ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ, ΠΕΤΡΟΣ - ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ Ο «ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ»

Συντρόφισσες και σύντροφοι. Χωρίς αμφιβολία, οι διαφορετικές οπτικές γωνίες, αλλά και αντιλήψεις, με τις οποίες μπορεί κανείς να προσεγγίσει το «φαινόμενο αθλητισμός» 1, επιτρέπει στον καθένα μας, να κατανοήσει όχι μόνο αυτή την παγκόσμια πραγματικότητα, με βάση μια «σοσιαλιστική ανάλυση», αλλά και να την κρίνει, ως μια συγκεκριμένη ολότητα… 

 

Εξετάζοντας, λοιπόν, τον αθλητισμό, σε όλη του τη σφαιρικότητα και αντιλαμβανόμενοι την εκ των πραγμάτων παγκόσμια κοινωνική και πολιτική του διάσταση, μπορούμε, ασφαλώς, να κατανοήσουμε και τη μοναδικότητά του…

Το να κατανοήσουμε, λοιπόν, ένα κοινωνικό φαινόμενο, με την πολιτική του διάσταση, σημαίνει ότι το κατανοούμε ως ένα «όλον»…

Ετσι, δεν είναι σωστό να απομονώνουμε π.χ. τις καλές πλευρές του και σε αυτές μόνο να αναφερόμαστε… Οπως αυτό κάνουν οι σύγχρονοι αυτοαναγορευόμενοι σε «αναμορφωτές» του…, παραβλέποντας, ταυτόχρονα, όλες του τις καθημερινά σημειούμενες παρεκκλίσεις και εκτροπές του…, χωρίς να επισημαίνουν και τις «αιτίες» που τις προκαλούν…! 

Ολα τα επίπεδα έκφρασης του αθλητισμού, όχι μόνο αλληλοκαθορίζονται αλλά και επηρεάζονται από το χώρο, χρόνο και το πολιτικο-οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον, στα πλαίσια του οποίου ο ίδιος λειτουργεί. 

Συμπέρασμα: 

Ο αθλητισμός, ως ένα σημαντικό κοινωνικό, πολιτιστικό και σύγχρονο οικονομικό γεγονός της καθημερινότητας, για κάθε κοινωνία, αποτελεί «καθρέφτη της»…!

Να γιατί, κατά την άποψή μου, αλλά και όλων όσων συμφωνούν μαζί μου, ο «σύγχρονος αθλητισμός» είναι δυνατόν να αναμορφωθεί μέσα στα σημερινά πλαίσια της κυρίαρχης «αστικής τάξης»…, όπου τα πάντα ανάγονται σε είδος προς εμπορίαν, χωρίς να εξαιρείται ούτε και αυτή ακόμα η ψυχούλα του ανθρώπου…, υποκείμενα στο πνεύμα του «ανταγωνισμού» 2 και στη λογική(;) της «οικονομίας της αγοράς»…, στα πλαίσια της οποίας, νομοτελειακά, λίγοι κερδίζουν… και πολλοί χάνουν…! 

Δηλαδή, στα πλαίσια του «δίκιου του ισχυρότερου», με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε βάρος των αδύναμων…!

 

Αντίθετα, ο πραγματικός «αθλητικός μεταρρυθμισμός» είναι καθαρή υπόθεση της μέλλουσας να αναπτυχθεί και εδραιωθεί «παγκόσμιας σοσιαλιστικής κοινωνίας»…! 

Και, τώρα, στο προκείμενο, που αφορά άμεσα ΕΜΑΣ και το «σύγχρονο αθλητισμό…, στην καθημερινότητά μας… Και πιο ειδικά, στο ΤΙ λέμε, ΠΩΣ το λέμε και ΤΙ εννοούμε στον προφορικό και γραπτό μας λόγο…!

Συντρόφισσες και σύντροφοι, 

Πέρα από κάποια, σε προσωπικό μάλλον επίπεδο, «πταίσματα» και «εν τη ρύμη του λόγου» λεγόμενα, στοιχεία για να υποστηρίξω ότι «κεντρικά» το Κόμμα μας παρεκκλίνει από τις «ιδεολογικές μου σταθερές»…, δεν έχω. Ομως, πολύ φοβάμαι πως, αν ο κίνδυνος μιας ενδεχόμενης «διολίσθησής» μας…, δεν επισημαίνεται διαρκώς, ώστε αυτή και μόνη η επισήμανσή της να λειτουργεί ως «αναχαιτιστικός μοχλός», το ανεπιθύμητο δεν θα αργήσει να επέλεθει…!

