Σύντροφοι,
Παρότι νέος, νιώθω περήφανος ως Κνίτης που αυτούς τους μήνες οδεύουμε προς το 18ο Συνέδριο του ΚΚΕ με σύνθημα την Αντεπίθεση. Περηφάνια που δεν απορρέει από προσωπικά βιώματα, αλλά από την πεποίθησή μου ότι όπως τότε που οι παλικαράδες της «ανανέωσης» έφευγαν με βαρύγδουπες δηλώσεις από το Κόμμα βλέποντας τα σχέδιά τους να αποτυγχάνουν και κανένας δεν περίμενε το ΚΚΕ να ορθοποδήσει, αλλά αυτό ανασυγκροτήθηκε επιτυχώς, έτσι και σήμερα που μιλάνε για το «τέλος της ιστορίας» και ευελπιστούν στον ύπνο της εκμεταλλευόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας, θα τους έρθει από εκεί που δεν το περιμένουν το χαστούκι των καιρών μας, η νέα έφοδος στον ουρανό.
Το πρώτο πράγμα που φαίνεται στις Θέσεις για το Συνέδριο είναι η δυναμική των κομματικών αναλύσεων ιδιαίτερα σε επίπεδο οικονομικών εξελίξεων, παρά τις επιμέρους μεθοδολογικές παρατηρήσεις που μπορεί κάποιος να κάνει.
Ιδιαίτερα θέλω να σταθώ στα παρακάτω σημεία. Πιστεύω πως ο γνήσιος Διεθνισμός μας, με τα πολύ θετικά χαρακτηριστικά που πήρε τα τελευταία χρόνια, πρέπει να εκφραστεί το επόμενο διάστημα και στον τομέα των ευρωεκλογών, με τη συσπείρωση και την κοινή προβολή από τα Κομμουνιστικά Κόμματα της Ευρώπης του προτάγματος της Ευρώπης του Σοσιαλισμού. Μια πρόταση που συνδυάζει σε πανευρωπαϊκό επίπεδο τη διαμαρτυρία, την ανάγκη διάλυσης της ΕΕ, αλλά και την προοπτική της Ευρώπης των Λαών. Είναι γόνιμο το έδαφος να σπείρουμε πιο δυναμικά τη θέση για αποδέσμευση και σύγκρουση με τους ιμπεριαλιστές, τώρα που η αγανάκτηση του κόσμου παίρνει νέα ποιοτικά χαρακτηριστικά. Αλλωστε, σε συνθήκες παγκόσμιας οικονομικής κρίσης θα πρέπει να υπάρχει διεθνής, συντονισμένη, πιο επιθετική παρέμβαση των Εργατικών και Κομμουνιστικών Κομμάτων με πιο προωθημένους στόχους, χωρίς να παραβλέπουμε και τις αδυναμίες πολλών εξ αυτών.
Αναφέρεται σωστά στις Θέσεις πως «είναι μονόδρομος να μπούμε σε πιο βαθιά νερά». Για να γίνει αυτό ξεχωρίζω, χωρίς να υποτιμώ καμιά άλλη, μια προϋπόθεση. Την αφομοίωση από κάθε μέλος του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, ιδιαίτερα της ΚΝΕ, της στρατηγικής μας. Η γνώση όχι μόνο των άμεσων διεκδικήσεων, αλλά πολύ περισσότερο της πολιτικής γραμμής θα δώσει φτερά στη δράση μας. Και κάνω λόγο για συνολική αφομοίωση που περιλαμβάνει το Πρόγραμμα, την πολιτική των συνεργασιών και των συσπειρώσεων, το στόχο για το Μέτωπο, τη Λαϊκή εξουσία και το Σοσιαλισμό. Η βαθιά γνώση των παραπάνω, σε συνδυασμό με την πολύπλευρη καλλιέργεια των κομμουνιστών, τη συνεχή μόρφωση και αυτομόρφωση, την αδιάλειπτη παρακολούθηση όλων των εξελίξεων θα κάνει τον καθένα από μας ικανό να ζυμώνει τις προτάσεις του ΚΚΕ σε κάθε κουβέντα, να επιδιώκει με αυτοπεποίθηση το διάλογο και με όσους διαφωνούν, με ξεκάθαρο στόχο να πείσουμε, να συσπειρώσουμε, να βρούμε κοινά σημεία με κόσμο που μας προσεγγίζει, να φέρουμε στο προσκήνιο νέα παιδιά που καμία σχέση δεν έχουν με την πολιτική. Πρέπει όλοι να καταλάβουμε πως έχουμε στα χέρια μας μια ιδεολογία διαχρονική, ένα σύνολο αιτημάτων σύγχρονο, μια πολιτική συνεπούς αντίστασης σε ό,τι υποβαθμίζει τη ζωή του λαού, μια πρόταση εργατικής εξουσίας και ένα έμπειρο Κόμμα, που από μόνα τους περικλείουν δυναμική. Μένει σε εμάς να απευθυνθούμε στους εργαζόμενους και τους εργάτες, στα πιο φτωχά στρώματα του λαού και στη νεολαία. Σε αυτήν την κατεύθυνση θα συμβάλει και η ορμητική ανάπτυξη της κυκλοφορίας του «Ριζοσπάστη». Είναι αδιανόητο να μιλάμε για αντεπίθεση ενώ υπάρχουν σύντροφοι που διαβάζουν «Ριζοσπάστη» αραιά και πού. Οχι μόνο το δυναμικό μας πρέπει να έχει σταθερή επαφή με τον «Ριζοσπάστη», αλλά και να επιδιώξουμε να φτάσει στις μάζες των εργαζομένων και των νέων.
