April 15, 2013

ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ, ΠΕΤΡΟΣ - ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ Ο «ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ»

Συντρόφισσες και σύντροφοι. Χωρίς αμφιβολία, οι διαφορετικές οπτικές γωνίες, αλλά και αντιλήψεις, με τις οποίες μπορεί κανείς να προσεγγίσει το «φαινόμενο αθλητισμός» 1, επιτρέπει στον καθένα μας, να κατανοήσει όχι μόνο αυτή την παγκόσμια πραγματικότητα, με βάση μια «σοσιαλιστική ανάλυση», αλλά και να την κρίνει, ως μια συγκεκριμένη ολότητα… 
 
Εξετάζοντας, λοιπόν, τον αθλητισμό, σε όλη του τη σφαιρικότητα και αντιλαμβανόμενοι την εκ των πραγμάτων παγκόσμια κοινωνική και πολιτική του διάσταση, μπορούμε, ασφαλώς, να κατανοήσουμε και τη μοναδικότητά του…

Το να κατανοήσουμε, λοιπόν, ένα κοινωνικό φαινόμενο, με την πολιτική του διάσταση, σημαίνει ότι το κατανοούμε ως ένα «όλον»…

Ετσι, δεν είναι σωστό να απομονώνουμε π.χ. τις καλές πλευρές του και σε αυτές μόνο να αναφερόμαστε… Οπως αυτό κάνουν οι σύγχρονοι αυτοαναγορευόμενοι σε «αναμορφωτές» του…, παραβλέποντας, ταυτόχρονα, όλες του τις καθημερινά σημειούμενες παρεκκλίσεις και εκτροπές του…, χωρίς να επισημαίνουν και τις «αιτίες» που τις προκαλούν…! 

Ολα τα επίπεδα έκφρασης του αθλητισμού, όχι μόνο αλληλοκαθορίζονται αλλά και επηρεάζονται από το χώρο, χρόνο και το πολιτικο-οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον, στα πλαίσια του οποίου ο ίδιος λειτουργεί. 

Συμπέρασμα: 

Ο αθλητισμός, ως ένα σημαντικό κοινωνικό, πολιτιστικό και σύγχρονο οικονομικό γεγονός της καθημερινότητας, για κάθε κοινωνία, αποτελεί «καθρέφτη της»…!

Να γιατί, κατά την άποψή μου, αλλά και όλων όσων συμφωνούν μαζί μου, ο «σύγχρονος αθλητισμός» είναι δυνατόν να αναμορφωθεί μέσα στα σημερινά πλαίσια της κυρίαρχης «αστικής τάξης»…, όπου τα πάντα ανάγονται σε είδος προς εμπορίαν, χωρίς να εξαιρείται ούτε και αυτή ακόμα η ψυχούλα του ανθρώπου…, υποκείμενα στο πνεύμα του «ανταγωνισμού» 2 και στη λογική(;) της «οικονομίας της αγοράς»…, στα πλαίσια της οποίας, νομοτελειακά, λίγοι κερδίζουν… και πολλοί χάνουν…! 

Δηλαδή, στα πλαίσια του «δίκιου του ισχυρότερου», με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε βάρος των αδύναμων…!
 
Αντίθετα, ο πραγματικός «αθλητικός μεταρρυθμισμός» είναι καθαρή υπόθεση της μέλλουσας να αναπτυχθεί και εδραιωθεί «παγκόσμιας σοσιαλιστικής κοινωνίας»…! 

Και, τώρα, στο προκείμενο, που αφορά άμεσα ΕΜΑΣ και το «σύγχρονο αθλητισμό, στην καθημερινότητά μας… Και πιο ειδικά, στο ΤΙ λέμε, ΠΩΣ το λέμε και ΤΙ εννοούμε στον προφορικό και γραπτό μας λόγο…!

Συντρόφισσες και σύντροφοι, 

Πέρα από κάποια, σε προσωπικό μάλλον επίπεδο, «πταίσματα» και «εν τη ρύμη του λόγου» λεγόμενα, στοιχεία για να υποστηρίξω ότι «κεντρικά» το Κόμμα μας παρεκκλίνει από τις «ιδεολογικές μου σταθερές»…, δεν έχω. Ομως, πολύ φοβάμαι πως, αν ο κίνδυνος μιας ενδεχόμενης «διολίσθησής» μας…, δεν επισημαίνεται διαρκώς, ώστε αυτή και μόνη η επισήμανσή της να λειτουργεί ως «αναχαιτιστικός μοχλός», το ανεπιθύμητο δεν θα αργήσει να επέλεθει…!

Η ιστορία, λένε, πως «πρέπει να διδάσκει… και τα παθήματα να γίνονται μαθήματα»…! 

Διαφορετικά…

Για μια ακόμη φορά θα ψαχνόμαστε…! 