Η ιστορία, λένε, πως «πρέπει να διδάσκει… και τα παθήματα να γίνονται μαθήματα»…! 

Διαφορετικά…

Για μια ακόμη φορά θα ψαχνόμαστε…! 

Ωστόσο, όλοι μας ή τουλάχιστον οι πιο πολλοί από εμάς, είμαστε εκείνοι που αναγνωρίζουμε ότι η «ανταγωνιστική μορφή» του «σύγχρονου» και εμπορευματοποιημένου «αθλητισμού», που έντεχνα υπερθεαματικοποιείται και προβάλλεται είτε «ζωντανά» είτε μέσα από τα διάφορα ΜΜΕ, σε καθημερινή 24ωρη σχεδόν βάση, σε συνδυασμό και με τη σκόπιμα χρησιμοποιούμενη «δική του γλώσσα», που κάνει π.χ. το «παιχνίδι = άθλημα» ή την αρρωστημένη «αθλομανία» (υπόβαθρο της οποίας είναι ο «χρηματίτης αγώνας»…), τη βαφτίζει «πρωταθλητισμό»…, … διαχωρίζει τον αθλητισμό σε «ερασιτεχνικό» και «επαγγελματικό»… ή σε «αγωνιστικό» και «μη αγωνιστικό» κλπ. κλπ., … αποτελεί «συνιστώσα έκφρασης» του Καπιταλιστικού Συστήματος και αποτελεσματικό «εργαλείο» του, μέσω του οποίου:

- αποπροσανατολίζεται 

- αποχαυνώνεται και 

- οπαδοποιείται το φιλοθεάμον κοινό, προς όφελός του…! 

Καθώς, έτσι, 

- από τη μια μεριά δυσκολεύεται αφάνταστα η διάδοση, η κατανόηση και η αποδοχή, ιδιαίτερα από του Νέους, του «ιδεολογικού μας λόγου»…, επόμενα και η ανάπτυξη ενός μαχητικού «ανατρεπτικού κινήματος»… και

 

- από την άλλη μεριά, εδραιώνεται η ιδεολογία του (του Καπιταλισμού…)…, με όλα τα δυσμενή για το Λαό και το Κίνημά του επακόλουθα…! 

Πρόκειται, δηλαδή, για την ιδεολογία και τα μέσα που χρησιμοποιεί ένα συγκεκριμένο «κοινωνικο-πολιτικο-οικονομικό σύστημα», που σίγουρα μας βρίσκει «κάθετα» αντίθετους… 

Ομως, δεν αρκεί αυτό… 

Πρέπει στην καθημερινή μας πρακτική και σε ό,τι αφορά το «σύγχρονο αθλητισμό», που είναι και το θέμα μας…, να λέμε «τα σύκα, σύκα και τη σκάφη, σκάφη»… 

Με άλλα λόγια, να μην κάνουμε τα «στραβά μάτια» στις εκτροπές και παρεκκλίσεις του…, από όποιον και από όπου κι αν αυτές σημειώνονται. 

Το φρούτο των «διχασμένων προσωπικοτήτων» καρπίζει παντού…! 

Επόμενα, τίποτα δεν αποκλείει και ένας ακόμα δεδηλωμένος κομμουνιστής να στραβοπατάει…, όταν π.χ. συνδιαλέγεται με άλλους ομοϊδεάτες του ή όχι, συμφωνώντας ή διαφωνώντας μαζί τους, πάνω σε «αθλητικά θέματα»…, είτε από άγνοια είτε από έλλειψη επαρκούς «προβληματισμού» του…, χωρίς και το φταίξιμο να είναι όλο δικό του…!

Παραδείγματα ένα σωρό…! 

