January 30, 2009

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΠΟΥΛΟΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ - Σωστό - πέρα για πέρα σωστό (2)

Σύντροφοι

Θα σταθώ σε σημεία των Θέσεων για το σοσιαλισμό με λόγια - και όχι τσιτάτα - ανθρώπων δικαίων και στο κείμενο του Γιώργη Ρούση («Ριζοσπάστης», Κυριακή 2 Νοέμβρη 2008) στον προσυνεδριακό διάλογο.

«Το σοσιαλιστικό σύστημα έδωσε ιστορικά παραδείγματα διεθνιστικής αλληλεγγύης σε λαούς που αγωνίζονταν ενάντια στην εκμετάλλευση, στην ξένη κατοχή και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, συνέβαλε αποφασιστικά στην κατάλυση του αποικιοκρατικού συστήματος και στον περιορισμό των πολεμικών συγκρούσεων και αντιπαραθέσεων» (Θέσεις για το Σοσιαλισμό: Α, 1). Σωστό. Πέρα για πέρα σωστό.

α) Δηλαδή: «Η σοβιετική εξουσία δε σκέφτεται μόνο για την ύπαρξή της, αλλά και για το πώς θα εξελιχτεί σε μια σοβαρή διεθνή δύναμη που θα μπορεί να επιδρά πάνω στη διεθνή κατάσταση και θα μπορεί να την αλλάζει προς το συμφέρον των εργαζομένων» (Στάλιν, 1922).

β) Γιατί: «Η ρωσική επανάσταση δεν είναι ιδιωτική υπόθεση των Ρώσων ...είναι υπόθεση της εργατικής τάξης όλου του κόσμου» (Στάλιν, 1931).

7) «Η δικτατορία του προλεταριάτου, η επαναστατική εργατική εξουσία, ως κράτος, εξέφραζε τα συμφέροντα της κοινωνικής πλειοψηφίας των εκμεταλλευομένων και όχι της κοινωνικής μειοψηφίας των εκμεταλλευτών, αναδείχτηκε σε ανώτερου τύπου δημοκρατία» (Θέσεις για το Σοσιαλισμό, Α, 1). Σωστό. Πέρα για πέρα σωστό.

α) Που πάει να πει: «Επαναστατική δικτατορία, δηλαδή εξουσία που στηρίζεται κατευθείαν στην επαναστατική κατάληψη της εξουσίας, στην άμεση πρωτοβουλία των λαϊκών μαζών από τα κάτω και όχι από το νόμο, που εκδίδει η συγκεντρωτική εξουσία. Η εξουσία αυτή δεν είναι καθόλου του ίδιου είδους με την εξουσία που υπάρχει γενικά στην κοινοβουλευτική αστική δημοκρατία» (Λένιν, 1917).

β) Γιατί: «Η δικτατορία του προλεταριάτου χρειάζεται για να διεξαχθεί ανειρήνευτος αγώνας ενάντια στα καπιταλιστικά στοιχεία, για να συντριβεί η αστική τάξη και να ξεριζωθεί ο καπιταλισμός» (Στάλιν, 1929).

Πάμε παρακάτω:

8) «Χαρακτηρίζουμε τις εξελίξεις του 1989-1991 ως νίκη της αντεπανάστασης, ως ανατροπή της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, ως κοινωνική οπισθοδρόμηση... Απορρίπτουμε τον όρο «κατάρρευση»...» (Θέσεις για το Σοσιαλισμό: Γ, 9). Σωστό. Πέρα για πέρα σωστό.

α) Σοσιαλιστικό σύστημα. Κατάρρευση: Κατά τη γνώμη μου, «σοσιαλιστική» οικοδόμηση χωρίς ηγετική δύναμη την εργατική τάξη, χωρίς συνέχεια της ταξικής πάλης, πάνω σε πολιτικά και οικονομικά θεμέλια με την αστική τάξη φανερά εν δράσει. Ενα παράδειγμα: Χιλή - Αλιέντε.

β) Ανατροπή: Κατά τη γνώμη μου: Σοσιαλιστική οικοδόμηση με ηγετική δύναμη την εργατική τάξη και τους συμμάχους της, με πολιτικά, οικονομικά, ιδεολογικά, κοινωνικά γερά θεμέλια, με την ταξική πάλη να συνεχίζεται, και με την αστική τάξη να καραδοκεί το ελάχιστο ως μέγιστο πολιτικό, οικονομικό, ιδεολογικό, κοινωνικό λάθος του κόμματος απ' την επαναστατική διαδικασία της εργατικής τάξης, για να μπορέσει να κάνει την ανατροπή στο σοσιαλιστικό οικοδόμημα, υποσκάπτοντάς το από εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς.

