1ον. Κι όμως ο υπαρκτός σοσιαλισμός ήταν σοσιαλισμός. Και δικαίως το Κόμμα μας υπερασπίστηκε και υπερασπίζεται τον υπαρκτό σοσιαλισμό. Το σοσιαλισμό του 20ού αιώνα, της ιμπεριαλιστικής περικύκλωσης, της ιμπεριαλιστικής υπεροχής. Γιατί όπως το λέει και η λέξη είναι κοινωνισμός. Στο σοσιαλισμό κυριαρχεί η κοινωνικότητα, η αγάπη, η αλληλεγγύη, η ειρήνη, η συνεργασία καμιά εκμετάλλευση ή καταπίεση. Οχι μόνο δεν περιόρισε τα ανθρώπινα δικαιώματα αλλά τα αύξησε και τα επεξέτεινε. Ενώ στον καπιταλισμό και στις προηγούμενες εκμεταλλευτικές κοινωνίες επικρατεί η ατομικότητα, το μίσος, ο ανταγωνισμός, η καταπίεση, η εκμετάλλευση και οι πόλεμοι είναι ατομισμός.
Ο υπαρκτός σοσιαλισμός πρώτα έδωσε δουλειά για όλους σίγουρη και μόνιμη κι έτσι διαλύθηκε το άγχος της ανεργίας. Μέσα σε λίγα χρόνια κανένας άνεργος. Η ανεργία είναι η χειρότερη μορφή δουλείας. Είναι μια μορφή κανιβαλισμού. Οι πρωτόγονοι τους αιχμαλώτους που πιάνανε, όταν δεν είχαν τροφή και γι' αυτούς, τους σκοτώνανε και τους τρώγανε. Σήμερα το ίδιο κάνουν και οι επιχειρηματίες, όταν βλέπουν ότι τα κέρδη τους μειώνονται λόγω του εργατικού κόστους, ένα μέρος των εργατών το απολύουν και το ρίχνουν στην ανεργία, στην πείνα και στο θάνατο. Δεν τους τρώνε άμεσα αλλά έμμεσα. Οι εργαζόμενοι στον καπιταλισμό ζουν με το άγχος της απόλυσης. Το σοσιαλιστικό καθεστώς έδωσε όλα τα κοινωνικά δικαιώματα, που η αστική τάξη τα υποσχέθηκε και δεν τα έδωσε, εκτός από μια κουτσουρεμένη πολιτική ελευθερία. Ο Μαρά είπε το περίφημο: «Τι τη χρειάζεται την πολιτική ελευθερία αυτός που δεν έχει ψωμί. Ο σοσιαλισμός εξασφαλίζει σ' όλους το ψωμί και τ' άλλα αναγκαία αγαθά για να ζήσουν. Κι έτσι ο άνθρωπος είναι τελείως απελευθερωμένος από την ανάγκη. Στις εκμεταλλευτικές κοινωνίες δουλοκτητική, φεουδαρχική, καπιταλιστική δεν έχουν οι εργαζόμενοι, όλοι οι καταπιεζόμενοι, ο λαός κανένα ανθρώπινο δικαίωμα. Ο υπαρκτός σοσιαλισμός παραχώρησε το δικαίωμα στη μόρφωση. Σε μικρό χρονικό διάστημα κανένας αναλφάβητος. Το δικαίωμα στην Παιδεία, προσιτή σ' όλα τα παιδιά του λαού. Το δικαίωμα στην Υγεία. Οι Σοβιετικοί πολίτες είχαν δωρεάν, υψηλού επιπέδου υγειονομική περίθαλψη. Εδωσε δικαιώματα στην ανάπαυση, στη διασκέδαση, στον πολιτισμό. Πρωτόγνωρα στην ιστορία της ανθρωπότητας. Το μόνο δικαίωμα που αφαίρεσε ήταν της εκμετάλλευσης. Επίσης ως αντίπαλο δέος και ο αέρας λευτεριάς και ανεξαρτησίας που φύσηξε από τον υπαρκτό σοσιαλισμό ξεσήκωσε τους λαούς των αποικιών κι ο ένας μετά τον άλλο με τους αγώνες τους κέρδισαν την ανεξαρτησία τους. Κι έτσι καταργήθηκε η αποικιοκρατία. Ακόμα έδωσαν ώθηση στην αποτελεσματικότητα των διεκδικητικών αγώνων των εργαζομένων, μπόρεσαν να αποσπάσουν κατακτήσεις υπέρ των εργαζομένων, που τώρα με την ανατροπή του υπαρκτού σοσιαλισμού τις παίρνουν πίσω.
Θα κλείσω αυτό το θέμα: Κι όμως ο υπαρκτός σοσιαλισμός ήταν σοσιαλισμός, αναφέροντας μια μαρτυρία του συγγραφέα του βιβλίου «Η μηχανή του χρόνου» Χέμπερτ Τζορτζ Γουέλς. Ο συγγραφέας Γουέλς επισκέφθηκε τη ΣΕ για δεύτερη φορά το 1934 κι είχε μια συζήτηση με τον Στάλιν. Να τι μαρτυρά... «έφτασα μόλις χθες, έστω και μέσα σ' αυτό το ελάχιστο χρονικό διάστημα μπόρεσα να δω ευτυχισμένα και υγιή πρόσωπα ανδρών και γυναικών και έχω πειστεί ότι συμβαίνει κάτι πολύ σημαντικό σε ευρεία μάλιστα κλίμακα. Ομολογώ ότι η διαφορά που παρατήρησα από το 1920 με εξέπληξε».
