Η επιστολή του καθηγητή κ. Ρούση πρέπει να αντιμετωπιστεί όπως της αξίζει για να αντιληφθούν όλοι ότι το μεγάλο μέρος των κομματικών μελών και οπαδών έχει ξεπεράσει τα κόμπλεξ του για την περίοδο εκείνη, κόμπλεξ που επικρατούσαν στο κόμμα κάτω από την επιρροή της Αναθεωρητικής Ομάδας, της πιο συγκροτημένης και ύπουλης (θυμηθείτε τα μικρά πραξικοπήματα) που δρούσε και αναδεικνυότανε μέσα στο κόμμα από τη νομιμοποίηση του και εδώ. Ας τον αντιμετωπίσουμε σαν έναν επικίνδυνο, εμπαθή και προκλητικό οπορτουνιστή διαπνεόμενο από μια αντισταλινική υστερία (γνώρισμα των απανταχού οπορτουνιστών) που στόχο έχει το θυμικό και τη συνείδηση των κομματικών μελών.
Τα παραπάνω τεκμηριώνονται αν κοιτάξουμε λίγο πιο προσεχτικά την επιστολή του. Ετσι:
Ι. Εκφράζει τον πόνο της ψυχής του για τη σταλινική στροφή και την αγιοποίηση του Στάλιν (αλήθεια πού τα είδε αυτά;) καθώς και το φόβο του για τα μύρια κακά που περιμένουν το κόμμα αν υιοθετήσει μια τέτοια «καταστροφική» όπως λέει στροφή (τόσος πόνος για το μέλλον του κόμματος) στόχος του το θυμικό των κομματικών μελών
II. Κριτικάροντας τις θέσεις 9, 11 και 17 καταλήγει στο συμπέρασμα «ότι το κόμμα υποστηρίζει πως στο σοσιαλισμό του μέλλοντος θα τιμωρούνται με την εσχάτη των ποινών όσοι διαφωνούν κλπ. κλπ., όπως γινότανε επί Στάλιν κατά τα λεγόμενα της εισήγησης στο 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ», δηλαδή στηρίζεται το τι γινότανε επί Στάλιν στην εισήγηση του ρεβιζιονιστή Χρουτσόφ, το ρεβιζιονισμό του οποίου κάθε άλλο παρά υποστηρίζει όπως λέει.
III. Αναφέρεται στο οποιοδήποτε παρελθόν και ανυποληψία του Μαρτένς χωρίς καμιά κριτική ή σχόλιο για αυτά που ισχυρίζεται ο Μαρτένς στο βιβλίο του για τον Στάλιν, πράγμα που για μένα τον απλά σκεπτόμενο και όχι διανοούμενο, μου δίνει το δικαίωμα να σκεφτώ ότι στο βιβλίο περιέχονται και αλήθειες (ανεξάρτητα από ποιον γράφτηκαν) τις οποίες δεν τολμά να αμφισβητήσει ο κ. καθηγητής.
IV. Σχολιάζει ειρωνικά δημοσίευμα του «Ριζοσπάστη» για το Στάλιν και την άποψη ότι οι δίκες της Μόσχας ήταν νίκη επί της 5ης φάλαγγας του Χίτλερ χωρίς να αναφέρει ότι αυτός ο ισχυρισμός ήτανε το συμπέρασμα του τότε πρέσβη των ΗΠΑ στη Σ.Ε. Γ.Λ. Ντέιβις που ήταν παρών στις δίκες.
Τελειώνοντας με τον κ. καθηγητή, μια απορία:
Γιατί δημοσιεύτηκε η επιστολή του εφόσον ξεπερνά κατά πολύ το όριο των 1200 λέξεων;
Τελειώνοντας αυτό το μέρος της επιστολής μου και εφόσον ανοίχτηκε έστω και δειλά η συζήτηση για την περίοδο εκείνη δώσατε πλέον και τη σωστή κατεύθυνση στη συζήτηση και την προοπτική για το σοσιαλισμό τονίζοντας και τη Σταλινική διάσταση του Μ - Λ δεχόμενοι επιτέλους ότι σοσιαλισμός χωρίς σταλινισμό είναι ουτοπία, όνειρο απατηλό.
Και τώρα εντελώς τηλεγραφικά:
Προκειμένου το μήνυμα της αντεπίθεσης να αρχίσει να παίρνει «σάρκα και οστά» χρειάζεται η ουσιαστική συμμετοχή με προτάσεις και δράση όλων των κομματικών μελών.
Για να γίνει δε αυτό, προϋπόθεση «εκ των ων ουκ άνευ» είναι η ύπαρξη ικανών στελεχών.
-- Στελέχη που θα εμπνέουν και θα ξεσηκώνουν.
-- Στελέχη με όσο το δυνατό πληρέστερη γνώση της θεωρίας.
-- Στελέχη με επίγνωση τίνος κόμματος έχουν την τιμή να είναι στελέχη.
-- Στελέχη που θα έχουν το θάρρος και τη λεβεντιά να δέχονται οποιαδήποτε κριτική και να κάνουν ειλικρινή αυτοκριτική.
-- Στελέχη που θα εμπιστεύονται τα κομματικά μέλη και που θα επιβάλλονται με τις γνώσεις, το ήθος (το κομμουνιστικό) και τη συμπεριφορά τους χωρίς έπαρση και υπεροψία.
-- Στελέχη ικανά να αντιλαμβάνονται έγκαιρα, να ερμηνεύουν και να διεξαγάγουν συνεχή και αδιάλλαχτο πόλεμο με τον οπορτουνισμό (η ιστορία τόσο του κόμματος όσο και των άλλων κομμάτων μέχρι και αυτού του ΚΚΣΕ έδειξε ότι οποιαδήποτε ανοχή, υποχώρηση ή συμβιβασμός είναι ολέθρια ταχτική) γιατί στόχος του μέσα από την επίθεση ενάντια στην εποχή εκείνη, της πραγματικής και ουσιαστικής οικοδόμησης του σοσιαλισμού, είναι ο Λένιν, ο Μαρξ και αυτός ο ίδιος ο Μ - Λ.
Τέλος,
-- Ικανά στελέχη θεωρητικά εξοπλισμένα χωρίς αμφιταλαντεύσεις.
-- Επαγρύπνηση και τσάκισμα του οπορτουνισμού εν τη γενέσει.
-- Συμμετοχή ολόπλευρη των κομματικών μελών στη λειτουργία και δράση του κόμματος.
Οι αναγκαίες προϋποθέσεις για την επίτευξη του στρατηγικού στόχου.
Σωκράτης Παστελάς
Κερασιά Ν. Μηχανιώνα
Ριζοσπάστης - 11 Ιανουαρίου 2009
