Θέση 11 ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΕΥΡΩΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ
Οπως γνωρίζουμε τον τελευταίο καιρό, βρίσκεται σε εξέλιξη μια συστηματική προσπάθεια διαστρέβλωσης της Ιστορίας. Γνωρίζουν οι επίδοξοι παραχαράκτες της Ιστορίας, πόσο επικίνδυνα είναι τα μηνύματα του μεγάλου αγώνα, ενάντια στο φασισμό, όταν αποτελούν ζωντανό κομμάτι της μνήμης και της συνείδησης των λαών και της νεολαίας. Γι' αυτό προσπάθησαν να εξισώσουν το σοσιαλισμό-κομμουνισμό με τα ναζιστικά και φασιστικά καθεστώτα. Ομως το μεγάλο, πλατύ και μαχητικό λαϊκό κύμα αντίδρασης, που ξεσηκώθηκε στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, οι μεγάλες κινητοποιήσεις που έγιναν ενάντια στο αντικομμουνιστικό μνημόνιο, είχαν αποφασιστική συμβολή, ώστε να μη συγκεντρώσει την απαραίτητη πλειοψηφία στην κοινοβουλευτική συνέλευση της Ευρώπης. Την ίδια ώρα όμως, ο αντικομμουνισμός συνεχίζει να εκφράζεται έντονα από διάφορες δυνάμεις που αποσιωπούν ή υπερασπίζονται την εγκληματική δράση του ιμπεριαλισμού, γεγονός που δεν επιτρέπει κανέναν εφησυχασμό. Το κίνημα καταδίκης και αποτροπής του αντικομμουνισμού πρέπει να συνεχιστεί και να δυναμώσει. Αλλωστε τόσο η ιστορική πείρα από τη δράση του μετεμφυλιοπολεμικού καθεστώτος στην Ελλάδα, όσο και η καθολική επίθεση του κεφαλαίου στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις διδάσκουν πως η επαγρύπνηση και η πάλη κατά του αντικομμουνισμού είναι συστατικό στοιχείο του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού αγώνα. Κανένας εφησυχασμός δεν επιτρέπεται. Η επιδίωξη των ιμπεριαλιστών για την εκκίνηση μιας νέας μορφής παγκόσμιας αντικομμουνιστικής υστερίας, δε θα σταματήσει, καμία μορφή αντικομμουνισμού δεν πρέπει να νομιμοποιηθεί στις συνειδήσεις των λαών. Αντίθετα πρέπει να συναντήσει την πιο κατηγορηματική και αποφασιστική καταδίκη.
Θέσεις 12-13 ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ
Μετά την προσωρινή ήττα του σοσιαλισμού και του εργατικού κινήματος, η ανάπτυξη του ιμπεριαλιστικού συστήματος, όπου βρίσκεται και η Ελλάδα, με το ευρωσύνταγμα προσαρμόζουν την εθνική τους νομοθεσία, εναντίον των λαϊκών κινημάτων. Βιάζεται να «προελάσει», να χτυπήσει τις εστίες αντίστασης, που είναι πολλές, σε όλο τον κόσμο, αλλά χωρίς συντονισμό και χωρίς απαραίτητα ιδεολογική συγγένεια. Χρέος μας είναι να ενισχύσουμε τις αντιιμπεριαλιστικές εστίες αντίστασης, ώστε κάθε προέλαση του ιμπεριαλισμού, να του στοιχίσει όσο γίνεται περισσότερο και ταυτόχρονα να προετοιμάζουμε ιδεολογικά, πολιτικά, οργανωτικά που θα οδηγήσει στην κατάκτηση της εξουσίας από την εργατική τάξη και τους συμμάχους της.
