Φεβρουάριος 2009. Πραγματοποιείται το 18ο Συνέδριο του ΚΚΕ. Ενα συνέδριο που για την εργατική τάξη, για όλο τον ελληνικό λαό, είναι συνέδριο ελπίδας και αισιοδοξίας. Τώρα που ο ιμπεριαλισμός βρίσκεται στην πιο μεγάλη κρίση του, το Συνέδριο του ΚΚΕ θα δώσει αέρα στα πανιά για μεγαλύτερους αγώνες της εργατικής τάξης που με το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο που βρίσκεται στην κορυφή του συνδικαλιστικού κινήματος και με καθοδηγητή το Κόμμα μας, θα φέρει την πολυπόθητη αλλαγή σε όλα όσα το εργατικό κίνημα έχει κατά καιρούς διεκδικήσει. Παράλληλα με τους εργαζόμενους που αγωνίζονται για να κερδίσουν το αυτονόητο, το δικαίωμα στη δουλειά και στη ζωή, από κυβερνήσεις όπως η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, που έχουν καταργήσει ό,τι η εργατική τάξη έχει κερδίσει με αίμα, γιατί έτσι διατάσσει η Κομισιόν, βρίσκεται και το κίνημα των συνταξιούχων. Ενα κίνημα που πράγματι παλεύει σκληρά να αποτρέψει αποφάσεις και νόμους που καταργούν ό,τι είχε κερδίσει με σκληρούς αγώνες, το θέμα της Υγείας, το θέμα της ακρίβειας, τις χαμηλές συντάξεις αλλά και μια σειρά άλλα προβλήματα που έχουν να κάνουν με αυτή την ίδια την ύπαρξη της τρίτης ηλικίας. Το κίνημα όμως αυτό μέρα με τη μέρα χάνει την αγωνιστικότητα, χάνει τη δύναμη με την οποία κατέβαινε στους δρόμους και συνέπαιρνε τους πάντες. Ο αδυσώπητος χρόνος έχει χτυπήσει τους σημερινούς που από πολλά χρόνια βρίσκονται στο μετερίζι του αγώνα και βιολογικά βρίσκονται στη δύση τους, αυτοί πότε θα αντικατασταθούν; Σήμερα υπάρχουν αρκετά μέλη του Κόμματος που όμως ούτε καν είναι γραμμένοι στα σωματεία των συνταξιούχων. Επί τάπητος λοιπόν, μπαίνει το ζήτημα της οργάνωσης στο συνταξιουχικό κίνημα. Το Κόμμα μας αυτό δεν πρέπει επ' ουδενί να το παραμελήσει και η νέα Κεντρική Επιτροπή που θα βγει από το Συνέδριο θα πρέπει να ρίξει ειδικό βάρος. Τώρα που το μέλλον φαντάζει κόκκινο, για τους κομμουνιστές, και με τα τρία χρυσά γράμματα Κ.Κ.Ε. να φεγγοβολούν, το σφυρί και το δρεπάνι μοναδικά εργαλεία που δε θα σταματήσουν να υπάρχουν για την παραγωγή. Είναι εκείνα που στους σημερινούς χαλεπούς καιρούς που έχουν δημιουργήσει οι σφαγείς στον κόσμο, θα φέρουν την πολυπόθητη ΕΙΡΗΝΗ. Αυτό που φοβούνται οι σφαγείς της ανθρωπότητας θα γίνει πραγματικότητα και οι αποφάσεις του 18ου Συνεδρίου θα ωθήσουν με τη φιλειρηνική πολιτική που θα προβάλει και θα έχει τον άνθρωπο στην επικαιρότητα, αυτόν το γίγαντα που παράγει τον πλούτο και του τον ληστεύουν, να διεκδικεί ό,τι του ανήκει, γιατί ό,τι αποσπάσει η εργατική τάξη προς όφελος της δεν πάνε στους σφαγείς της ανθρωπότητας. ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΕΙΡΗΝΗ και η τρίτη ηλικία και οι απόμαχοι της δουλειάς θα μπορούν να αγκαλιάζουν τα εγγόνια τους χωρίς το άγχος που έχουν σήμερα. Το 17ο Συνέδριο που έφτασε στο τέλος του, άφησε ανεξίτηλα τα σημάδια για να μπορέσουμε να πορευτούμε στο μέλλον με περισσότερη σιγουριά και αισιοδοξία ότι στην πορεία μέχρι το 19ο Συνέδριο θα έχουν επιλυθεί πολλά από εκείνα που ζητά και διεκδικεί η εργατική τάξη της χώρας μας, με πρώτα και καλύτερα την αποδυνάμωση - και την απομάκρυνση - των δύο κοκορομάχων με τα μπλε και τα πράσινα φτερά, συντομεύοντας εκείνο για το οποίο σήμερα ο καπιταλισμός διαρρηγνύει τα ιμάτιά του για να συκοφαντήσει, να διαστρεβλώσει, να το αμαυρώσει, ζητώντας το ξαναγράψιμο της ιστορίας αλλά από την ανάποδη. ΟΜΩΣ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΒΓΑΙΝΕΙ ΚΑΙ Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΘΑ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΕΙ. Και αυτό μας γεμίζει αισιοδοξία. Σύντροφοι, περισσότερη δουλεία στις ΚΟΒ για να λειτουργούν, γιατί υπάρχουν ΚΟΒ που δε λειτουργούν.
Ευχαριστώ.
Γιώργος Βαγγελάκος
μέλος της ΚΟΒ Κερατσινίου και της
Ένωσης Συνταξιούχων ΙΚΑ Πειραιά
Ριζοσπάστης - 2 Νοεμβρίου 2008
