Το Νοέμβρη του 2007 το Κόμμα μας δημοσίευσε τις «βασικές θέσεις και στόχους πάλης για την Παιδεία των σύγχρονων λαϊκών αναγκών». Η καμπάνια για την Παιδεία που ακολούθησε νομίζω ότι δεν είχε τα αναμενόμενα αποτελέσματα αν και το κείμενο αποτελεί ένα πολύ αξιόλογο υλικό στη διάθεσή μας, διότι:
1. Δεν έγινε ουσιαστική συζήτηση στις ΚΟΒ, αφέθηκε η δουλειά σε λίγους συντρόφους, υποτίθεται ειδικούς, δεν έγινε υπόθεση των κλαδικών εργατικών ΚΟΒ, του ΠΑΜΕ, της ΚΝΕ, των φίλων και οπαδών. Ελειψε ο έλεγχος, μένουμε στα λόγια.
2. Η αλλαγή συσχετισμού στα σωματεία των εκπαιδευτικών δε γίνεται με εξορμήσεις καμπανιακού χαρακτήρα χωρίς στοχευμένες συσκέψεις - συζητήσεις με νέους εκπαιδευτικούς ανήσυχους και «δουλεμένους» από τα Πανεπιστήμια.
3. Ενώ έχει γίνει μια σημαντική δουλειά από το Κόμμα να βαθύνει σε ό,τι έχει σχέση με τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και στο γιατί και πώς η κυρίαρχη πολιτική μπολιάζει τις νεανικές συνειδήσεις με τις κάλπικες «αξίες» της αγοράς, οι κομματικές δυνάμεις δυσκολεύονται να αντεπιτεθούν. Καταπιανόμαστε με ποσοτικά μεγέθη, με την αποκέντρωση, την εμπορευματοποίηση, κλπ. όμως υστερούμε σε στελέχη με ιδεολογική - παιδαγωγική κατάρτιση, υψηλή μαρξιστική μόρφωση. Χρειάζεται να γίνει πιο διακριτή στην εργατική τάξη και τη νεολαία μια άλλη παιδαγωγική αντίληψη και πολιτική ώστε να μην «αδειάζουν τα μυαλά των νέων» όπως οι τσέπες των λαϊκών οικογενειών τους. Νομίζω ότι σήμερα το Κόμμα είναι πιο ώριμο και ικανό για μια επιθετική πολιτιστική ανάταση, να εμπνεύσει, να δημιουργήσει όρους κινήματος, να στριμώξει τους οπορτουνιστές κάθε είδους που λυμαίνονται το κίνημα της Παιδείας.
ΠΡΟΤΕΙΝΩ:
α) Να πραγματοποιηθεί κεντρική εκδήλωση για την Παιδεία και την εκπαίδευση της νεολαίας καθώς και σε 3 - 4 μεγάλες πόλεις. Μπορούν να συνεισφέρουν σ' αυτή την προσπάθεια παιδαγωγοί - διανοούμενοι που ανησυχούν και αντιδρούν στην ωφελιμιστική αντίληψη για τη γνώση, στην αποσπασματικότητα και αντιεπιστημονικότητα των σχολικών προγραμμάτων, βιβλίων και διδακτικών μεθόδων. Να αναδείξει το Κόμμα το ρόλο του δασκάλου σε όλες τις βαθμίδες σύμφωνα με λενινιστικές αρχές και τους μεγάλους παιδαγωγούς που έδιναν και δίνουν πρωτεύοντα ρόλο στη γνώση, το ταλέντο, το παράδειγμα και τη συγκρότηση του εκπαιδευτικού προσωπικού. Τα οφέλη θα είναι πολλαπλά για το εργατικό κίνημα, το ΠΑΜΕ των εκπαιδευτικών, τη νεολαία, την ανάδειξη όχι μόνο συνδικαλιστών, αλλά και νέων στελεχών με πιο συνδυασμένες ικανότητες.
