέσο πειθαρχίας των σκλάβων μουζίκων πως όλοι αυτοί συμμάχησαν με τους ιμπεριαλιστές, που με τα όπλα, με δολοφονίες, προσπάθησαν να πνίξουν στο αίμα την πρώτη σοσιαλιστική επανάσταση στον κόσμο. Μήπως θα έπρεπε οι μπολσεβίκοι, ο Σοβιετικός λαός να σταυρώσουν τα χέρια και να μην υπερασπίσουν την επανάστασή τους, που τους απελευθέρωνε από τα δεσμά της δουλείας της φτώχειας, της καθυστέρησης, του κνούτου;
Ο Σοβιετικός λαός, με την εργατικότητά του και τη λεβεντιά. Και με την ηγεσία του, τον Λένιν και στη συνέχεια με τον Στάλιν και με όλη την ηγεσία του κράτους και του Κόμματος των Μπολσεβίκων και με την πρωτοπόρα νεολαία της Κομσομόλ, απέδειξαν σε όλον τον κόσμο, πώς δενότανε το ατσάλι. Δημιουργήσανε μια τεράστια ενιαία χώρα και από καθυστερημένη φεουδαρχική χώρα, που ήτανε, έγινε μία από τις πιο ανεπτυγμένες βιομηχανικές χώρες, με τεράστια επιστημονικά επιτεύγματα. Ητανε όμως νωρίς για να εφαρμοστεί πλήρης ορισμός του σοσιαλισμού «ο καθένας ν' αμείβεται ανάλογα με τη δουλειά του». Ομως είχαν πετύχει ν' απολαμβάνουν τους πρώτους καρπούς της σοσιαλιστικής επανάστασης. Καταργήθηκε η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Η υγεία, η στέγη, η παιδεία σε όλες τις βαθμίδες χορηγούνταν δωρεάν. Απολάμβαναν δωρεάν όλα τα αγαθά του πολιτισμού και της τέχνης. Δυστυχώς, δεν πρόλαβαν να απολαμβάνουν τις καταχτήσεις τους. Και μπαίνουν σ' έναν καταστροφικό πόλεμο με 25 εκατομμύρια νεκρούς και 50 περίπου εκατομμύρια χήρες και ορφανά, με κατεστραμμένη τη μισή περίπου χώρα τους. Πάλι ο Σοβιετικός λαός δίνει κάθε μέρα μάχη με επικεφαλής την ηγεσία του, για ν' αντιμετωπίσουν τα τεράστια προβλήματα με ουσία τις ίδιες τις ανάγκες τους. Για ν' ανοικοδομηθεί η χώρα και ν' αναπτυχθεί η βιομηχανία σε όλα τα επίπεδα και η παραγωγή αγαθών. Τώρα πρέπει να βοηθηθούν από τη Σοβιετική Ενωση όλες οι αναπτυσσόμενες χώρες με σοσιαλιστικό και λαϊκοδημοκρατικό προσανατολισμό. Εχουμε τώρα τον ψυχρό πόλεμο και το κυνήγι των εξοπλισμών που δαπανώνται τεράστια ποσά που χρειάζονταν για να ανέβει ακόμα πιο ψηλό το επίπεδο του Σοβιετικού λαού.
Εκείνη την περίοδο, στο οπλοστάσιο των ιμπεριαλιστών, των γραφολόγων τους και των ευρωκομμουνιστών βγήκε και ο «αντισταλινισμός» και «τα εγκλήματα του Στάλιν». Οσοι αναφέρονται και ξαναζεσταίνουν τώρα τη θεωρία του αντισταλινισμού ξεχνούν σκόπιμα ποιοι και πότε έβγαλαν από το οπλοστάσιό τους, τη λασπολογία για τον Στάλιν και τη Σοβιετική Ενωση. Ξέχασαν πως βγήκε στην περίοδο, όταν στην Αμερική επικράτησε ο περιβόητος Μακαρθισμός; που είχε μετατρέψει τους μισούς Αμερικανούς σε χαφιέδες που ρουφιάνευαν τους άλλους μισούς, στις περίφημες αντικομμουνιστικές επιτροπές με τις εκτελέσεις - φυλακίσεις διωγμούς.