Οπως π.χ. συντρόφων μας που, με το «Ριζοσπάστη» παραμάσχαλα…, ευρισκόμενοι π.χ. στο καφενείο της γειτονιάς ή κάπου αλλού…, να υπερασπίζονται, διχογνωμώντας μεταξύ τους και με φανατισμό, «το δίκιο» και «το παντεσπάνι»… του ενός και του άλλου, άλλοτε ποτέ «αθλητικού σωματείου της γειτονιάς»…, που καμιά όμως σχέση έχει με το σύγχρονο «πολυεθνικό αγωνιστικό θίασο»… και με τους προκλητικά αμειβόμενους επαγγελματίες αγωνιστές - θεαματοποιούς του… «προς τέρψιν» των παραβρισκόμενων στην παρέα τους, …, επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές…! 

Ενώ δε λείπουν και οι δημόσιες δηλώσεις τους, του τύπου: 

«Εγώ είμαι» π.χ. με τον Α ή το Β σύγχρονο μεγάλο «ποδοσφαιριστικό πολυεθνικό θίασο»… ποτέ με έναν μικρό…, σαν να πρόκειται για τίτλο τιμής (;) και κοινωνικής καταξίωσής τους…(;). 

Ή και το χειρότερο…!

Να γράφονται π.χ. στο «Ριζοσπάστη» ή να ακούγονται από τον «902», ραδιόφωνο και τηλεόραση, οι κομμένες και ραμμένες στο «κουστούμι του κυρίαρχου συστήματος»… φράσεις, όπως π.χ.: «ο τάδε και ο δείνα»… (αναφέρονται με τα παραδοσιακά και ιστορικά τους ονόματα, των πάλαι ποτέ ποδοσφαιριστικών σωματείων της «γειτονιάς», Αθήνας ή και περιχώρων … και όχι με αυτά που στην πραγματικότητα σήμερα εκπροσωπούν, ως ανώνυμες επιχειρήσεις και που στην περίπτωσή τους είναι π.χ. ο «ιντρακομειακός» και ο «μοτορολειακός»…). 

«Θα ΜΑΣ (!!!) εκπροσωπήσουν στο Τσάμπιον Λιγκ»…!

Και τα παρόμοια, που επιβεβαιώνουν την άποψή μου που είναι και πολλών άλλων συντρόφων μας, ότι και η διαμορφωθείσα με όρους «αγοράς» σύγχρονη «αθλητική γλώσσα» το «σύστημα» εξυπηρετεί, σε βάρος των συμφερόντων του Λαού…! 

Αντί σε κάθε ευκαιρία, από τους ίδιους φορείς, αλλά και από κάθε άλλον του Κόμματος και Ημών των ιδίων να κριτικάρεται ο «σύγχρονος αθλητισμός» και η «γλώσσα του»…, με το σκεπτικό ότι αυτός, όπως κιόλας ειπώθηκε, αποτελεί δύσκολο «αντίπαλο» στην προσπάθεια διάδοσης, κατανόησης και αποδοχής του «ιδεολογικού μας λόγου», ιδιαίτερα από τους Νέους…! 

Και δυο ακόμα επισημάνσεις, χωρίς να είναι και οι τελευταίες του είδους, που θα μπορούσε ο οποιοσδήποτε να τις σχολιάσει, συμφωνώντας ή διαφωνώντας…! 

Οπως, λοιπόν, όλοι μας δεχόμαστε ότι, 

- ένας και μοναδικός είναι ο Σοσιαλισμός…, 

(με απλά λόγια: αυτός δηλαδή, που σημείο αναφοράς του έχει την «κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο»…) και συνεπώς, κάθε επιθετικός προσδιορισμός που του προτάσσεται είναι «εκ του πονηρού»…, έτσι, 

- ένας και μοναδικός είναι ο αθλητισμός…, 

(με απλά λόγια: αυτός δηλαδή, που σημείο αναφοράς του έχει το «στεφανίτη» και τον «περί αρετής αγώνα») και συνεπώς η διάκρισή του π.χ. σε «ερασιτεχνικό» και «επαγγελματικό» (και όχι μόνον…) είναι για άλλους μεν «εκ του πονηρού»…, για άλλους δε «εξ αγνοίας»…!

