Σύντροφοι!
Με τις θέσεις της ΚΕ προς το 18ο Συνέδριο είμαι σύμφωνος, ωστόσο θέλω να εκθέσω την άποψή μου σε δύο ζητήματα που έχουν να κάνουν με το κεφ. 1 (Διεθνείς εξελίξεις, θέσεις 8,9,10) και το αντίστοιχο κεφ. 7 (καθήκοντα κόμματος, θέση 102).
-- Οι διαπιστώσεις για τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις που αναφέρονται στις θέσεις 8,9,10 με βάζουν σε σκέψεις, ότι αν οξυνθούν παραπέρα, αν η κρίση πάρει παγκόσμια μορφή, ενδεχόμενα να οδηγήσουν όχι μόνο σε τοπικούς, περιφερειακούς πολέμους αλλά και σε γενικευμένο πόλεμο, ακόμα και σε «παγκόσμιο». Πώς άραγε ξεπεράστηκαν παρόμοιες κρίσεις στο παρελθόν; Π.χ. η παγκόσμια κρίση της περιόδου 1900 - 1903 όξυνε τις τότε αντιθέσεις και τελικά οδήγησε στον Α' «Παγκόσμιο Πόλεμο». Οι τοπικοί ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι εκείνης της περιόδου δεν μπόρεσαν να αμβλύνουν τις αντιθέσεις (Αμερικανο-ισπανικός 1898, Μπόερς 1900, Ρωσο-ιαπωνικός 1903). Η αντίστοιχη παγκόσμια κρίση του 1929 - 1933 όξυνε και αυτή τις τότε αντιθέσεις και οδήγησε στο Β' «Παγκόσμιο Πόλεμο» και ούτε οι τότε περιφερειακοί - τοπικοί πόλεμοι δεν μπόρεσαν και εκείνοι να αμβλύνουν τις αντιθέσεις (ιαπωνικο-κινεζικός 1935, Αιθιοπία - Ιταλία 1936).
Παγκόσμιες οικονομικές κρίσεις είχαμε βέβαια και μετά το Β? Παγκόσμιο Πόλεμο, π.χ. 1970 - 1973 αλλά δεν οδήγησαν σε πόλεμο, θα πει κάποιος. Ναι! Μα τότε υπήρχε το λεγόμενο «Αντίπαλο Δέος» που αποτελούσε φραγμό στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Θα αντιπαραθέσει κανείς το επιχείρημα ότι με τα αν δε γράφεται η ιστορία και ούτε αυτή επαναλαμβάνεται και ότι η ύπαρξη του πυρηνικού οπλοστασίου από πολλές χώρες αποτελεί αποτρεπτικό το ενδεχόμενο πολέμου.
Ναι! Η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται, επαναλαμβάνεται όμως η αντίθεση εκμεταλλευτών - εκμεταλλευόμενων σ' όλη την ως τώρα πορεία της ανθρωπότητας! Αντιθέσεις που συμβάλλουν στις κρίσεις, οι κρίσεις σε πολέμους. Αποτελεί αυταπάτη να θεωρεί κανείς ότι ο ιμπεριαλισμός διαπιστώνοντας κινδύνους ύπαρξής του θα διαστάσει, αναλογιζόμενος την καταστροφή της ανθρωπότητας. Με βάση τις παραπάνω σκέψεις έχω τη γνώμη ότι πρέπει να προειδοποιήσουμε το Λαό, την εργατική τάξη για ένα τέτοιο ενδεχόμενο, ώστε να συνδεθεί η πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού με τα ζητήματα της ειρήνης.
-- Το 18ο Συνέδριο το χαρακτηρίζουμε Συνέδριο Αντεπίθεσης, ωστόσο για να έχει αποτέλεσμα η Αντεπίθεση χρειάζονται και τα κατάλληλα όπλα. Πέρα απ' τη βελτίωση του όπλου της ταξικής συνειδητοποίησης και οργάνωσης της εργατικής τάξης.
