Στις «Θέσεις» της ΚΕ (θ. 66. 1η παρ.) αναφέρεται πως «οδηγός για την εκτίμηση της πορείας του Κόμματος αποτελεί το κύριο καθήκον που προσδιόρισε το 17ο Συνέδριο: Η ολόπλευρη ισχυροποίηση του ΚΚΕ, ιδεολογικοπολιτική και οργανωτική, η οποία αποτελεί τον αναγκαίο όρο για την οικοδόμηση του ΑΑΔΜ και την ανάπτυξη του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού αγώνα». Στην 3η παρ. σημειώνει: «Το συνέδριο υπογράμμιζε επίσης τη σημασία του συνδυασμού της ιδεολογικοπολιτικής δουλειάς με τα οργανωτικά μέτρα που διευκολύνουν τον προσανατολισμό στο εργατικό κίνημα πριν απ' όλα και στη νεολαία, ώστε αυτός να αποκτά πρακτικό χαρακτήρα».
Οι δυο πιο πάνω παράγραφοι συμπυκνώνουν τα βασικά στοιχεία που ενισχύουν τη δουλειά του Κόμματος (ιδεολογικοπολιτική και οργανωτική πολιτική), ενώ η ουσιαστική κατάκτησή τους από όλες τις Κομματικές - ΚΝίτικες δυνάμεις αποτελούν σημαντικά εργαλεία στη δράση μας. Στο ίδιο κεφάλαιο τονίζεται ότι «έγινε πρόοδος στη διαμόρφωση θέσεων στα ζητήματα της σύγχρονης ιδεολογικής πολιτικής πάλης. Πρόοδος σημειώθηκε στην οργάνωση της εσωκομματικής μόρφωσης που οργανώνεται κεντρικά από την ΚΕ και τοπικά από τις Επιτροπές Πόλεων και Περιοχών, τόσο με τη λειτουργία σχολών όσο και σεμιναρίων. Βελτιώθηκε επίσης το σύστημα της εσωκομματικής μόρφωσης που οργάνωσε το ΚΣ της ΚΝΕ».
Το απόσπασμα αυτό επισημαίνει την ιδεολογικοπολιτική - θεωρητική ενίσχυση που έδωσαν η ΚΕ και οι Επιτροπές Πόλεων - Περιοχών σε ένα σημαντικό μέρος του ανώτερου και μέσου στελεχικού δυναμικού του Κόμματος κι επιβεβαιώνει την πρόοδο που σημειώνεται όταν και όπου μπαίνει προγραμματισμένα στο κέντρο της προσοχής της καθοδήγησης και ελέγχεται συστηματικά απ' αυτήν.
Σωστή είναι η επισήμανση και στη θ. 70. 1η παρ. ότι: «Η βασανιστική πορεία ανασυγκρότησης του Κόμματος που ξεκίνησε από το 14ο συνέδριο φέρνει πιο ορατά αποτελέσματα και αποκρυσταλλώματα αυτή την τετραετία. Αμβλύνονται σταδιακά οι βασικές αδυναμίες στην ιδεολογικοπολιτική δουλειά του Κόμματος, στον προσανατολισμό του στην εργατική τάξη».
Τα θετικά βήματα που σημειώθηκαν είναι αναμφισβήτητα - και πρέπει να συνεχιστούν - είναι, όμως, ανάγκη να τονιστεί ότι στο 6ο και σε άλλα κεφάλαια μπαίνουν εμβόλιμα κι άλλα σημαντικά ζητήματα που δε βοηθούν στην ενιαία εκτίμηση όλης της πορείας του «κύριου καθήκοντος».