Ωστόσο, όλοι μας ή τουλάχιστον οι πιο πολλοί από εμάς, είμαστε εκείνοι που αναγνωρίζουμε ότι η «ανταγωνιστική μορφή» του «σύγχρονου» και εμπορευματοποιημένου «αθλητισμού», που έντεχνα υπερθεαματικοποιείται και προβάλλεται είτε «ζωντανά» είτε μέσα από τα διάφορα ΜΜΕ, σε καθημερινή 24ωρη σχεδόν βάση, σε συνδυασμό και με τη σκόπιμα χρησιμοποιούμενη «δική του γλώσσα», που κάνει π.χ. το «παιχνίδι = άθλημα» ή την αρρωστημένη «αθλομανία» (υπόβαθρο της οποίας είναι ο «χρηματίτης αγώνας»…), τη βαφτίζει «πρωταθλητισμό»…, … διαχωρίζει τον αθλητισμό σε «ερασιτεχνικό» και «επαγγελματικό»… ή σε «αγωνιστικό» και «μη αγωνιστικό» κλπ. κλπ., … αποτελεί «συνιστώσα έκφρασης» του Καπιταλιστικού Συστήματος και αποτελεσματικό «εργαλείο» του, μέσω του οποίου:

- αποπροσανατολίζεται 

- αποχαυνώνεται και 

- οπαδοποιείται το φιλοθεάμον κοινό, προς όφελός του…! 

Καθώς, έτσι, 

- από τη μια μεριά δυσκολεύεται αφάνταστα η διάδοση, η κατανόηση και η αποδοχή, ιδιαίτερα από του Νέους, του «ιδεολογικού μας λόγου»…, επόμενα και η ανάπτυξη ενός μαχητικού «ανατρεπτικού κινήματος»… και
 
- από την άλλη μεριά, εδραιώνεται η ιδεολογία του (του Καπιταλισμού…)…, με όλα τα δυσμενή για το Λαό και το Κίνημά του επακόλουθα…! 

Πρόκειται, δηλαδή, για την ιδεολογία και τα μέσα που χρησιμοποιεί ένα συγκεκριμένο «κοινωνικο-πολιτικο-οικονομικό σύστημα», που σίγουρα μας βρίσκει «κάθετα» αντίθετους… 

Ομως, δεν αρκεί αυτό… 

Πρέπει στην καθημερινή μας πρακτική και σε ό,τι αφορά το «σύγχρονο αθλητισμό», που είναι και το θέμα μας…, να λέμε «τα σύκα, σύκα και τη σκάφη, σκάφη»… 

Με άλλα λόγια, να μην κάνουμε τα «στραβά μάτια» στις εκτροπές και παρεκκλίσεις του…, από όποιον και από όπου κι αν αυτές σημειώνονται. 

Το φρούτο των «διχασμένων προσωπικοτήτων» καρπίζει παντού…! 

Επόμενα, τίποτα δεν αποκλείει και ένας ακόμα δεδηλωμένος κομμουνιστής να στραβοπατάει, όταν π.χ. συνδιαλέγεται με άλλους ομοϊδεάτες του ή όχι, συμφωνώντας ή διαφωνώντας μαζί τους, πάνω σε «αθλητικά θέματα»…, είτε από άγνοια είτε από έλλειψη επαρκούς «προβληματισμού» του…, χωρίς και το φταίξιμο να είναι όλο δικό του…!

Παραδείγματα ένα σωρό…! 

Οπως π.χ. συντρόφων μας που, με το «Ριζοσπάστη» παραμάσχαλα…, ευρισκόμενοι π.χ. στο καφενείο της γειτονιάς ή κάπου αλλού…, να υπερασπίζονται, διχογνωμώντας μεταξύ τους και με φανατισμό, «το δίκιο» και «το παντεσπάνι»… του ενός και του άλλου, άλλοτε ποτέ «αθλητικού σωματείου της γειτονιάς»…, που καμιά όμως σχέση έχει με το σύγχρονο «πολυεθνικό αγωνιστικό θίασο»… και με τους προκλητικά αμειβόμενους επαγγελματίες αγωνιστές - θεαματοποιούς του… «προς τέρψιν» των παραβρισκόμενων στην παρέα τους, …, επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές…! 

Ενώ δε λείπουν και οι δημόσιες δηλώσεις τους, του τύπου: 

«Εγώ είμαι» π.χ. με τον Α ή το Β σύγχρονο μεγάλο «ποδοσφαιριστικό πολυεθνικό θίασο»… ποτέ με έναν μικρό…, σαν να πρόκειται για τίτλο τιμής (;) και κοινωνικής καταξίωσής τους…(;). 

Ή και το χειρότερο…!