γ) Δηλαδή: «Ενα από τα δυο: είτε θα εφαρμόζουμε και μελλοντικά (πράγμα που δεν έγινε από τα μέσα της δεκαετίας του 1950) επαναστατική πολιτική συσπειρώνοντας γύρω από την εργατική τάξη της ΕΣΣΔ τους προλετάριους και τους καταπιεζόμενους όλων των χωρών - και τότε το κεφάλαιο θα μας βάζει κάθε λογής εμπόδια στην πορεία μας προς τα μπρος, είτε θα απαρνηθούμε την επαναστατική πολιτική μας (πράγμα που έγινε) θα κάνουμε μια σειρά παραχωρήσεις αρχών στο διεθνές κεφάλαιο - και τότε ίσως το διεθνές κεφάλαιο να μην έχει αντίρρηση να μας "βοηθήσει" στο έργο του εκφυλισμού της σοσιαλιστικής μας χώρας σε μια "καλή" αστική δημοκρατία» (Στάλιν, 1928). Βλέπε σημερινή Ρωσία, και πρώην σοβιετικές σοσιαλιστικές Δημοκρατίες.

Πάμε παρακάτω:

9) «Το γεγονός ότι κάποια ηγετικά στελέχη του Κόμματος και της σοβιετικής εξουσίας μπήκαν επικεφαλής οπορτουνιστικών ρευμάτων αποδεικνύει ότι ακόμα και πρωτοπόρα στελέχη είναι δυνατό να παρεκκλίνουν, να λυγίσουν, μπροστά στην οξύτητα της ταξικής πάλης και τελικά να ξεκόψουν από το κομμουνιστικό κίνημα, να περάσουν στην αντεπανάσταση» (Θέσεις για το Σοσιαλισμό, Γ, 16). Σωστό. Πέρα για πέρα σωστό.

α) Δηλαδή: «Η δεξιά παρέκκλιση από τον κομμουνισμό σημαίνει τάση απομάκρυνσης από την επαναστατική γραμμή του μαρξισμού... Στις γραμμές του Κόμματός μας υπάρχουν άνθρωποι, που προσπαθούν να προσαρμόσουν το έργο της σοσιαλιστικής μας οικοδόμησης στα γούστα και στις ανάγκες της "σοβιετικής" αστικής τάξης ...Συνεπώς, η νίκη της δεξιάς παρέκκλισης στο κόμμα μας θα σήμαινε δημιουργία των όρων, των απαραίτητων για την παλινόρθωση του καπιταλισμού στη χώρα μας» (Στάλιν, 1928).

Πάμε παρακάτω:

10) Αγαπητοί σύντροφοι. Οι Θέσεις για το 18ο Συνέδριο και το Σοσιαλισμό, είναι Θέσεις με κριτική και αυτοκριτική και δεν είναι - κατά Γιώργη Ρούση - Θέσεις «...κειμένου υπεράσπισης του σταλινικού ρεβιζιονιστικού οπορτουνισμού!!! αυταρχισμού!!!». Και όσο για το προφητικό του «...περί σταλινικής στροφής του Κόμματος», το Κόμμα μας δεν είναι κόμμα σταλινικό. Είναι το κόμμα της εργατικής τάξης, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, με θεωρία του και πράξη τον μαρξισμό - λενινισμό και τον προλεταριακό διεθνισμό, που πάντα δρούσε και δρα στις συγκεκριμένες συνθήκες της χώρας μας, για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, της αγροτιάς, και όλων των εργαζόμενων. Και ακόμα για τη «διάγνωσή» του - εδώ ταιριάζει το κατά Σκαρίμπα λεγόμενο: «δια-γ-νόηση» - περί: «...αγιοποιητικά για τον Στάλιν αφιερώματα του "Ριζοσπάστη", εκδόσεις...», φαίνεται ο Γιώργης Ρούσης είναι κατά της προσωπολατρίας ο άνθρωπος και καλά κάνει. Σωστό είναι. Πέρα για πέρα σωστό. Μόνο που στις εργασίες του 20ού Συνεδρίου του ΚΚΣΕ, η λεγόμενη «προσωπολατρία» ήταν το πρόσχημα για αλλαγή πολιτικής πλεύσης προς ...τα αντεπαναστατικά στοιχεία έτοιμα για την ανατροπή της ΕΣΣΔ. Κατά της προσωπολατρίας είναι το ΚΚΕ. Κατά της προσωπολατρίας ήταν και ο ίδιος ο Στάλιν: «Μιλάτε για την "αφοσίωσή" Σας σε μένα. Ισως να είναι μια φράση που Σας ξέφυγε τυχαία. Αν, όμως, δεν είναι τυχαία φράση, τότε θα Σας συμβούλευα να πετάξετε την "αρχή" της αφοσίωσης σε πρόσωπα. Αυτό δεν είναι μπολσεβίκικο. Να έχετε αφοσίωση στην εργατική τάξη, στο κόμμα της, στο κράτος της. Αυτό είναι αναγκαίο και καλό. Να μην τη συγχέετε με την αφοσίωση σε πρόσωπα, μ' αυτό το κούφιο και άχρηστο διανοουμενίστικο μπιχλιμπίδι» (Γράμμα στον σ. Σατουνόφσκι, 1930).

