Αγαπητοί σύντροφοι, επιτρέψτε μου να καταθέσω, να φωτίσω φιλοσοφικά μερικά δεδομένα, που στην επικρατούσα χαοτικά παγκόσμια επικοινωνιακή προπαγανδιστική πρακτική οδηγούν σε δρόμους με επίπλαστη και ακυρωτική πράξη ζωής. Ο κομμουνισμός είναι φιλοσοφία ζωής, λειτουργία ζωής μακριά από το ατομικό συμφέρον και υπέρβαση από τις φυσικές αδυναμίες του ανθρώπου. Είναι η πεμπτουσία της ανθρώπινης σκέψης. Είναι το σύστημα της λογικής που μακροημερεύει τη ζωή του πλανήτη. Διαφυλάσσει τους κανόνες αρχών για τη λειτουργία των φυσικών επιλογών, ενάντια στον αιμοβόρο και σαρκοφάγο νόμο του κέρδους, που διαλύει την τάξη των ισορροπιών. Είναι ο ορισμός που διασφαλίζει την ύπαρξη του ανθρώπου και του πλανήτη. Θέτει τα όρια και τους κανόνες της πραγμάτωσης αυτής.
Το καλό, η αρετή, το αληθές είναι έννοιες με παθητική διάσταση. Το Εγώ, το κακό, το ψέμα είναι έννοιες με ενεργητική διάσταση. Ο πόλεμος μεταξύ τους είναι άνισος.
Κατά τεκμήριο, ο κομμουνισμός είναι θεωρία που αναλύει, εμβαθύνει και προσπαθεί να δώσει λύσεις στα διάφορα κοινωνικά φαινόμενα της ανθρώπινης ιστορίας. Η σημερινή εποχή καταδεικνύει τη σημασία και την επικαιρότητά του. Εχουμε στην επικοινωνιακή μας πολιτική ατόφιο χρυσάφι, απέναντι σε μια επιχρυσωμένη και κίβδηλη προσφορά θεωρημάτων του τύπου, κυνήγι του κέρδους, η δύναμη του ισχυρού, το προσωπικό και ατομικό συμφέρον.
Ξέρουμε ότι ο καπιταλισμός έχει ένα «φορτικό πλεονέκτημα» που βασίζεται στις φυσικές αδυναμίες του ανθρώπου, τροφοδοτώντας τον διαρκώς με «ανάγκες ματαιοδοξίας», κάνοντας τον όρο ταξική συνείδηση να ηχεί σαν «αόριστη πραγματικότητα».
Δεν μπορούμε να κανακεύουμε και να δικαιολογούμε την ανθρώπινη αμεριμνησία, την αβουλία, την κλασματική αφασία. Πιστεύω ότι στις θέσεις του Κόμματος αλλά και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος οφείλουμε να υπάρχει παράγραφος που να ορίζει την προσωπική ευθύνη του ανθρώπου - πολίτη, του ανθρώπου απέναντι στη φύση, του ανθρώπου απέναντι στη συμπαντική λειτουργία.
Νομίζω ότι όλοι μπορούμε να προβλέψουμε πού οδηγεί η καπιταλιστική αναρχία. Πόλεμοι, πείνα, νέες αρρώστιες, καταστροφή της φύσης και του πλανήτη.
Εχουμε το πλεονέκτημα της αδήριτης ανάγκης και οφείλουμε να το προτάσσουμε μπροστά στον άνθρωπο - πολίτη. Εχουμε το επιχείρημα του ασύγγνωστου λάθους και οφείλουμε να το επισημαίνουμε στον άνθρωπο - πολίτη. Εχουμε το παράδειγμα των αγωνιστών της οικουμένης και οφείλουμε να το θέτουμε σαν ευθύνη στον άνθρωπο - πολίτη. Να καλούμε γενικά τους συλλογικά σκεπτόμενους πολίτες και με την ψήφο να καταδεικνύουν τον ορισμό τους.
Ο κομμουνισμός ορίζει το γλυκύ και φωτεινό αύριο, ορίζει το λόγο του ποιητή, «θαρσείν τα μέγα, θάλλειν τα μέγιστα» (να έχουμε θάρρος για τα μεγάλα, για να ανθίσουμε μέσα στα μεγαλύτερα).
Μάκης Πιτσαλίδης
Ριζοσπάστης - 21 Ιανουαρίου 2009