β) Να αντιμετωπίσει το Κόμμα με θάρρος και επιστημονικότητα την απαράδεκτη χαλαρότητα και τον επικίνδυνο εκφυλισμό που τείνει να κυριαρχήσει σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Να ανοίξει μέτωπο με τη συναλλαγή και το λαϊκισμό της ισοπέδωσης, της βαθμοθηρίας, της ήσσονος προσπάθειας τόσο από τους μαθητές - φοιτητές όσο και από τους δασκάλους. Το «χάιδεμα των αυτιών» πρέπει να πάρει τέλος και να πρωτοστατήσουμε στην αναζωογόνηση του σχολείου, την ανασύνταξη του κινήματος της Παιδείας. Να γίνει διακριτός ο ρόλος των κομμουνιστών και άλλων προοδευτικών δασκάλων που θέλουν και μπορούν να προσφέρουν στην πλειοψηφία των σημερινών μαθητών και αυριανών εργαζομένων τη μόρφωση που θα τους βοηθήσει να κατανοήσουν τον κόσμο στην ενότητά του και να συνειδητοποιήσουν το συμφέρον τους μέσα σ' αυτόν. Να περάσει το Κόμμα στην αντεπίθεση θέτοντας το πρόβλημα: Τι σχολείο, τι νεολαία, πώς και γιατί! Την ΚΟΜΕΠ και τα «Θέματα Παιδείας» πρέπει να τα προμηθεύονται όλοι οι σύντροφοι.
γ) Να προβληθούν πιο αποτελεσματικά οι αγώνες και οι επεξεργασίες του ΚΚΕ στην 90χρονη πρωτοπόρα δράση του για τη λαϊκή Παιδεία όσο και τα πορίσματα της τελευταίας διάσκεψης των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων στην Ευρώπη. Να προβληθούν πιο ολοκληρωμένα στην εργατική τάξη και τη νεολαία τα μεγάλα επιτεύγματα του σοσιαλισμού στην εκπαίδευση και την Παιδεία καθώς και η τεράστια πρόοδος της Κουβανικής Επανάστασης στη μόρφωση του λαού. Ο Λένιν έγραφε για το ρόλο των στελεχών της παιδαγωγικής στα εκπαιδευτικά ιδρύματα: «Σε κάθε σχολείο το πιο σημαντικό είναι η ιδεολογικο-πολιτική κατεύθυνση που παίρνει η διδασκαλία. Από τι προσδιορίζεται η κατεύθυνση αυτή: Ολοκληρωτικά και αποκλειστικά από τη συγκρότηση του προσωπικού... Κάθε "έλεγχος", κάθε "καθοδήγηση", "προγράμματα", "κανονισμοί" κλπ. είναι κούφια λόγια, μπροστά στη συγκρότηση του εκπαιδευτικού προσωπικού».
δ) Σύντροφοι, πιστεύω ότι οι θέσεις για το σοσιαλισμό αφαιρούν ένα καθοριστικό εμπόδιο στην ανάπτυξη της ταξικής πάλης και εξοπλίζει το Κόμμα με τη δύναμη της επιστημονικής γνώσης, την αναζωογόνηση των ιδεών του σοσιαλισμού - κομμουνισμού. Μένουν αρκετά να εξεταστούν και να φωτιστούν. Ενδιαφέρον θα είχε να γνωρίσουν τα κομματικά μέλη, η εργατική τάξη και η νεολαία μας, οι εκπαιδευτικοί, πώς ασκείτο ο εργατικός έλεγχος στα σχολεία, τα πανεπιστήμια, ποια κριτήρια ίσχυαν για την εισαγωγή στα ΑΕΙ και την κατάληψη κυβερνητικών θέσεων στον «υπαρκτό σοσιαλισμό». Ποια «αξιολόγηση» λειτουργούσε στο εκπαιδευτικό σύστημα των σοσιαλιστικών χωρών, στο σοσιαλισμό που προτείνουμε! Επιγραμματικά: Τρία ήταν τα σκαλοπάτια ως την πτώση: Αναθεώρηση - οπορτουνισμός - παλινόρθωση.
Εύχομαι επιτυχία στο ιστορικό 18ο Συνέδριό μας. Με συντροφικούς χαιρετισμούς.
Μπράβης Ηλίας
Μαθηματικός (Κιάτο Κορινθίας)
Ριζοσπάστης - 27 Ιανουαρίου 2009