Ενώ είμαστε ανακόλουθοι με τις «αρχές Μας», κάθε φορά που προτείνουμε την οικονομική ενίσχυση από το Δημόσιο Ταμείο της λεγόμενης Φίλαθλης Ιδιωτικής Πρωτοβουλίας 3 που στον καιρό μας (ιδιαίτερα, από θεσπίσεως του ΠΡΟ-ΠΟ, αλλά και κάθε άλλης μορφής «τζόγου»), μόνο τέτοια δεν είναι… Εκτός, βέβαια, από κάποιες «οάσεις» … ενταγμένες όμως και αυτές στο «κυρίαρχο σύστημα»…! 

 

Συντρόφισσες και σύντροφοι. 

Θέλω να πιστεύω ότι με αυτά τα ολίγα, έδωσα το «στίγμα» μου … και είμαι βέβαιος ότι θα βοηθήσω στον «προβληματισμό» όλων μας… 

Προσοχή, λοιπόν, στο ΤΙ λέμε…, ΠΩΣ το λέμε… και στο ΤΙ εννοούμε…! 

Διαφορετικά, ο χαρακτηρισμός της «διχασμένης προσωπικότητας» θα αγγίζει αρκετούς…!

ΣHMEIΩΣEIΣ:

* Ο Πέτρος Παπαγεωργίου είναι γυμναστής - προπονητής.

1. Αθλητισμός = μια ανώτερη, ενωτικής φύσης ψυχοπνευματική λειτουργία και πανανθρώπινη κοινωνική εκδήλωση, που βρίσκει την ιδανική της έκφραση μέσα από τον άδολο, ανιδιοτελή και ανυστερόβουλο σωματικό αγώνα.

2. Ανταγωνισμός = αντιπαλότητα που εκτρέπει το «εγώ» και που νομοτελειακά οδηγεί στο δίκιο του ισχυρότερου…

3. Φίλαθλος Ιδιωτική Πρωτοβουλία = το σύνολο των μη κρατικών φορέων και των φυσικών του προσώπων, που χωρίς ιδιοτέλεια, ως αρωγοί, στις προσπάθειες που καταβάλλει η Πολιτεία, βοηθούν στην ανάπτυξη του αθλητισμού και του υγιούς πνεύματός του. 

ΚΟΜΕΠ - Τεύχος 1 - Ιανουάριος-Φεβρουάριος 2009

ΦΑΚΙΡΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΣ - ΠΛΕΥΡΕΣ ΤΟΥ ΜΕΙΟΝΟΤΙΚΟΥ ΣΤΗ ΔΥΤΙΚΗ ΘΡΑΚΗ

Στο 1ο κεφάλαιο, στη 2η παράγραφο, του κειμένου των Θέσεων για το πρώτο θέμα αναφέρεται: «…Ιδιαίτερα επικίνδυνη στρατηγική είναι αυτή των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων με την επίκληση του λεγόμενου “αυτοπροσδιορισμού” ως προσχήματος για την υποκίνηση μειονοτικών ζητημάτων και τη δημιουργία κρατών προτεκτοράτων…». 

 

Είναι μια εκτίμηση σωστή, που βασίζεται σε πρόσφατες και παλιότερες εμπειρίες. 

Το ζήσαμε μετά το 1990 στα Βαλκάνια με τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Βασικό στοιχείο της ιμπεριαλιστικής προπαγάνδας, το σύνθημα της «αυτοδιάθεσης των εθνών». 

Στις μέρες μας βιώνουμε το πώς η Ευρωπαϊκή Ενωση και η ΗΠΑ χρησιμοποιούν το θέμα της αυτοδιάθεσης και του αυτοπροσδιορισμού, στα Βαλκάνια και παγκόσμια. Το βιώσαμε, το βιώνουμε και στη Θράκη. Συνέβαλαν και συμβάλλουν τόσο οι Τουρκικές όσο και οι Ελληνικές κυβερνήσεις, ιδιαίτερα με την πολιτική τους στη μειονότητα. 

Τα ιμπεριαλιστικά σχέδια σήμερα απαιτούν να θεσμοθετηθεί ο όρος «Τουρκική Μειονότητα», με την παράκαμψη της συνθήκης της Λωζάνης, όπως δείχνει και η παραφιλολογία που αναπτύσσεται πως τάχα είναι ξεπερασμένες οι Συνθήκες της Λωζάνης και του Βουκουρεστίου, που αναγνωρίζουν τη μειονότητα της Θράκης ως μουσουλμανική και καθορίζουν τα σύνορα στα Βαλκάνια. 

