ΤΣΑΠΟΓΑΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ Κ. - Μπροστά στην καπιταλιστική κρίση: Αντεπίθεση του ΚΚΕ με τη δύναμη και τη δυναμική των λαϊκών αγώνων

Η Ιστορία του Κόμματός μας είναι μια διαλεκτική πορεία αγώνων, κατά τη διαδρομή της οποίας τα Συνέδρια, όπως το επικείμενο, αποτυπώνουν την αταλάντευτη πολιτική του ΚΚΕ σε ανταπόκριση με τις εξελίξεις.

Με βάση τα δεδομένα αυτά και μπροστά στη σοβαρή πολιτικο-οικονομική και κοινωνική κρίση του καπιταλιστικού συστήματος, της κατάρρευσης του δόγματος της παγκοσμιοποίησης, των αγορών, της χρηματιστηριακής κρίσης σε διεθνές επίπεδο και σε άμεση σχέση με την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, το Συνέδριό μας αποκτά ιδιαίτερη σημασία.

Οι Θέσεις μας, αποτέλεσμα του διαλόγου που προηγήθηκε στις κομματικές οργανώσεις, αλλά και ευρύτερα στον κοινωνικό χώρο, καταγράφουν τόσο τα στοιχεία που συνθέτουν τόσο την παγκόσμια όσο και την εγχώρια ύφεση σε σημείο κρίσης, όπως εκφράζονται με την ένταση της εκμετάλλευσης και της εντατικοποίησης της εργασίας, τις μαζικές απολύσεις, τη φοβερή ανεργία, τη διάλυση του ασφαλιστικού συστήματος, της μεγαλύτερης εξάρτησης από τα ξένα καπιταλιστικά κέντρα, της χρηματιστηριακής κρίσης.

Μπροστά στα έντονα αυτά φαινόμενα, σε σύνδεση με τα σκάνδαλα και την παραπαίουσα εξωτερική πολιτική και τις ξένες παρεμβάσεις, οι Θέσεις του Κόμματος θα μπορούσαν να συμπυκνωθούν στα συνθήματα: ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΙΕΣΗ - ΔΕΝ ΥΠΟΚΥΠΤΟΥΜΕ - ΔΕ ΣΥΜΒΙΒΑΖΟΜΑΣΤΕ - ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ - ΠΡΟΧΩΡΟΥΜΕ.

Δε φθάνει, βέβαια, να διαπιστώνεις και να καταγράφεις τα νέα καθήκοντα στην καινούρια συγκυρία. Πρέπει να διαθέτεις και όλα εκείνα τα στοιχεία, που εξασφαλίζουν την επιτυχία του αγωνιστικού προγράμματος.

Στο καίριο αυτό σημείο καταγράφεται η σταθερή δύναμη του Κόμματος και η αναβάθμιση του κομματικού δυναμικού.

Εκτός, όμως, από τη δύναμη και την ποιοτική ανασύνταξη των δυνάμεών του, το ΚΚΕ διαθέτει ως εξαιρετικά θετικό στοιχείο τη ΔΥΝΑΜΙΚΗ του, που τροφοδοτείται σε αυξανόμενη κλίμακα από τη δεξαμενή της κοινωνικής εμπιστοσύνης.

Η κοινωνική αυτή εμπιστοσύνη πρέπει να αξιοποιηθεί, καθώς τα λαϊκά στρώματα, ανεξάρτητα από την ιδιαίτερη πολιτική τους επιλογή, παύουν να γοητεύονται από τα «ψεύτικα, τα λόγια τα μεγάλα» και τα ψίχουλα ελεημοσύνης. Αυτές οι δυνάμεις αναζητούν τρόπους να συμπαραταχτούν σε μέτωπα συγκεκριμένης κατεύθυνσης.

