Συντρόφισσες και σύντροφοι
Δεν είχα σκοπό να συμμετάσχω γραπτά στον προσυνεδριακό διάλογο, γιατί θεωρώ πλήρες το πλαίσιο προβληματισμού των Θέσεων και των δύο προς συζήτηση κειμένων για το κόμμα μας και το σοσιαλισμό. Κείμενα που προφανώς αποδέχομαι και στηρίζω στο σύνολό τους και σε κάθε παράγραφο.
Κείμενα με πλαίσιο προβληματισμού που χαρακτηρίζουν τον πρωτοπόρο ρόλο του ΚΚΕ για το διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα, για τις επεξεργασμένες θεωρητικές του θέσεις για το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε και κυρίως για το σοσιαλισμό που θέλουμε.
Και αυτό σε απάντηση όλων αυτών που, με πρωτοπόρο το σύμβολο του οπορτουνισμού, της υποταγής και του συμβιβασμού στον ταξικό εχθρό, Λ. ΚΥΡΚΟ, χαρακτηρίζουν το κόμμα μας ως το πιο καθυστερημένο κόμμα στο χώρο του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. Κάθε φράση του Λ. ΚΥΡΚΟΥ φανερώνει το ταξικό μίσος του οπορτουνισμού για το ΚΚΕ αλλά κυρίως για το σοσιαλισμό σε αντιδιαστολή με την καρικατούρα που κατά καιρούς περιγράφει (ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ - ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ - ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΣ κλπ.), δηλαδή σκέτος καπιταλισμός.
Αφορμή και ερέθισμα για τη γραπτή μου κατάθεση υπήρξε η «κραυγή αγωνίας» της παρέμβασης του αγαπητού και αξιοσέβαστου καθηγητή, Γ. ΡΟΥΣΣΗ, που ήρθε να συμπληρώσει συνειδητά ή όχι την ολοφάνερη προσπάθεια του αστικού Τύπου και των φερέφωνών του, να μειώσει και να περιορίσει την απήχηση και τον πλούτο προβληματισμού του συνεδρίου μας, στα στενά όρια της στείρας και αποπροσανατολιστικής «ΣΤΑΛΙΝΟΛΟΓΙΑΣ».
«ΣΤΑΛΙΝΟΛΟΓΟΥΝΤΕΣ» αντιεπιστημονικά και ανιστόρητα, κάτω από το βάρος του θηριώδους μηχανισμού προπαγάνδας, αποπροσανατολίζουν και συσκοτίζουν παραπλανώντας για περιόδους και γεγονότα.
Ολα τα ευαγή ιδρύματα του ιμπεριαλισμού με πρωταγωνίστρια την ΕΕ δεν ξαναγράφουν την Ιστορία αλλά τη ΔΙΑΓΡΑΦΟΥΝ και την ΞΑΝΑΓΡΑΦΟΥΝ.
Αποκατάσταση του Στάλιν - Αγιογραφία του Στάλιν - Στάλιν και δώστου Στάλιν.
Με πρωτοφανή στόχο η δύναμη και η εμβέλεια του Συνεδρίου στην εργατική τάξη και στα λαϊκά στρώματα να συρρικνωθεί, να φτωχύνει, ενώ γνωρίζουν όπως και κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος το ρόλο και τη συμμετοχή των προσωπικοτήτων στην εξέλιξη της κοινωνίας, πάντα όμως στο πλαίσιο του χώρου και του χρόνου, ποτέ ξεκομμένες από τις κοινωνικοοικονομικές συνθήκες (παραγωγικές σχέσεις - παραγωγικές δυνάμεις).
ΣΤΑΛΙΝ - ΧΙΤΛΕΡ - ΦΙΝΤΕΛ - ΓΚΟΡΜΠΑΤΣΟΦ.