Είναι χαρακτηριστική η επιχειρηματολογία, που αναπτύσσεται: Ενδιαφέρον για την Ιστορία, τη δημοκρατία, τις ελευθερίες, την καλύτερη ζωή της μειονότητας. Παραθέτω αποσπάσματα σχετικών τοποθετήσεων:

- Του Ιδρύματος Ανταλλασσομένων της Λωζάνης στις 19-1-05 με αφορμή τη γνωστή αρνητική απόφαση του Αρείου Πάγου «…ο ίδιος ο Βενιζέλος αναφέρεται σε τουρκικό λαό της Δυτικής Θράκης και στις πληθυσμιακές στατιστικές που υπέβαλε προς την επιτροπή, λαμβάνεται ως βάση η εθνική ταυτότητα Ρωμιών και Τούρκων…».

«…Εκτός τούτου όμως σήμερα πλέον στα Βαλκάνια η τουρκική ταυτότητα έχει εξομοιωθεί με την μουσουλμανική…». 

«…Τα ιστορικά βιβλία αναφέρονται στην τουρκοκρατία. Δεν κάνουν λόγο για περιόδους μουσουλμανικής διοίκησης ή μουσουλμανικών περιόδων…».

«…Δεδομένου ότι ο αυτοπροσδιορισμός είναι ένα πρόβλημα που αφορά τη δημοκρατία και την ελευθερία στην Ελλάδα…».

- Επιστολής που έστειλαν οι εκπρόσωποι 12 μειονοτικών φορέων στους βουλευτές της Δυτικής Θράκης (2006) «Δεν μπορούμε να μιλάμε για ανάπτυξη και ισότητα στη Δυτική Θράκη εφόσον παραμένουν άλυτα τα θεμελιώδη μειονοτικά προβλήματα όπως η εθνική ταυτότητα, μειονοτική εκπαίδευση, το θέμα των μουφτειών, οι διαχειριστικές επιτροπές βακουφίων, η ελευθερία του συνέρχεσθαι και συνεταιρίζεσθαι […] Είναι φανερό ότι και οι βουλευτές της πλειονότητας πρέπει να συνεισφέρουν στην προσπάθεια του μοναδικού βουλευτή της μειονότητας Ιλχάν Αχμέτ που προσπαθεί να προωθήσει τα προβλήματα της τουρκικής μειονότητας…». 

- Ρεπορτάζ από την ιστοσελίδα της λεγόμενης Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Τούρκων Δυτικής Θράκης «…ο Σύλλογος Αλληλεγγύης, στις Ελληνικές βουλευτικές εκλογές, διοργάνωσε δωρεάν δρομολόγια για τους Δυτικοθρακιώτες της Τουρκίας να συμμετάσχουν στις εκλογές και έτσι συνέβαλαν για την εκλογή “Τούρκων” βουλευτών από τη μειονότητα…» (συμπτωματικά οι εκλεγέντες ανήκουν στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ), τονίστηκε πως οι φορείς που βρίσκονται στην Ελλάδα, Τουρκία και Ευρώπη, ανέβασαν τον αγώνα της Δυτικής Θράκης, στα υψηλά σημεία. Αναφέρθηκε επίσης και στην σημασία του πάνελ που θα διοργανωθεί στις Βρυξέλλες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις 17 Απριλίου, με την πρωτοβουλία του της Ομοσπονδίας Τούρκων Δυτ. Θράκης, «όπου η φωνή των Τούρκων της Δυτικής Θράκης θα ακουστεί δυνατά στην καρδιά της Ευρώπης, τόσο δυνατά που δεν έχει ξαναγίνει μέχρι στιγμής…». 

