Το 1989, '90, '91 η ιμπεριαλιστική Δύση, με επικεφαλής τις ΗΠΑ, κέρδισε μία μεγάλη μάχη του Ψυχρού Πολέμου, όχι όμως τον ίδιο τον πόλεμο.
Στα τελευταία 17 χρόνια είχαμε σοβαρές εξελίξεις:
α) Ραγδαία οικονομική άνοδος της Κίνας - Ανασύνταξη της (αστικής) Ρωσίας
Στη ΛΔ Κίνας διατηρήθηκε ο ηγετικός ρόλος του ΚΚ, αν και έγιναν μεγάλες παραχωρήσεις στους καπιταλιστές. Στο στρατό και αλλού, σε καίριες θέσεις, υπήρχαν δεκάδες χιλιάδες κομμουνιστές. Η Κίνα αρνείται έως τώρα να γίνει «δυτική χώρα», ενώ αυξάνει η έχθρα προς τις ΗΠΑ.
Υπάρχει εκπληκτική πρόοδος της βιομηχανίας της Κίνας. Στα χρόνια 1990 - 2008, ο ρυθμός ανόδου ήταν 15% ετησίως.
Ετσι, η ΛΔ Κίνας του 2008 είναι 12 φορές η Κίνα του 1989 - '90 (από βιομηχανική άποψη).
Το 2010 η Κίνα θα έχει το 25% της παγκόσμιας βιομηχανίας και το 1/3 της παγκόσμιας βαριάς βιομηχανίας.
Μέσα σε 10 χρόνια (1998 - 2008) αυξήθηκαν 13 φορές τα κινέζικα συναλλαγματικά αποθέματα και σήμερα (30/9/2008) η ΛΔ Κίνας είναι 1η δύναμη στα συναλλαγματικά αποθέματα (30% του παγκόσμιου συνόλου).
Στα χρόνια του Πούτιν υπήρξε σοβαρή ανασύνταξη της αστικής Ρωσίας. Η ομάδα Πούτιν παραμέρισε την πιο δουλοπρεπή μερίδα της αστικής τάξης και αύξησε τον αντιαμερικανισμό - αντιΝΑΤΟισμό στην εξωτερική πολιτική.
Εγιναν ορισμένες αστικές επανακρατικοποιήσεις.
Ουσιαστικά, υπάρχει συμμαχία της Ρωσίας με Κούβα, Βενεζουέλα, Λευκορωσία, Συρία, Ιράν, αλλά και τη ΛΔ Κορέας.
Δύο φορές (2005, 2007) έγιναν κοινά στρατιωτικά γυμνάσια Ρωσίας - Κίνας, ενώ μέσα σε 7 χρόνια πενταπλασιάστηκε το ρωσοκινέζικο εμπόριο.
Σήμερα (φθινόπωρο 2008) Ρωσία και Κίνα έχουν μαζί το 50% της παγκόσμιας παραγωγής χάλυβα και τσιμέντου.
Η Ρωσία είναι ο κύριος προμηθευτής όπλων υψηλής τεχνολογίας σε Κίνα και Ινδία.
Δυναμικό ρόλο στα διεθνή πράγματα παίζει η εθνικοαστική Βενεζουέλα με τον δημοκράτη - ριζοσπάστη Τσάβες, ο οποίος δηλώνει εχθρός των ΗΠΑ και του καπιταλισμού. Σε Βενεζουέλα, Βολιβία και Ισημερινό έγιναν εθνικοποιήσεις και δίνονται δικαιώματα στους φτωχούς ιθαγενείς. Η ολιγαρχία και οι ΗΠΑ αντιδρούν μανιασμένα. Βενεζουέλα, Ιράν, Συρία και Κούβα παίρνουν οπλισμό από τη Ρωσία.
β) Παραγωγική κατάπτωση στη Δύση
Μετά το 1989 - '90 έπεσαν και άλλο οι οικονομικοί ρυθμοί στη Δύση. Π.χ., η ιμπεριαλιστική Γερμανία ανεβαίνει μόνον 1,5% ετησίως όπως και η Ιαπωνία, ενώ η Ιταλία «ανεβαίνει» 1%.
Το δημόσιο χρέος τριπλασιάστηκε στην Ιαπωνία και έφτασε το 150% του ΑΕΠ. Στα χρόνια του Τ. Μπλερ αυξήθηκαν πολύ τα ιδιωτικά χρέη στη Βρετανία: Πολλά εκατομμύρια Αγγλοι είναι βαριά χρεωμένοι.