Εκείνη την περίοδο, με τον Σουεκάρνο, που έδιωξαν (αν θυμάμαι καλά). Δολοφόνησαν στην Ινδονησία εκατοντάδες χιλιάδες κομμουνιστές και προοδευτικούς αγωνιστές; Ξέχασαν το μακελειό στο Βιετνάμ; Ξέχασαν πως εκείνη την περίοδο, οι Αμερικάνοι επέβαλαν στο Ιράκ τη δικτατορία του Σαντάμ και δολοφόνησαν 150 περίπου χιλιάδες κομμουνιστές και προοδευτικούς αγωνιστές; Ξεχνούν πως, εδώ στην Ελλάδα με την επέμβαση του Αγγλοαμερικανών και με τις κυβερνήσεις, πειθήνια όργανά τους, δολοφόνησαν, εκτέλεσαν, βασάνισαν, φυλάκισαν, εξόρισαν, κυνήγησαν πάνω από μισό εκατομμύριο κομμουνιστές και δημοκράτες αγωνιστές και μας επέβαλαν και τη δικτατορία των συνταγματαρχών; Τώρα, αυτήν τη θεωρία την ξαναζεσταίνουν, του «αντισταλινισμού», για να ξεχάσουν οι λαοί τις μαζικές δολοφονίες ολόκληρων λαών της Γιουγκοσλαβίας, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στον Παναμά και σε χώρες της Αφρικής.
-- Ας αναρωτηθούν όλοι αυτοί οι κονδυλοφόροι και οι άλλοι θεωρητικοί του αντισταλινισμού: Είναι καλύτερα τώρα, ο κόσμος, οι λαοί, χωρίς την ύπαρξη της Σοβιετικής Ενωσης και των άλλων χωρών της Λαϊκής Δημοκρατίας;
Οποιος και αν ερωτηθεί θα πει: «κατάρα, σ' αυτούς που ανέτρεχαν και στέρησαν το μοναδικό αποκούμπι και την ελπίδα από τους Λαούς».
-- Το Κόμμα μας καλά έκαμε και υπερασπίζει και υπεράσπιζε το σοσιαλισμό που οικοδομούσε - τότες - η Σοβιετική Ενωση και τις καταχτήσεις των Λαών της. Είναι όμως απλοϊκό και αδιανόητο, να θεωρούμε υπεύθυνη την Ηγεσία του Κόμματός μας, γιατί δεν προέβλεψε τα αποτελέσματα που επακολούθησαν. Οταν το ίδιο το Μπολσεβίκικο Κόμμα, όχι μονάχα δεν προέβλεψε μα ούτε και αντέδρασε. Ακόμα και τώρα, οι σύντροφοι της Ρωσίας δεν έχουνε αποκρυσταλλώσει πειστικά συμπεράσματα, για το ποια είναι τα αίτια της ανατροπής.
-- Εγώ επιμένω σ' ένα συμπέρασμα που ισχύει σ' όλα τα κομμουνιστικά κόμματα με λενινιστικό προσανατολισμό και με αρχές. Παρότι είμαι του Δημοτικού θα διακινδυνεύσω να ερμηνεύσω αυτό το ερώτημα - απορία, που σαν αγκάθι τρυπάει το μυαλό και την καρδιά: «Γιατί δεν αντέδρασαν, αυτός ο Γίγαντας Σοβιετικός Λαός και το Κόμμα των Μπολσεβίκων;».
-- Οταν δεν προσέχεις, δεν εφαρμόζεις και δεν υπερασπίζεσαι την ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΙΚΛΙΔΑ του Κόμματος, που είναι οι θεωρητικές - καταστατικές αρχές και την αρχή του Δημοκρατικού Συγκεντρωτισμού, τότες περνούν μέσα στο Κόμμα, όλες οι διαλυτικές θεωρίες και πρακτικές, που αντί να αναπτύσσονται όλες οι αρετές, το ήθος και η αγωνιστική λεβεντιά του Κομμουνιστή, αντίθετα, ενθαρρύνονται και αναπτύσσονται όλες οι ανθρώπινες αδυναμίες και τα ελαττώματα και που τα μεταφέρουμε μέσα στο Κόμμα. Και που όλα αυτά μετατρέπονται σε ΤΑΞΙΚΟ ΕΧΘΡΟ σε βάρος των αρχών και της φυσιογνωμίας του Κόμματος. Που διαφθείρουν και διασύρουν τα πάντα. Οι αγώνες των Λαών που αναπτύσσονται και που δημιουργούνται ευνοϊκοί συσχετισμοί, μας κάνει να είμαστε αισιόδοξοι, πως ο Σοσιαλισμός και ο Κομμουνισμός δεν είπαν ακόμα την τελευταία λέξη.
Καλή επιτυχία στο 18ο Συνέδριο, υγεία και δύναμη σε όλους.
Σπύρος Καλογηράτος
Κυψέλη
Ριζοσπάστης - 28 Δεκεμβρίου 2008
