Ενα μεγάλο χάσμα χωρίζει την άποψη και την κριτική του ΚΚΕ για το σοσιαλισμό από αυτές των διάφορων «διαβασμένων» και «ψαγμένων» πάσης φύσης, απόχρωσης και απόκλισης «αριστερών», αριστερούτσικων, μισοαριστερών, ψευτοαριστερών, «διανοητών αριστερών», αριστερών χωρίς πρόγραμμα ή με πρόγραμμα και πάσης φύσης εκσυγχρονισμένων και εκσυγχρονιστών δημοκρατών της αστικής δικτατορίας με κοινοβούλιο ή των οπαδών του «σοσιαλισμού με δημοκρατία».
Είναι το χάσμα της ποιοτικής διαφοράς της πάλης και του στρατηγικού στόχου του ΚΚΕ για τον επαναστατικό σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας, την εξουσία της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, της κατάργησης της εκμεταλλευτικής κοινωνίας και των τάξεων, της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, της σχεδιομετρικής ανάπτυξης της οικονομίας (κεντρικός σχεδιασμός). Ζητήματα που ουδόλως απασχολούν και ενδιαφέρουν τους προαναφερόμενους παραπάνω που βολεύτηκαν άνετα στον καναπέ της ευρωσάλας (μικροαστικές αυταπάτες) και μάλιστα και με συμβόλαια (όπως το ευρωκαταστατικό του ΚΕΑ) σαν αριστερό δόλωμα στη φάκα της αστικής προπαγάνδας αφού θα βάλουν, λένε, «τον άνθρωπο πάνω από τα κέρδη!».
Αυτό το θεμελιακό γεγονός της διαφοράς του στρατηγικού στόχου καθορίζει τον τρόπο και την ποιότητα του πώς κριτικάρει κανείς το σοσιαλισμό που οικοδομήθηκε, τις αιτίες των ανατροπών, τον Οχτώβρη του '17, την περίοδο της σοσιαλιστικής οικοδόμησης (Στάλιν), τον Β΄ Πόλεμο και όλα τα μετέπειτα. Καθορίζει επίσης και την κριτική που ασκεί κάποιος στις Θέσεις της ΚΕ για το Σοσιαλισμό στο 18ο Συνέδριο. Καθορίζει το αν ενδιαφέρεται να πατάει στην πραγματικότητα ή να την κάνει λάστιχο.
Εάν σε ενδιαφέρει η υπόθεση της εργατικής τάξης, της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας, του λαϊκού μετώπου που θα παλέψει γι' αυτά, της πρωτοπορίας τους, δηλαδή, του Μαρξιστικού - Λενινιστικού Κομμουνιστικού Κόμματος, δεν μπορεί παρά να μελετάς, να εξετάζεις, να εξοπλίζεσαι, να αντιλαμβάνεσαι ότι πράγματι ο κομμουνισμός είναι η επιστημονική έκφραση των συμφερόντων της εργατικής τάξης, ότι πράγματι οικοδομήθηκε ο σοσιαλισμός αφού τα σημερινά αιτήματα των εργαζομένων είχαν γίνει πράξη στο σοσιαλισμό και πληρούνταν όλοι οι όροι της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, ότι η ΕΣΣΔ ήταν ο κύριος φορέας του προλεταριακού διεθνισμού και της Μεγάλης Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών, ο εγγυητής της ειρήνης, ο αρωγός των απανταχού κατατρεγμένων.
Σήμερα που φαίνεται η διαφορά με τη συμφορά των ανατροπών, της «νέας τάξης» και της παγκοσμιοποίησης (ιμπεριαλισμού) μπορείς να καταλάβεις γιατί ήταν ανατροπή και όχι κατάρρευση, γιατί δε λειτουργεί ο νόμος της αξίας και η αγορά στο σοσιαλισμό, γιατί η βάση των στρεβλώσεων ήταν στα οικονομικά ζητήματα και στην κατεύθυνση της λύσης τους, που πώς και γιατί φυτρώνει ο οπορτουνισμός.
Εάν δε σε ενδιαφέρει όμως η υπόθεση της εργατικής λαϊκής νίκης, του σοσιαλισμού, τότε από τον πάτο της αστικής πολυθρόνας σου (που λέγαμε), εφευρίσκεις τα φληναφήματα περί Στάλιν, περί «σοσιαλιμπεριαλισμού», περί «διωγμών και εξόντωσης» αντιφρονούντων (οι οποίοι το τι θέλανε φαίνεται σήμερα), περί έλλειψης δημοκρατίας (αστικής φυσικά), περί Κα Γκε Μπε και Στάζι, περί τυφλωμένου, δογματικού σταλινικά πωρωμένου ΚΚΕ, περί κατρακύλας του «Περισσού», κλπ., και αρπάζεσαι από την πολυπολικότητα, την ευρωκουλτούρα, την πολυπολιτισμικότητα, τον «εθελοντισμό» των ΜΚΟ και από κάθε καρικατούρα των επιτελών του ευρωκεφαλαίου, ενάντια στο οποίο σκούζεις μόνο για άλλοθι συνύπαρξης και κοινωνικών διαλόγων. Μιλάς για κατάρρευση ανελεύθερου καθεστώτος γι' αυτό και ταυτίζεις με άνεση το Γκουαντάναμο με τη σοσιαλιστική Κούβα αφού και στα δύο παραβιάζονται λες τα ανθρώπινα δικαιώματα!