Στη θέση 102 τονίζεται ότι πρέπει να μείνει ανοιχτό το μέτωπο εκσυγχρονισμού των θέσεών μας. Κατά τη γνώμη μου, όχι μόνο πρέπει να μείνει ανοιχτό αλλά απαιτείται παραπέρα εξειδίκευση των θέσεών μας, ώστε να αγκαλιάζει όλους τους τομείς της οικονομίας. Τι θα αναπτυχθεί, πού και πώς. Π.χ. θα αναπτυχθεί η βαριά βιομηχανία (Μεταλλουργική - Μηχανουργική - Χημική); Θα πάρουμε υπόψη μας ότι αναγκαία προϋπόθεση ανάπτυξης της Βαριάς Βιομηχανίας αποτελεί η ενεργειακή βάση που σημαίνει, με δεδομένο ότι η σημερινή ηλεκτροπαραγωγή της χώρας δεν επαρκεί, ότι πρέπει να εξασφαλιστεί αυτή η επάρκεια; Το κόμμα βέβαια αποτελεί πολιτικό αντικείμενο τεχνο-οικονομικών μελετών, ούτε ο χαρακτήρας του Συνεδρίου είναι τέτοιος ώστε να ασχοληθεί με αυτά τα εξειδικευμένα ζητήματα. Ομως μετά απ' αυτό, πρέπει να προχωρήσουμε σ' αυτή την εξειδίκευση γιατί εμείς μπορεί να καταλαβαίνουμε το περιεχόμενο του όρου Λαϊκή Οικονομία, για τον πολύ κόσμο εκλαμβάνεται σα σύνθημα και μάλιστα ουτοπικό. Πρέπει να του αποδείξουμε, να τον πείσουμε ότι δεν είναι έτσι. Ενα όπλο είναι αυτό: η παραπέρα εξειδίκευση του όρου Λαϊκή Οικονομία.
-- Σήμερα, συζητώντας με τους εργαζόμενους, διαπιστώνεις ότι συγκριτικά με το παρελθόν έστω και λίγοι καταλαβαίνουν την αναγκαιότητα του Σοσιαλισμού, αλλά στέκονται στις δυσκολίες (μικρή εξαρτημένη χώρα, δε θα μας αφήσουν κ.ά.). Εμείς βέβαια τονίζουμε τα περί «αδύναμου κρίκου» στην καπιταλιστική αλυσίδα, τονίζουμε τις τεράστιες δυνατότητες του λαϊκού κινήματος και ιδιαίτερα του εργατικού κινήματος που έχοντας συνειδητοποιήσει τη θέση του, τη δύναμή του, θα τσακίσει κάθε αντίδραση, ωστόσο και εδώ χρειάζεται εξειδίκευση. Να δώσουμε να καταλάβει ότι η χώρα διαθέτει μια εργατική τάξη με ανεβασμένο το μορφωτικό της επίπεδο, αρκετά εξειδικευμένη, ότι υπάρχουν μεγάλες και ανεκμετάλλευτες πλουτοπαραγωγικές πηγές, ότι υπάρχουν μεγάλες δυνατότητες ανάπτυξης της γεωργοκτηνοτροφικής παραγωγής που εξασφαλίζει επάρκεια, ότι η γεωγραφική θέση της Ελλάδας, δίπλα στους λαούς της Βορ. Αφρικής - Μέσης Ανατολής - Βαλκανίων δίνουν δυνατότητες αμοιβαίων και επωφελών συνεργασιών.
Ταυτόχρονα, σύντροφοι, πρέπει να προβάλλουμε τα επιτεύγματα του Σοσιαλισμού που γνωρίσαμε. Το επισημαίνω αυτό γιατί πολλοί είναι οι σύντροφοι που είτε διστάζουν είτε φοβούνται να προβάλλουν τα επιτεύγματα αυτά, που ανεξάρτητα των όποιων παρεκκλίσεων στην οικοδόμηση του Σοσιαλισμού, δώσανε λύσεις σε πολλά ζητήματα που εδώ και 200 χρόνια δεν μπορεί να λύσει ο καπιταλισμός. Η οικοδόμηση του Σοσιαλισμού δε σταμάτησε βέβαια στο 20ό Συνέδριο, συνεχίστηκε και μετά, είχε επιτεύγματα ανεξάρτητα της οπορτουνιστικής στροφής που ακολούθησε μετά το Συνέριο αυτό η τότε ηγεσία στην ΕΣΣΔ και αλλού. Τα παραπάνω αποτελούν ένα ακόμη όπλο.
-- Τέλος, σύντροφοι, έφτασε νομίζω η στιγμή να αποκατασταθεί η μνήμη του σ. Ζαχαριάδη, παρά τα «λάθη» στις εκτιμήσεις του σαν Γρ. της ΚΕ του Κόμματος. Είναι εύκολο όταν έχεις το αποτέλεσμα ενός ιστορικού γεγονότος και των προσώπων που συντέλεσαν γι' αυτό το γεγονός, να λες έπρεπε να γίνει αυτό ή το άλλο και να αφορίζεις.
Μαν. Περράκης
Αχτίδα Ενέργειας ΚΟ Πετρελαίων
Ριζοσπάστης - 10 Δεκεμβρίου 2008