Παράγοντες της μειονότητας στην περιοχή μας, που πολιτικά βρίσκονται και εκφράζονται με τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το ΣΥΝ, προπαγανδίζουν το δικαίωμα του συλλογικού εθνοτικού αυτοπροσδιορισμού. Στις δημόσιες τοποθετήσεις τους, στον Τουρκόφωνο Τύπο, στις δημόσιες ευχές με αφορμή μεγάλες θρησκευτικές γιορτές, σταθερά χρησιμοποιούν τον όρο Τουρκική Μειονότητα, σπανιότερα δε τον όρο Τουρκομουσουλμάνικη μειονότητα ή Τουρκική κοινότητα. Ταυτόχρονα οι ίδιες δυνάμεις προπαγανδίζουν υπέρ της ΕΕ, την οποία θεωρούν και την προβάλλουν σαν θεματοφύλακα της υπεράσπισης των δημοκρατικών και ατομικών δικαιωμάτων και των δικαιωμάτων των μειονοτήτων. Σπάνια θα τοποθετηθούν για τον καπνό (που αποτελεί βασική απασχόληση στη μειονότητα) για το μεροκάματο, την ανεργία, την υγειονομική περίθαλψη, τις συντάξεις κτλ. Κι όταν τοποθετούνται, το κάνουν για να στηρίξουν τις επιλογές της ΕΕ και των κυβερνήσεων. Μερικοί καταφεύγουν σε ωμό αντικομμουνισμό. 

Είναι γνωστές από το παρελθόν (1999) αλλά και στις μέρες μας, ενέργειες συντονισμού της δράσης παραγόντων της μουσουλμανικής μειονότητας της περιοχής μας και του «Ουράνιου Τόξου» που πρωτοστατεί στην αναγνώριση Μακεδονικής Μειονότητας στην Ελλάδα. 

Η προσπάθεια αναγνώρισης Τουρκικής Μειονότητας συνδυάζεται και με τη όξυνση αντιθέσεων, ανάμεσα στους Τουρκογενείς από τη μια μεριά και τους Πομάκους και τους Ρομ από την άλλη. 

Είναι γνωστός ο ρόλος του κ. Εμφιεμτζόγλου και οι παρεμβάσεις του Αμερικάνικου Προξενείου Θεσσαλονίκης. Είναι γνωστή από παλιότερα η δημιουργία λεξικών Πομακικής και γλώσσας Ρομ και η δημιουργία πολιτιστικών συλλόγων Ρομ. Πριν ένα χρόνο δημιουργήθηκε και Πομακικός πολιτιστικός σύλλογος στην Ξάνθη που προκάλεσε σφοδρές αντιδράσεις Τουρκογενών παραγόντων, απέναντι στους δημιουργούς του. 

Για να συμπληρωθεί η εικόνα να θυμίσουμε ότι η όξυνση του εθνικισμού και του σωβινισμού απαιτεί δράση και από τις δύο πλευρές, όπως π.χ. συνέβαινε πριν το 1991, όπως συμβαίνει με το ζήτημα της διαχειριστικής επιτροπής των Βακουφίων, όπως συμβαίνει με τη μειονοτική εκπαίδευση, όπως συμβαίνει με τις «εκκλησίες». Π.χ. η χορήγηση από το 2002 επιδόματος από την Εκκλησία της Ελλάδος προς τις χριστιανικές και μόνον οικογένειες της Θράκης, οι οποίες αποκτούν τρίτο παιδί. 

Αυτό που συμβαίνει στην περιοχή και στη χώρα μας, συμβαίνει σε όλα τα Βαλκάνια, με διαφορετικό τρόπο έκφρασης από χώρα σε χώρα . 

ΗΠΑ και ΕΕ, όπου κρίνουν σκόπιμο, υποδαυλίζουν εθνικοθρησκευτικές διαφορές. 

Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και σαν κυβερνήσεις, έχουν τεράστιες ευθύνες για το παρελθόν και για το παρόν. Δείχνουν να διαφωνούν με το συλλογικό εθνικό αυτοπροσδιορισμό της μειονότητας, όμως έμμεσα, μέσω των μειονοτικών βουλευτών και άλλων παραγόντων τους, επιδεικνύουν το λιγότερο επικίνδυνη ανοχή. 

Ο ΣΥΝ, σταθερά προσηλωμένος στον Ευρωμονόδρομο, στηρίζοντας τον κοσμοπολιτισμό του κεφαλαίου, στηρίζει και τον εθνοτικό αυτοπροσδιορισμό της μειονότητας, υπηρετώντας έτσι τα ιμπεριαλιστικά σχέδια. 

Ο ΛΑ.Ο.Σ. κινείται στη γραμμή του άκρατου εθνικισμού, άρα τα ιμπεριαλιστικά σχέδια ενισχύει.

