Η σοσιαλιστική κοινωνία δεν είναι μια αυτοτελής κοινωνία, αλλά μεταβατική ανάμεσα στον καπιταλισμό και τον κομμουνισμό (Πανελλαδική Συνδιάσκεψη 1995, 15 - 16 Ιούλη, σελ. 46).
Αυτό δεν αποκλείει πισωγυρίσματα, δεν υπάρχει οργανωμένη επαγρύπνηση και συνειδητή περιφρούρηση της σοσιαλιστικής περιουσίας, ο έλεγχος εκπλήρωσης της γραμμής των αποφάσεων και των καταστατικών αρχών.
Στις θέσεις (σελ. 5, παράγραφος 2) οι λέξεις ανώριμος, πρώιμος, μα αφού ξέρουμε από τη θεωρία μας η πορεία προς τον κομμουνισμό είναι η πρώτη κατώτερη βαθμίδα - μεταβατική περίοδος. Οι αναλύσεις παρακάτω από το κείμενο σωστές και χωρίς τις παραπάνω δύο λέξεις.
Τον καιρό της «περεστρόικα» ακούγαμε συνθήματα «ανασυγκρότησης και ανανέωσης» του σοσιαλισμού. Κούφιες εκφράσεις. Το ερώτημα είναι, τι «ανασυγκρότηση και ανανέωση» θα ήταν αυτή και δεν καταλάβαινε κανένας επιστήμονας της Σοβιετικής Ενωσης για πού τραβούσε «η περεστρόικα»;
Και να πω κάτι; Οταν πλασάρονταν το βιβλίο του Γκορμπατσόφ είχαμε μια συγκέντρωση εμείς οι επαναπατρισθέντες εδώ στην Καλαμαριά. Ενας σύντροφος στην ομιλία του είπε: «Σύντροφοι, για μένα ο Γκορμπατσόφ είναι προδότης». Ολοι τρόμαξαν και παγώσανε. Βέβαια το αγόρασα κι εγώ το βιβλίο, αλλά ακόμα δεν το άνοιξα.
Με τη νίκη της Μ.Ο.Σ. Επανάστασης, το τσάκισμα του χιτλεροφασισμού μέσα στην καρδιά του στο Βερολίνο, οπισθοχωρώντας πανικόβλητα από το Στάλινγκραντ, έλαμψε η γης για όλη την ανθρωπότητα.
Ομως, όπως λένε οι κλασικοί μας, ο φασισμός δεν πεθαίνει. Αμέσως μετά μπήκαν σε εφαρμογή σχέδια, τρόποι και μεθοδεύσεις. Εκμεταλλεύτηκαν κράτη όπως και την Ελλάδα.
Αλλά για διαβάστε το κομμάτι από το άρθρο του σ. Γιώργου Σύρου, πώς και πού αρχίζει η πάλη κατά του σοσιαλισμού, «Ριζοσπάστης» της Κυριακής 14/12/2008, σελ. 14.
Και ενώ οι Σοβιετικοί έκαναν τέτοιον ηρωικό αγώνα, παγκόσμια αναγνωρισμένο, με αμέτρητες θυσίες, δεν πονηρεύτηκαν, δε σκέπτονταν πως μπορεί να συμβούν και πισωγυρίσματα. Και επαναπαυόμενοι στις βαθουλές πολυθρόνες του Κρεμλίνου, πάει ο Χρουστσόφ στην Αμερική και μιλούσε για χοίρους και πατάτες.
Ολα αυτά είχαν την επίδρασή τους και στη χώρα μας. Φυλακές, εξορίες, Μακρόνησος, γνωστά. Καταπάτηση του ΕΑΜικού κινήματος. Αυτοί που υπονόμευαν τη Σ.Ε. (Αγγλο-αμερικάνοι) στήριζαν και στηρίζουν ακόμη κυβερνήσεις δικομματισμού που η χώρα δε γνώρισε και δε γεύτηκε καμιά ευτυχισμένη οικονομική ζωή εκτός από δικτατορίες, φυλακές, εξορίες, καταπιέζοντας το λαό, οικονομικές κρίσεις. Υπόδουλη στα ξένα συμφέροντα, Αμερική, ΕΕ, ΝΑΤΟ κλπ.
Η κυβέρνηση, η τελευταία χειρότερη από την προηγούμενη. Βγαίνουμε από το ΝΑΤΟ, αλλά βυθιζόμαστε βαθιά μέσα στο βούρκο της εγκληματικής παγκοσμιοποίησης.
Αναγνωρίστηκε η ΕΑ, ο ΔΣΕ, για να περάσουν σε ένα άσπρο χαρτί. Γιορτάζεται η απελευθέρωση της Αθήνας, ο Γοργοπόταμος. Δεν ακούγεται καν ο ΕΛΑΣ και οι ήρωές του.