Να γράφονται π.χ. στο «Ριζοσπάστη» ή να ακούγονται από τον «902», ραδιόφωνο και τηλεόραση, οι κομμένες και ραμμένες στο «κουστούμι του κυρίαρχου συστήματος»… φράσεις, όπως π.χ.: «ο τάδε και ο δείνα»… (αναφέρονται με τα παραδοσιακά και ιστορικά τους ονόματα, των πάλαι ποτέ ποδοσφαιριστικών σωματείων της «γειτονιάς», Αθήνας ή και περιχώρων … και όχι με αυτά που στην πραγματικότητα σήμερα εκπροσωπούν, ως ανώνυμες επιχειρήσεις και που στην περίπτωσή τους είναι π.χ. ο «ιντρακομειακός» και ο «μοτορολειακός»…). 

«Θα ΜΑΣ (!!!) εκπροσωπήσουν στο Τσάμπιον Λιγκ»…!

Και τα παρόμοια, που επιβεβαιώνουν την άποψή μου που είναι και πολλών άλλων συντρόφων μας, ότι και η διαμορφωθείσα με όρους «αγοράς» σύγχρονη «αθλητική γλώσσα» το «σύστημα» εξυπηρετεί, σε βάρος των συμφερόντων του Λαού…! 

Αντί σε κάθε ευκαιρία, από τους ίδιους φορείς, αλλά και από κάθε άλλον του Κόμματος και Ημών των ιδίων να κριτικάρεται ο «σύγχρονος αθλητισμός» και η «γλώσσα του»…, με το σκεπτικό ότι αυτός, όπως κιόλας ειπώθηκε, αποτελεί δύσκολο «αντίπαλο» στην προσπάθεια διάδοσης, κατανόησης και αποδοχής του «ιδεολογικού μας λόγου», ιδιαίτερα από τους Νέους…! 

Και δυο ακόμα επισημάνσεις, χωρίς να είναι και οι τελευταίες του είδους, που θα μπορούσε ο οποιοσδήποτε να τις σχολιάσει, συμφωνώντας ή διαφωνώντας…! 

Οπως, λοιπόν, όλοι μας δεχόμαστε ότι, 

- ένας και μοναδικός είναι ο Σοσιαλισμός

(με απλά λόγια: αυτός δηλαδή, που σημείο αναφοράς του έχει την «κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο»…) και συνεπώς, κάθε επιθετικός προσδιορισμός που του προτάσσεται είναι «εκ του πονηρού»…, έτσι, 

- ένας και μοναδικός είναι ο αθλητισμός

(με απλά λόγια: αυτός δηλαδή, που σημείο αναφοράς του έχει το «στεφανίτη» και τον «περί αρετής αγώνα») και συνεπώς η διάκρισή του π.χ. σε «ερασιτεχνικό» και «επαγγελματικό» (και όχι μόνον…) είναι για άλλους μεν «εκ του πονηρού»…, για άλλους δε «εξ αγνοίας»…!

Ενώ είμαστε ανακόλουθοι με τις «αρχές Μας», κάθε φορά που προτείνουμε την οικονομική ενίσχυση από το Δημόσιο Ταμείο της λεγόμενης Φίλαθλης Ιδιωτικής Πρωτοβουλίας 3 που στον καιρό μας (ιδιαίτερα, από θεσπίσεως του ΠΡΟ-ΠΟ, αλλά και κάθε άλλης μορφής «τζόγου»), μόνο τέτοια δεν είναι… Εκτός, βέβαια, από κάποιες «οάσεις» … ενταγμένες όμως και αυτές στο «κυρίαρχο σύστημα»…! 
 
Συντρόφισσες και σύντροφοι. 

Θέλω να πιστεύω ότι με αυτά τα ολίγα, έδωσα το «στίγμα» μου … και είμαι βέβαιος ότι θα βοηθήσω στον «προβληματισμό» όλων μας… 

Προσοχή, λοιπόν, στο ΤΙ λέμε…, ΠΩΣ το λέμε… και στο ΤΙ εννοούμε…! 

Διαφορετικά, ο χαρακτηρισμός της «διχασμένης προσωπικότητας» θα αγγίζει αρκετούς…!

ΣHMEIΩΣEIΣ:

* Ο Πέτρος Παπαγεωργίου είναι γυμναστής - προπονητής.

1. Αθλητισμός = μια ανώτερη, ενωτικής φύσης ψυχοπνευματική λειτουργία και πανανθρώπινη κοινωνική εκδήλωση, που βρίσκει την ιδανική της έκφραση μέσα από τον άδολο, ανιδιοτελή και ανυστερόβουλο σωματικό αγώνα.

2. Ανταγωνισμός = αντιπαλότητα που εκτρέπει το «εγώ» και που νομοτελειακά οδηγεί στο δίκιο του ισχυρότερου…

3. Φίλαθλος Ιδιωτική Πρωτοβουλία = το σύνολο των μη κρατικών φορέων και των φυσικών του προσώπων, που χωρίς ιδιοτέλεια, ως αρωγοί, στις προσπάθειες που καταβάλλει η Πολιτεία, βοηθούν στην ανάπτυξη του αθλητισμού και του υγιούς πνεύματός του. 

ΚΟΜΕΠ - Τεύχος 1 - Ιανουάριος-Φεβρουάριος 2009