Η πεμπτουσία της μαρξιστικής θεώρησης των κοινωνικών φαινομένων και μέσα σε αυτά και των μειονοτήτων, είναι η θεώρησή τους, από την άποψη της ταξικής πάλης, ιδιαίτερα δε από την οπτική των συμφερόντων της εργατικής τάξης. Επομένως η απάντηση των κομμουνιστών με λόγια και με έργα πρέπει να είναι μία: ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΕΝΩΘΕΙΤΕ. 

Αυτό το σύνθημα που πρωτοδιατυπώθηκε πριν 160 χρόνια με το Κομμουνιστικό Μανιφέστο, είναι εξαιρετικά ρεαλιστικό σήμερα. Η δράση μας στην περιοχή έδειξε το εξής:

Τους δυσκολεύει και τους καθυστερεί στην προώθηση των στόχων τους. Κι αυτό είναι εμπειρία εικοσαετίας. 

Σε ποια βάση δρούμε και πρέπει να συνεχίσουμε να το κάνουμε:

Το ΚΚΕ από θέση αρχών σέβεται και αγωνίζεται για τα δικαιώματα των μειονοτήτων. Δικαιώματα δηλαδή που έχουν να κάνουν με τη διαφορετική καταγωγή, γλώσσα ή θρησκεία ή όλα μαζί και προστατεύονται ή όχι από συγκεκριμένες διεθνείς ή διμερείς συμφωνίες. 

Είναι στο πλευρό κάθε λαού ή μειονότητας (εθνικής, γλωσσικής, θρησκευτικής, πολιτιστικής), που διεκδικεί τα δικαιώματά της. Επισημαίνει, όμως, ότι οι μειονότητες δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να μετατρέπονται σε όργανα στα χέρια των ιμπεριαλιστών, πάντα και πολύ περισσότερο σήμερα, που σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης αποτελούν εργαλείο παρέμβασης των ιμπεριαλιστών, για να δικαιολογούν τον πόλεμο και την κάθε λογής επέμβαση.

Στις συνθήκες της ταξικής κοινωνίας και της διεθνούς δράσης του ιμπεριαλισμού, οι μειονότητες πρέπει να διεκδικούν τα δικαιώματά τους σε συμπαράταξη και κοινή δράση με το λαό της χώρας στην οποία ζουν. Τα κοινά ταξικά συμφέροντα αποτελούν τη βάση για την αντιμετώπιση των αντίθετων ταξικών (κεφαλαιοκρατικών) επιδιώξεων, είτε αυτές προέρχονται από τις εγχώριες κυβερνήσεις και τον ξένο παράγοντα είτε από τις ίδιες τις ηγεσίες τους, που πολλές φορές επιδιώκουν τον αποχωρισμό ή την αυτονομία, όχι για να απελευθερώσουν το λαό τους από την καταπίεση, αλλά για να τον καταπιέζουν οι ίδιες ή για να απολαύσουν τα αργύρια της προσχώρησής τους στα στρατηγικά σχέδια των ιμπεριαλιστικών χωρών. 

Στη βάση αυτή διεκδικεί λύσεις και αποκατάσταση στα μειονοτικά δικαιώματα, δηλαδή τα ιδιαίτερα εκείνα δικαιώματα, των Ελλήνων πολιτών, Μουσουλμάνων το θρήσκευμα, Τουρκικής, Πομάκικης και Αθιγγάνικης καταγωγής…

Από εδώ προκύπτει ένα ακόμα μεγάλο στοίχημα . Να δυναμώσουμε το κόμμα συνολικά στην περιοχή Αν. Μακεδονίας - Θράκης και στη μειονότητα. 

* Ο Νίκος Φακιρίδης είναι μέλος του Γραφείου Περιοχής Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης του ΚΚΕ.

ΚΟΜΕΠ - Τεύχος 1 - Ιανουάριος-Φεβρουάριος 2009

Συνεχίζοντας...

Προκειμένου να είναι πιο πλήρης η εικόνα του δημόσιου προσυνεδριακού διαλόγου στο παρόν ιστολόγιο, θα προσπαθήσω το επόμενο διάστημα σταδιακά να αναρτήσω και τα κείμενα που δημοσιεύτηκαν στην ΚΟΜΕΠ.