Συγκεκριμένα, το 17ο Συνέδριο προσδιόριζε την «ολόπλευρη ισχυροποίηση του ΚΚΕ, ιδεολογικοπολιτική και οργανωτική», ενώ στις Θέσεις αναφέρεται η ιδεολογική - θεωρητική βοήθεια που δόθηκε στα στελέχη, δεν αναδείχνεται όμως η πορεία της ιδεολογικοπολιτικής - μορφωτικής δουλειάς στα κομματικά μέλη στις ΚΟΒ στο σύνολό της. Είναι, συνεπώς, χρήσιμο να εξετάζεται ο τομέας της ιδεολογικοπολιτικής δουλειάς στο σύνολό της για να μπορούμε να κρίνουμε πού προχωρήσαμε και πού υπολειπόμαστε. Αυτή μπορεί να εκτιμηθεί με μετρήσιμα στοιχεία - έστω με πίνακες των καθοδηγητικών οργάνων, εφόσον υπάρχουν αποφάσεις, στόχοι, προγράμματα, για να εξαχθούν συγκεκριμένα συμπεράσματα. Π.χ. πόσες φορές συνεδρίασαν οι ΚΟΒ με ιδεολογικά - θεωρητικά μαθήματα; Ποσοστά κομματικών μελών που συμμετείχαν σ' αυτές. Ποσοστά κομματικών μελών που διαβάζουν - αξιοποιούν τον «Ρ», την ΚΟΜΕΠ, τα υλικά των Τμημάτων της ΚΕ. Τι μέτρα πάρθηκαν και πόσοι μελέτησαν τα κείμενα των Θέσεων της ΚΕ και τα προσυνεδριακά ντοκουμέντα ενόψει του 18ου Συνεδρίου;
Τέλος, πόσα κομματικά μέλη και μέλη γραφείων ΚΟΒ εκτιμούμε ότι μπορούν να πραγματοποιήσουν οργανωμένες ατομικές συζητήσεις και συσκέψεις με εργάτες, εργαζόμενους στο χώρο ευθύνης τους;
Η επισήμανση των κενών στην εσωκομματική μόρφωση των χιλιάδων κομματικών μελών βοηθάει να αναδείξουμε την τεράστια σημασία του προβλήματος, γιατί τα κομματικά μέλη αποτελούν τον αποφασιστικό κι αναντικατάστατο συνδετικό κρίκο του Κόμματος με τους 100άδες χιλιάδες εργάτες, εργαζόμενους, μετανάστες, νέους σε τόπους δουλειάς, χωριά, γειτονιές.
Γι' αυτό επιβάλλεται να ενισχυθεί ο ιδεολογικοπολιτικός εξοπλισμός τους στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό.
Πρέπει να εντοπίσουμε τις υπάρχουσες δυσκολίες και κύριες αιτίες για ν' αντιμετωπιστούν: α) Η σοβαρή χαλαρότητα κι υποτίμηση της εσωκομματικής μόρφωσης κι αυτομόρφωσης που χαρακτηρίζει την πλειοψηφία των κομματικών μελών των γραφείων των ΚΟΒ και στελέχη των Αχτιδικών Επιτροπών. (Ισχύει η ρήση του Χ. Φ. πως «μας χαρακτηρίζει πνευματική τεμπελιά και πρέπει να την καταπολεμήσουμε»).
β) Η έλλειψη αυστηρού ελέγχου και βοήθειας των καθοδηγητικών οργάνων στην υλοποίηση προγραμμάτων εσωκομματικής μόρφωσης στις ΚΟΒ.
γ) Υπάρχουν κι αντικειμενικές δυσκολίες που πρέπει να παίρνουμε υπόψη (ηλικιακή σύνθεση, επίπεδο γνώσης, επαγγελματική απασχόληση), όμως αρκετοί σύντροφοι υπερβάλλουν και δεν είναι σωστό να παραιτούμαστε απ' την προσπάθεια ενεργοποίησης όλων των ικανών κομματικών δυνάμεων στην ιδεολογική μόρφωση, δεν είναι αλήθεια πως οι σύντροφοι κάποιας ηλικίας δεν μπορούν να προσφέρουν.
δ) Οφείλουμε να μελετήσουμε τις δυσκολίες των εργαζόμενων συντροφων, δεν πρέπει να συμβιβαστούμε, όμως, με τη λογική του «δεν ξέρω», «δεν μπορώ», «δεν κάνω», αγωνιζόμαστε με το δικό μας παράδειγμα να τους πείσουμε, γιατί μπορούν να προσφέρουν πολλά στο Κόμμα.
ε) Η ιδεολογική - θεωρητική θωράκιση είναι καθήκον όλων μας, μαζί και δίπλα στα στελέχη του Κόμματος πρέπει να προχωρήσουμε, γιατί η ιδεολογική ανύψωση και η κομμουνιστική θέληση είναι το μοναδικό εργαλείο σφυρηλάτησης των δεσμών του Κόμματος με την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, για το ξεσκέπασμα του αντικομμουνιστικού οπλοστασίου της ΕΕ, της αστικής τάξης, των κομμάτων της, των οπορτουνιστικών κι εθνικιστικών εφεδρειών της. Συμβάλλει στην αποτελεσματική ατομική συζήτηση με τους εργάτες, στην άνοδο της πολιτικής - ταξικής συνείδησής τους, ανοίγει προοπτικές συστράτευσης -συμμετοχής στους αγώνες, ατσαλώνει συνειδητά την αντοχή στην ταξική πάλη παλιών και νέων κομμουνιστών.
Κώστας Βουλγαρόπουλος
Εύοσμος - Θεσσαλονίκη
Ριζοσπάστης - 29 Ιανουαρίου 2009