Μέτωπα, με γνώμονα τον ιστορικό και κοινωνικό τους ρόλο, όπως η Εθνική Αντίσταση, οι Οργανώσεις για την ειρήνη, Οργανώσεις των νέων και, βέβαια, η κορυφαία για μας ΚΝΕ, κοινωνικές ομάδες κατά των ναρκωτικών - και όχι μόνον οι «Κοινότητες» - αθλητικά και οικολογικά σωματεία και ομάδες πολιτών, πρέπει να αποτελούν ομάδες ενδιαφέροντος του ΚΚΕ, που με την πλούσια πείρα του μπορεί να συνδράμει στην ανάπτυξη ενός κοινωνικού διαλόγου και πρακτικής δράσης στο κέντρο, στην περιφέρεια και στη γειτονιά που πρέπει να αποτελέσει κοινωνικό κύτταρο.

Γνώμη μου είναι ότι αυτές οι δυνατότητες, και γενικότερα η κοινωνική «συμπεριφορική» μας, συναντούν μια σχετική στενότητα, που άλλοτε τη λέγαμε στη βαριά της εκδοχή «σεχταρισμό» και αποτελούσε παραβίαση καταστατικών αρχών.

Η «στενότητα» που επισημαίνουμε δεν είναι βέβαια τέτοιου βάρους. Καλλιεργείται από το φόβο ορισμένων συντρόφων ότι θα διεισδύσουν στοιχεία που θα επιχειρήσουν να μας «μπολιάσουν» με τέτοια ιδεολογήματα. Γνώμη μας είναι ότι το ΚΚΕ, με την πολύχρονη ισχυρή ιδεολογική και αγωνιστική θωράκιση, μπορεί να «συναντηθεί» με όλους εκείνους τους πολίτες, που όχι μόνο μάς σέβονται, αλλά επιθυμούν να συμπράξουν σε κινητοποιήσεις, οικονομικές εξορμήσεις και, κυρίως, μεταλαμπάδευση των αγώνων του ΚΚΕ στον ευρύτερο κοινωνικό περίγυρο.

Εκείνο που πρέπει να αντιμετωπίσει σε μόνιμη βάση το ΚΚΕ είναι ο λυσσασμένος και οργανωμένος αντικομμουνισμός, η παραπληροφόρηση και οι προβοκάτσιες που μεθοδεύονται.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον πρέπει να επιδείξει το Κόμμα για τη «ΜΑΘΗΣΗ» και αυτό να συμπεριληφθεί στις Θέσεις και τη συνεδριακή συζήτηση. Και γράφω «ΜΑΘΗΣΗ» για να τη διαχωρίσω από τις κονσέρβες της επίσημης παραπαιδείας, στην υπηρεσία των συμφερόντων.

Μέσα στις συνθήκες της Κατοχής, το Κόμμα και οι νεολαιίστικες οργανώσεις προώθησαν ένα πρόγραμμα αυτομόρφωσης. Τότε διαβάσαμε πολύ, από το «βαρύ» «Κεφάλαιο» του Μαρξ και των θεωρητικών μας ως την ελληνική λογοτεχνία και ιστοριογραφία. Τα βιβλία άλλαζαν χέρια, ωσότου έμεναν σελίδες μετά από τις φθορές. Διαβάσαμε ως και τη «θεοσοφία» του Κρισναμούρτι, τον Δαρβίνο κλπ. Διαβάζαμε σε ατομική και συλλογική βάση, σαν απαραίτητο στοιχείο των συνεδριάσεων. Βασικό λοιπόν στοιχείο, η συλλογική ανάγνωση και ο διάλογος.

Αναφερόμενος στη σημασία της μάθησης, ο Βίκτορ Ουγκό σάλπιζε: «Φωτίστε το κεφάλι του λαού για να μπορεί να αντιμετωπίσει τους δημίους που καιροφυλακτούν να το κόψουν... ».

Ο φιλόσοφος Ερασμος, πριν πεντακόσια χρόνια, τόνιζε: «Βδέλλες βάζουν στο κεφάλι σας για να απομυζήσουν ό,τι καλή σκέψη και γνώση σάς απομένουν».

Και ο μεγάλος μας δάσκαλος, ο ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ, Κώστας ΒΙΔΑΛΗΣ, δασκάλευε: «Να ερευνήσουμε, κύριε συνάδελφε, να διασταυρώσουμε, να αποκαλύψουμε την αλήθεια, κόντρα στην παραπληροφόρηση».

Γιώργος Κ. Τσαπόγας

Νέα Σμύρνη

Ριζοσπάστης - 26 οκτωβρίου 2008