Σιγά σιγά επηρεάζεται και το ηθικό του πληθυσμού στη Δύση που «ψυχανεμίζεται» ότι «η Δύση έχει σοβαρό οικονομικό πρόβλημα και ουσιαστικά παρακμάζει». Πάντως, το επίπεδο πολιτικοοικονομικών γνώσεων στον μέσο άνθρωπο της Δύσης είναι αρκετά χαμηλό.
γ) Ελλάδα: Εξάρτηση και παρακμή
«Οπως τα μαγείρεψαν και τα 'φτιάξαν,
από ξαρχής τον λάκκο τους εσκάψαν».
Ετσι τραγουδούσε η Τζένη Καρέζη στο «Μεγάλο μας Τσίρκο» το φθινόπωρο του 1973.
«Η εξαρτημένη αστική Ελλάδα», μετά την άνοδο του 1922 - 1979 (υψηλοί ρυθμοί το 1960 - 1973), μπήκε σε μακρόχρονη παραγωγική παρακμή το 1979 - '80. Η βιομηχανία ουσιαστικά σταμάτησε να ανεβαίνει. Στα 1980 - 1995 αυξήθηκε πολύ το δημόσιο χρέος.
Μετά το 1995 - '96 επικρατεί η νεοφιλελεύθερη τακτική του καπιταλισμού: Μαζικές ιδιωτικοποιήσεις και γοργή αύξηση των χρεών των νοικοκυριών.
Το Γενάρη 1996 τα νοικοκυριά χρωστούσαν 3,6 δισ. ευρώ και τον Ιούλη 2008 τα χρέη έφτασαν τα 113 δισ ευρώ.
Δηλαδή, σε 12 1/2 χρόνια, ο πληθωρισμός στην Ελλάδα αυξήθηκε 60% και τα χρέη των νοικοκυριών 3.000% (!)
Αυτή είναι η «ανάπτυξη» του Σημίτη και του Καραμανλή, του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.
Οι μεγαλοκαπιταλιστές υμνούν την ΕΕ, αν και η πρόσδεση στις Βρυξέλλες έχει τσακίσει την ελληνική βιομηχανία και γεωργία και αυξάνει τον παρασιτισμό στη χώρα.
δ) Κοντοζυγώνει η ώρα
Το καθεστώς της εξαρτημένης αστικής Ελλάδας παρακμάζει μέσα στα χρέη και την παραγωγική στασιμότητα. Μόνο η Λαϊκή Δημοκρατία μπορεί να σώσει τη χώρα από την επερχόμενη καταστροφή.
Πρέπει να χρησιμοποιηθεί η εμπειρία του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος.
Π.χ., ο Στάλιν που ήταν αδιάλλαχτος κομμουνιστής ηγέτης και παγκόσμιος καθοδηγητής προχώρησε, όταν χρειάστηκε, σε «μετριοπαθείς» τακτικές κινήσεις, ακόμη και σε πιο «μετριοπαθή» στρατηγική: (7ο συνέδριο ΚΔ, Αντιφασιστική Συμμαχία), που ωφέλησε πολύ το Διεθνές Κομμ. Κίνημα. Δεν είναι τυχαίο το μίσος της Δύσης για τον Στάλιν: Στα 30 χρόνια του σταλινισμού (1925 - 1955) υπήρξε τεράστια προώθηση των σοσιαλιστικών - κομμουνιστικών ιδεών σ' όλο τον κόσμο.
Η εκμετάλλευση των αστικών αντιθέσεων έχει γίνει πολλές φορές και από τον Λένιν και από τον Στάλιν.
Π.χ.. Σήμερα: Μια πιθανή πολιτικοοικονομική ήττα της Δύσης, μια συντριβή του αγγλοσαξονικού ιμπεριαλισμού θα έδινε τεράστια ώθηση στην αριστερή σοσιαλιστική και κομμουνιστική δράση στη Γη.
Προσωπικά πιστεύω ότι είμαστε μπροστά «σε ένα νέο 1939 και όχι 1914». Η ΛΔ Κίνας δεν είναι η ...Ιαπωνία του Χιροχίτο, ούτε η Αγγλία του Τσόρτσιλ. Ο Λαϊκός Στρατός της Κίνας δεν έχει σχέση με τον γερμανικό στρατό του Κάιζερ Γουλιέλμου, ούτε με τον γαλλικό ιμπεριαλιστικό στρατό του 1914 - 1918.
Οι εξελίξεις θα είναι γοργές (πολύ πιο γρήγορες απ' ό,τι γενικά νομίζεται). Εύχομαι το ΚΚΕ να πάρει τις σωστές αποφάσεις:
«Βαίνομεν προς αποφασιστικήν λύσιν της καταστάσεως».
Γιάννης Εμμανουηλίδης
Άγιος Στέφανος
Ριζοσπάστης - 26 Οκτωβρίου 2008