Δεν υπάρχει, Γιώργη Ρούση, «σταλινική εποχή», «σταλινική περίοδος», «σταλινική πολιτική» και ό,τι άλλο «σταλινικό» μπορεί να κατεβάσει το κουφιοκεφαλάκι του κάθε αστού, οπορτουνιστή, ρεφορμιστή... και δώσ' του κάθε αντικομμουνιστή και βάλε.

Υπήρχε η τότε πολιτική του κόμματος, που αφουγκραζόταν την εργατική τάξη, είχε συλλογική σκέψη, και πάλευε με τις δεξιές και «αριστερές» παρεκκλίσεις μέσα στο κόμμα, για την καθαρότητα του μαρξισμού - λενινισμού, για τα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα της εργατικής τάξης, της αγροτιάς, των λαϊκών στρωμάτων, της λαϊκής διανόησης.

Ο Στάλιν ήταν ένας απ' όλους μέσα στο κόμμα, που η γνώμη του ήταν σεβαστή και όχι επιβλητική (Διαβάστε τα «Απαντα»). Ηταν ένας επιφανής μπολσεβίκος, ακλόνητος βράχος στην υπόθεση της εργατικής τάξης, παράγοντας της σοσιαλιστικής επανάστασης, και μαθητής του Λένιν, με και χωρίς ταλαντεύσεις ...«Εγώ δεν αρνήθηκα ποτέ ότι το Μάρτη του 1917 είχα ορισμένες ταλαντεύσεις, ότι οι ταλαντεύσεις μου αυτές βάσταξαν όλο - όλο μια - δυο βδομάδες, ότι με τον ερχομό του Λένιν, τον Απρίλη του 1917, οι ταλαντεύσεις αυτές εξαφανίστηκαν και στη συνδιάσκεψη του Απρίλη του 1917 ήμουν πλάι στον σύντροφο Λένιν ενάντια στον Κάμενεφ και την αντιπολιτευτική του ομάδα. Για όλα αυτά έχω μιλήσει αρκετές φορές στον κομματικό μας Τύπο» (Στάλιν, 1927).

Πάμε παρακάτω:

Ο Στάλιν δεν ήταν αλάθητος και δεν επέμενε στα λάθη του. Δεν ήταν φραξιονιστής... «Ποτέ δε θεωρούσα και δε θεωρώ τον εαυτό μου αλάθητο... Δεν μπορεί, όμως, να κρύβει κανείς επίσης και το γεγονός ότι εγώ ποτέ δεν επέμεινα στα λάθη μου και ποτέ δε δημιούργησα από τις εφήμερες ταλαντεύσεις μου πλατφόρμα, ξεχωριστή ομάδα κτλ.» (Στάλιν, 1927).

Ο Στάλιν δεν ήταν ο λεγόμενος «πατερούλης»... «Εμείς δεν είμαστε ούτε οικογενειακή παρέα, ούτε σύλλογος προσωπικών φίλων, αλλά πολιτικό κόμμα της εργατικής τάξης» (Στάλιν, 1929).

Ο Ιωσήφ Βισαριόνοβιτς Τζουγκασβίλι - Στάλιν ήταν γνήσιος κομμουνιστής, εξέχουσα προσωπικότητα στο παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα, με μεγάλο κύρος στην προοδευτική ανθρωπότητα και στην Παγκόσμια Εργατική Τάξη... - και κατά τον ποιητή: «Ο Στάλιν είναι το γιόμα, είναι το μέστωμα του ανθρώπου και των λαών» (Πάβλο Νερούδα, τόμος 3, σελ. 161) - και όλα τα παραπάνω για τον Στάλιν... χωρίς «αγιοποίηση» αυτού.

Εύχομαι τα καλύτερα σύντροφοι, στις εργασίες για το 18ο ΙΣΧΥΡΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗΣ, γιατί... «Ο άνθρωπος παλεύει πλατύτερο για να κερδίσει φως» (Πάβλο Νερούδα, τόμος 4, σελ. 230). Σωστό. Πέρα για πέρα σωστό.

Γιώργος Αλεξανδρόπουλος
Ν. Ερυθραία

Ριζοσπάστης - 3 Δεκεμβρίου 2008