Η αστική προπαγάνδα βουτηγμένη στο ψέμα και στην υποκρισία τα αναλύει και τα ερμηνεύει ως άτομα, καθισμένη στην καρέκλα του ψυχαναλυτή, με προφανή στόχο να μη φωτιστεί το κοινωνικοοικονομικό πλαίσιο, ποιες ήταν οι συνθήκες. Ποιες δυνάμεις δρούσαν γύρω τους και πλάι τους; Γιατί τότε θα φανεί ο πραγματικός ρόλος του καθενός.
Από ποια θέση του κειμένου για το σοσιαλισμό συμπεραίνουν την επιστροφή - αποκατάσταση - αγιοποίηση του ΣΤΑΛΙΝ;
Εμείς ούτε αξιοποιούμε ούτε δαιμονοποιούμε κανέναν, ερμηνεύουμε γεγονότα, περιόδους, με βάση την κοσμοθεωρία μας και όχι αστικές, μικροαστικές, οπορτουνιστικές ή ρεφορμιστικές αντιλήψεις.
Ο ΣΤΑΛΙΝ υπήρξε επικεφαλής του ηρωικού ΚΚΣΕ για σημαντικό χρονικό διάστημα με σπουδαίο θεωρητικό έργο, με δράση και επαναστατική δημιουργία, σίγουρα με λάθη, παραλείψεις, «εγκλήματα». Εδώ είμαστε, να τα δούμε στο χώρο, στο χρόνο και στις συνθήκες με βάση την αντικειμενική ερμηνεία των γεγονότων της εποχής και όχι με βάση το παραλήρημα του ιμπεριαλισμού - καπιταλισμού στο άκουσμα του ονόματος του ΣΤΑΛΙΝ (δικαιολογημένη η παράκρουση που παθαίνουν στο όνομά του, κατά την άποψή μου).
Τι επιζητά η «ΣΤΑΛΙΝΟΛΟΓΙΑ», να σιωπήσουμε κάτω από το βάρος της προπαγάνδας και να μη μιλήσουμε για το δημιουργικότερο ίσως, χρονικά, κομμάτι της επανάστασης ή το σημείο - κλειδί της αντεπανάστασης;
Είναι μακρά νυχτωμένοι, «καλοπροαίρετοι» και κακοπροαίρετοι αν νομίζουν πως θα μας φέρουν σε θέση άμυνας και απολογίας για το ΣΤΑΛΙΝ.
Οι υπερασπιστές της «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ», της «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ» και των «ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ», made in USA δηλαδή. Της αειφόρου ανάπτυξης διά πυρός και σιδήρου των κερδών του κεφαλαίου.
Πρέπει να γνωρίζουν καλά όλοι ότι η κριτική προσέγγιση του σοσιαλισμού έχει αναπόφευκτα δύο δρόμους προσέγγισης, πάντα με ταξική θεώρηση.
Ο ένας της κριτικής απόρριψης και ο άλλος της κριτικής υπεράσπισης του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε, «ουδέτερος», «ανένταχτος», «αντικειμενικός» δρόμος, δεν υπάρχει.
Εμείς ξεκάθαρα είμαστε με το δρόμο της κριτικής υπεράσπισης του σοσιαλισμού, δε λυγίζουμε και δεν υποστέλλουμε τις σημαίες της επανάστασης κάτω από το ψέμα και τη βρωμιά της αστικής προπαγάνδας.
Δύσκολος δρόμος αλλά λεωφόρος τεράστια να τη βαδίσουν η κοινωνική δικαιοσύνη, το δίκαιο και η αλήθεια μαζί με την εργατική τάξη, τη νεολαία, την αγροτιά, αυτοαπασχολούμενους, εργαζόμενη διανόηση, τα πλατιά λαϊκά στρώματα.
Η απήχηση και η εμβέλεια του Συνεδρίου μας, καρφί στο μάτι της αστικής τάξης και προπαγάνδας.
Τσιρτσώνης, Βασ.
Αθήνα
Ριζοσπάστης - 25 Νοεμβρίου 2008