Μεγάλης σημασίας είναι πράγματι η δουλειά στους νέους εργαζόμενους. Παιδιά κυρίως στον ιδιωτικό τομέα, άλλοι ανειδίκευτοι, άλλοι με πτυχία και μεταπτυχιακά, αλλά και μετανάστες που δικαιολογημένα έχουν στο μυαλό τους το συνδικαλισμό ως κάτι άχρηστο ή κάτι το αναχρονιστικό, θα δουν με άλλο μάτι το σωματείο, την απεργία, τη διαδήλωση αν βρουν μπροστά τους το ΠΑΜΕ, αν βρουν στη δουλειά μια Οργάνωση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, αν συναντήσουν δίπλα τους έναν κομμουνιστή υπόδειγμα στην εργασία και στην προσωπική του ζωή, αλλά και αταλάντευτο στα δικαιώματά του, σταθερό αγωνιστή, πρωτοπόρο σε κάθε θέμα, δυναμικό σε κάθε κινητοποίηση και δράση.
Με επίμονη δουλειά σε κάθε χώρο εργασίας, με ακατάπαυστη παρέμβαση στα αμφιθέατρα, με ανύψωση της δράσης στα σχολεία, θα δημιουργηθεί το μαζικό, συγκροτημένο, οργανωμένο λαϊκό κίνημα που θα ενδυναμώσει και θα συνενώσει τα άλλα κοινωνικά κινήματα κάθε χώρου. Η ισχυροποίηση του ΚΚΕ σε κάθε τομέα, αλλά και η αναγέννηση του κινήματος θα δώσει τη δυνατότητα στο Κόμμα να ανοίγει στην κοινωνία το ζήτημα της εξουσίας και θέματα πιο σύνθετα όταν στα δελτία των 8 θα μιλάνε περί ανέμων και υδάτων.
Ολα τα θετικά βήματα που έχει κάνει το Κόμμα από το 17ο Συνέδριο ως τώρα πρέπει να σταθεροποιηθούν. Η αντοχή στις επιθέσεις πρέπει να γίνει αντοχή και αυτοπεποίθηση κάθε κομμουνιστή, κάθε Κνίτη, γιατί είναι δύσκολο και το ξέρουμε να κοιτάς το σήμερα από τη σκοπιά του αύριο. Να μιλάς για μια ζωή απόλυτα ρεαλιστική με βάση την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, αλλά μακρινή στη συνείδηση του εργαζόμενου.
Το ΚΚΕ σήμερα δε διαπραγματεύεται την επαναστατική του φυσιογνωμία. Είναι μαρξιστικό - λενινιστικό Κόμμα, κάτι που κατέκτησε μέσα από ένα δύσκολο δρόμο. Το πείσμα και η πίστη πως «αυτός ο κόσμος μπορεί να αλλάξει και θα αλλάξει» ήταν που κράτησαν το Κόμμα και την ΚΝΕ όρθια. Αυτά τα χαρακτηριστικά σήμερα στην καθημερινή μας δουλειά είναι που θα μας κάνουν να φτάσουμε στην Αντεπίθεση. Δεν αφήνουμε σε χλωρό κλαρί τα αστικά κόμματα, δεν κάνουμε κανένα συμβιβασμό και πουθενά με ξοφλημένους «ροζ» επαναστάτες. Πιο μαζικά και πιο ποιοτικά βάζουμε το στίγμα μας σε κάθε χώρο. Με οξυμένα αντανακλαστικά και ετοιμότητα, χωρίς ανοχή στις δικές μας αδυναμίες ο καθένας και όλοι με κάθε μέσο και με νέους τρόπους να πάμε την πρότασή μας στην εργατική τάξη και στη νέα γενιά. Από δω και πέρα ο καθένας μας έχει πολύ μεγαλύτερη ευθύνη να πιάνει τον παλμό στον περίγυρό του, να δρα με αυταπάρνηση και χωρίς αναστολές. Οι λαοί και οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να κοιτάνε άλλο την ιστορία τους να «γράφεται», αλλά να τη γράψουν οι ίδιοι. Εκεί είναι η δική μας θέση!
Γιώργος Γερανάκης
Φοιτητής, μέλος της ΚΝΕ
Ριζοσπάστης - 27 Ιανουαρίου 2009