2ον. Η κυριαρχία του σοσιαλισμού στην ανθρωπότητα είναι νομοτελειακό φαινόμενο, την επιβάλλουν οι νόμοι της διαλεκτικής εξέλιξης της κοινωνίας.
Η Διαλεκτική λέει ότι υπάρχει μια θέση, στη θέση αυτή γεννιέται η αντίθεσή της, η άρνησή της και γίνεται αυτή θέση. Στη νέα αυτή θέση γεννιέται η αντίθεση, η άρνηση που είναι άρνηση της άρνησης, η σύνθεση και επανερχόμαστε στην πρώτη θέση σε ανώτερο επίπεδο.
Στην ανθρωπότητα δεν κυριαρχούσε πάντα η ατομικότητα, η ατομική ιδιοκτησία και η συνέπειά της, η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Υπήρχε μια εποχή μακρόχρονη που επικρατούσε η κοινωνικότητα. Δεν υπήρχε ατομική ιδιοκτησία, ούτε εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Ηταν ένας σοσιαλισμός της πρωτόγονης εποχής. Η κοινωνικότητα αυτής της εποχής αποτελεί τη θέση. Στη θέση αυτή γεννιέται η αντίθεση, η άρνησή της, η ατομικότητα και η ατομική ιδιοκτησία που εκδηλώθηκε όταν οι γενάρχες και η ιεραρχία των γενών ωρίμασε η ιδέα να αρπάξουν τον πλούτο του γένους και να τον κάνουν δικό τους, ατομική ιδιοκτησία τους. Ετσι ο πλούτος και τα μέσα παραγωγής περνούν στα χέρια λίγων και η μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων γίνονται εξαναγκαστικοί εργάτες, γίνονται υποζύγια (Res). Γεννιέται η πρώτη εκμεταλλευτική κοινωνία, η δουλοκτητική, η οποία κακώς λέγεται κοινωνία. Στην πραγματικότητα είναι εξαναγκαστική καταπιεστική συμβίωση. Οπως και οι δυο άλλες που ακολούθησαν, η φεουδαρχική και η καπιταλιστική. Μόνο στη μορφή της ατομικής ιδιοκτησίας διαφέρουν. Επικρατεί η ατομικότητα και η εκμετάλλευση.
Και η εξέλιξη των μορφών ατομικής ιδιοκτησίας και των μορφών εκμετάλλευσης ακολουθεί τους νόμους της Διαλεκτικής. Η Δουλοκτητική μορφή είναι θέση. Στη θέση, στη δουλοκτητική γεννιέται η αντίθεση, η άρνησή της η φεουδαρχική. Στη φεουδαρχική γεννιέται η αντίθεση, η άρνησή της η καπιταλιστική, η οποία είναι η άρνηση της άρνησης και επανερχόμαστε στην πρώτη μορφή, τη δουλοκτητική, σε διαφορετικό, ανώτερο επίπεδο. Το δούλο τον μετέτρεψαν σε μισθωτό εργάτη. Με την καπιταλιστική μορφή ατομικής ιδιοκτησίας και εκμετάλλευσης. Αλλη μορφή εκμετάλλευσης δεν υπάρχει. Διότι μέσα στην καπιταλιστική μορφή γεννιέται το σπέρμα της κοινωνικότητας, η αντίθεση της ατομικότητας, η οποία είναι η άρνηση της άρνησης, δηλ. επανερχόμαστε στον πρωτόγονο σοσιαλισμό σε ανώτερο επίπεδο, στον επιστημονικό σοσιαλισμό. Οι μισθωτοί εργάτες, οι προλετάριοι, που δεν έχουν ιδιοκτησία, δεν έχουν τη δυνατότητα της εκμετάλλευσης. Η Ιστορία τούς ανέθεσε το ρόλο να αγωνιστούν για να ανατρέψουν την ατομική ιδιοκτησία και να την κάνουν κοινωνική κι έτσι να καταργήσουν την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Αν υπάρξουν εργάτες, οι οποίοι λόγω της θέσης στην ιεραρχία της κοινωνίας, αρπάξουν τον πλούτο και τα μέσα παραγωγής της κοινωνίας και γίνουν καπιταλιστές και μετατρέψουν όλους τους άλλους σε καταναγκαστικούς εργάτες. Η ιστορία θα αναθέσει σ' αυτούς το ρόλο της κατάργησης της ατομικής ιδιοκτησίας. Μόνο ένα πισωγύρισμα, μια καθυστέρηση θα φέρουν. Το Διαλεκτικό προτσές δε σταματά.
Θωμάς Κουγιαγκας
ΚΟΒ ΑΓ. Παντελεήμονα Αχαρνών
Ριζοσπάστης - 16 Ιανουαρίου 2009