Οπως ξέρουμε η εργατική τάξη, είναι γέννημα της καπιταλιστικής κοινωνίας, που όμως δε βρίσκει καμία θέση σ' αυτή και παλεύει να πάρει την εξουσία στα χέρια της. Εως ότου την καταλάβει, ζει κατ' ανάγκη κάτω από το ζυγό του κεφαλαίου. Και μέσα στον απελευθερωτικό της αγώνα, οφείλει διαρκώς να υπολογίζει ποια στάση θα κρατήσει, τούτη ή εκείνη η τάξη της κοινωνίας. Για να μπορεί όμως να διεξάγει σωστά τον αγώνα της με τις άλλες τάξεις, πρέπει να προβλέπει, ποια στάση θα κρατήσουν κάθε φορά οι τάξεις αυτές. Αλλά για να το προβλέψει θα πρέπει να γνωρίζει από τι εξαρτάται η στάση των διαφόρων τάξεων στις διάφορες περιστάσεις. Γι' αυτό το Κόμμα, που είναι η συνειδητή και οργανωτική δύναμη της εργατικής τάξης, θα πρέπει να την οπλίσει με θεωρητικά στοιχεία. Δηλαδή πώς θα εκτελέσει το εξαιρετικά δύσκολο έργο της οργάνωσης, πώς θα εκπαιδεύσει κομμουνιστικά τους αγρότες και τους μικρομεσαίους, πώς θα συνειδητοποιήσει τα πλατιά στρώματα της εργατικής τάξης και τόσα άλλα. Οπως επίσης θα πρέπει να δώσει το βάρος του στην ανάπτυξη των ταξικών, πολιτικών, κοινωνικών αγώνων. Να οργανώσει την εργατική τάξη σε ταξική βάση. Αταλάντευτα και χωρίς παλινδρομήσεις, να μελετάει και προβάλλει τα αιτήματα της εργατικής τάξης και γενικότερα του ελληνικού λαού, με όσο το δυνατόν δραστήρια δουλειά των συνδικαλιστικών του στελεχών, για μεγαλύτερη δυνατή συμμετοχή στις αγωνιστικές εκδηλώσεις που θα είναι ενάντια στην πολιτική της μεγαλοεργοδοσίας, ντόπιας και ξένης, ενάντια στην πολιτική της μονόπλευρης λιτότητας που εφαρμόζουν τα κόμματα της άρχουσας τάξης. Να επιδιώκει τοπικά και πανελλαδικά, στο βαθμό που είναι δυνατόν, τη συνένωση και κοινή δράση με τα άλλα στρώματα του λαού, που πλήττονται από την ίδια αντιλαϊκή πολιτική, πάνω σε κοινά προβλήματα (εργατοϋπάλληλοι, αγρότες, επιστήμονες, ΕΒΕ κ.λ.π.) Εδώ πρέπει να πω, ότι παρουσιάζουμε αδυναμίες και πρέπει να το προσέξουμε.
Θέση 16 Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
Για μένα, ο όρος αριστερά έχει ταλαιπωρηθεί πολύ στην εποχή μας. Η αριστερά για εμάς είναι ο πολιτικός χώρος που προσπαθεί να ανατρέψει το υπάρχον καπιταλιστικό σύστημα και να το αντικαταστήσει από το κοινωνικό σύστημα, την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Επομένως, ο Συνασπισμός, ΣΥΡΙΖΑ, που ανήκει στο Ευρωπαϊκό Αριστερό Κόμμα, δεν είναι τίποτε άλλο, παρά τα υπολείμματα του οπορτουνισμού της 2ης Διεθνούς. Οπως ο οπορτουνισμός ξέθαψε το πτώμα της 2ης Διεθνούς, μετά την επανάσταση της Ρωσίας, για να παίξει τον προδοτικό της ρόλο ενάντια στην ανερχόμενη προλεταριακή επανάσταση, έτσι και σήμερα ξεθάβει το πτώμα της, με την ονομασία Ευρωπαϊκό Αριστερό Κόμμα, για να εγκλωβίσει και αποπροσανατολίσει τις λαϊκές δυνάμεις, μπαίνοντας τροχοπέδη στην ανάπτυξη του επιστημονικού σοσιαλισμού.
Ο Λένιν έγραφε: «Η μετατροπή του σοδιαλδημοκρατικού κόμματος σε εθνικοφιλελεύθερο κόμμα, προχωρεί περίφημα, θα ήταν όμως επικίνδυνο για την αστική τάξη αν το κόμμα αυτό τραβούσε δεξιά... Οι μάζες έχουν ανάγκη από ριζοσπαστικά λόγια, για να πιστέψουν σ' αυτά. Οι οπορτουνιστές είναι έτοιμοι να τα επαναλαμβάνουν υποκριτικά» (Απαντα, τόμος 27, σελ. 10).
Στέλιος Διαβολάκης
ΚΟΒ Αμφιάλης
Ριζοσπάστης - 23 Ιανουαρίου 2009