Οι Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το Σοσιαλισμό απευθύνονται ασφαλώς σε όλους, αλλά πρώτα απ' όλους και ειδικά στους εργάτες που δε σκότωσε ο Στάλιν αλλά το εφοπλιστικό κεφάλαιο στα αμπάρια του γκαζάδικου, στους οικοδόμους που τσάκισε η εργοδοσία στο γιαπί και όχι η γραφειοκρατία στην ΕΣΣΔ, στο σπουδαστή που πρέπει να δουλέψει γιατί ο πατέρας του είναι «δημοκρατικά» απολυμένος, στον αγρότη που μένει χωρίς γη γιατί του την αρπάζει η ΚΑΠ της ΕΕ και όχι η κολεκτιβοποίηση (που του έδωσε γη και μέσα), σε κάθε βιοπαλαιστή εργαζόμενο που φτύνει κάθε μέρα αίμα για να τα φέρει βόλτα στη μαύρη «ελεύθερη» αγορά, στον αυτοαπασχολούμενο που κλείνει λόγω καπιταλιστικής κρίσης και όχι απ' το κίνημα της συνεταιριστικοποίησης, στον τοξικομανή που δε βρίσκει δημόσιο στεγνό πρόγραμμα σε χώρα της ΕΕ, στο μετανάστη σκλάβο και όμηρο στην ΕΕ κι όχι σε «γκούλαγκ», που δεν τον έδιωξε απ' την πατρίδα του η «εθνοκάθαρση του Στάλιν» αλλά ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος και η φτώχεια. Οι Θέσεις της ΚΕ απευθύνονται επίσης σε όσους δεν αντέχουν την ιμπεριαλιστική μπότα στον κόσμο της αστικής «δημοκρατίας» σήμερα, που είσαι «ελεύθερος» να λες ό,τι σου κατέβει, αλλά να κάνεις ό,τι προστάζει η πλουτοκρατία αλλιώς γίνεσαι Γάζα (πάνε περίπατο κι οι θεωρίες για τη Γιάλτα και του ποιος χτίζει τείχη).
Λέω, δηλαδή, ότι συμφωνώ απόλυτα με τις Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το Σοσιαλισμό στο 18ο Συνέδριο του Κόμματος. Οπου χρειάζεται (π.χ., σε συναδέλφους) μπορώ να τεκμηριώσω τη θέση μου πλήρως και ολοσχερώς. Εδώ δε χρειάζεται τίποτα περισσότερο ή κουλτουριάρικο. Σαν εργαζόμενος με παιδί που σπουδάζει έτσι τα καταλαβαίνω τα πράγματα. Απλά.
Αν θες την εργατική νίκη μιλάς με ιστορική και πολιτική σοβαρότητα, καλοπροαίρετα. Αν δε θες την εργατική νίκη και το σοσιαλισμό τότε πέφτεις στον οπορτουνισμό, στην αντίδραση και λες ό,τι σου κατέβει αρκεί να παραμένεις μέσα στο «παιχνίδι», να είσαι «in» διά παν ενδεχόμενον, όπως κάθε καλός μικροαστός, άσχετα απ' την ταμπέλα που φέρει αναρτημένη.
Είναι πολύ θετικό που οι Θέσεις της ΚΕ δεν αρέσουν στο μικροαστικό στοιχείο και στις αστικές φυλλάδες. Ετσι κι αλλιώς δεν τους άρεσε ποτέ τίποτα το αληθινά φιλολαϊκό και εργατικό (είναι τρε μπανάλ για Ευρωπαίους ΝΑΤΟφρονες!) και το πολεμάνε με λύσσα.
Γιατί στο σοσιαλισμό Μαυρογιαλούροι και όλα τα σχετικά γιοκ! Γι' αυτό μελετάμε το σοσιαλισμό. Για να γίνει νόμος άπαξ διά παντός το δίκιο του εργάτη. Αυτό ενδιαφέρει το ΚΚΕ και έτσι εξετάζει τα πράγματα.
ΖΗΤΩ ΤΟ 18ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΚΚΕ ΚΑΙ ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΕ ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΟΥ!
Λυκούργος Μποζίκης
ΚΟΒ Ελληνορώσων ΚΚΕ
Ριζοσπάστης - 22 Ιανουαρίου 2009