Πάει ο Κ. Καραμανλής και επισκέπτεται τη Μακρόνησο. Επιβλέπει τα κελιά. Δεν τον ρώτησε κανείς ποιοι σκλαβώνονταν εκεί μέσα; Μήπως κανείς από αυτούς που ήταν μαζί του;
Οι αγώνες του λαού μας ήταν και είναι για ελευθερία, δημοκρατία, σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε καπηλεία των αγώνων μας, ούτε από το ΠΑΣΟΚ, ούτε από τη ΝΔ.
Οταν υπήρχε η Σ.Ε. ο καθένας πίστευε ότι μπορεί να επικρατήσει ο σοσιαλισμός σε μια χώρα. Σήμερα σε μερίδα ανθρώπων δημιουργείται ένα κούμπωμα, βλέποντας ολόκληρη Ευρώπη υποταγμένη στις ΗΠΑ, Βρυξέλλες, παγκοσμιοποίηση και ΝΑΤΟ, που ανοιχτά πια και με βάρβαρο τρόπο επεμβαίνουν παντού χωρίς να τηρούν ούτε σύνορα, ούτε έθνη και σκοτώνουν αθώους λαούς. Και να θυμίσω ότι το 1936 το Λαϊκό Μέτωπο Ισπανίας ειρηνικά κέρδισε τις εκλογές με 268 έδρες από τις 473, που τότε δεν υπήρχε αυτή η τρελή «παγκοσμιοποίηση».
Επομένως η σοσιαλιστική πορεία δεν είναι τόσο εύκολη. Χρειάζεται σκληρή συνεχή διαπαιδαγωγητική δουλειά. Στη χώρα μας έχουμε γερό μανιώδη δικομματισμό. Μιλούν και αυτοί για σοσιαλισμό, χωρίς ανάλυση πώς εννοούν το σοσιαλισμό. Για αυτούς μήπως είναι να περιμένεις μήνες το γιατρό για να σε εξετάσει; Να σε απλώνουν στο πάγκο για εγχείρηση και να σε κατεβάσουν επειδή δεν άπλωσες το φάκελο;
Ε, όχι σύντροφοι, όσοι γκρινιάζετε, θα τον αναγνωρίζουμε και θα υποστηρίζουμε το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε στο ακέραιο, παρά τα λάθη και τις αδυναμίες του. Αλλο η προδοσία!
Στις θέσεις της ΚΕ σελ. 21 παράγρ. 19, σελ. 26 παράγρ. 22, σελ. 29-30 παράγρ. 26 αλλά και μέχρι τη σελίδα 37 όλο αυτό το κείμενο είναι πολύ θετικά πάνω στη βάση της πραγματικότητας. Χρειάζεται σοβαρή μελέτη για να βγουν συμπεράσματα.
Το κόμμα μας με τις εργασίες του πλησιάζει στο να φωτιστούν οι αιτίες της ανατροπής. Αυτό όμως δε φαίνεται από πολλά κομμουνιστικά κόμματα, όπως και κανένα από τις Δημοκρατίες της Σ.Ε., αν κρίνουμε και από το πρόσφατο συνέδριό του ΚΚΡΟ. Ολοι οι ομιλητές λένε ο καθένας κάτι ξεχωριστό, χωρίς να μπαίνουν στην ουσία του θέματος.
Για το θέμα οικοδόμησης του σοσιαλισμού ο ίδιος ο Λένιν έκανε μεγάλη πάλη με τους οπορτουνιστές - Τρότσκι, Μπουχάριν, Ζινόβιεφ. Αλλά φανταστείτε το 20ό Συνέδριο τους επανέφερε στο κόμμα. Και ενώ ο Στάλιν ήταν πάντα στο πλευρό του Λένιν, πρώτος ο Μικογιάν κάνει κριτική στον αποβιώσαντα Στάλιν, λόγω προσωπολατρίας.
Και όλα αυτά μετά το θάνατό του, μετά το 19ο Συνέδριο, τάχα να εξαλείψουν την προσωπολατρία, εξανεμίζοντας τη συλλογικότητα, προσφέροντας τη μεγαλύτερη προσωπολατρία στον αρχιπροδότη Γκορμπατσόφ, αναλαμβάνοντας τα πάντα στα χέρια του έως και τη διάλυση της ΣΕ και των υπόλοιπων σοσιαλιστικών Δημοκρατιών.
Για τις αιτίες της ανατροπής προτείνω τη μελέτη και πάλι στις σελίδες 46, 47, 48, 49, 50 έως και 54 από τα υλικά της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του 1995. Επίσης και το πρώτο μέρος του άρθρου του σ. Γκίκα, «Ριζοσπάστης» 21-11-2008.
Επιτυχίες στο Συνέδριό μας.
Καραμπίδης Αλέκος
ΚΟΒ Κέντρου Καλαμαριάς
Ριζοσπάστης - 27 Ιανουαρίου 2009
