Στο 1ο κεφάλαιο, στη 2η παράγραφο, του κειμένου των Θέσεων για το πρώτο θέμα
αναφέρεται: «…Ιδιαίτερα επικίνδυνη στρατηγική είναι αυτή των
ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων με την επίκληση του λεγόμενου
“αυτοπροσδιορισμού” ως προσχήματος για την υποκίνηση μειονοτικών
ζητημάτων και τη δημιουργία κρατών προτεκτοράτων…».
Είναι μια εκτίμηση σωστή, που βασίζεται σε πρόσφατες και παλιότερες εμπειρίες.
Το ζήσαμε μετά το 1990 στα Βαλκάνια με τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Βασικό στοιχείο της ιμπεριαλιστικής προπαγάνδας, το σύνθημα της «αυτοδιάθεσης των εθνών».
Στις μέρες μας βιώνουμε το πώς η Ευρωπαϊκή Ενωση και η ΗΠΑ
χρησιμοποιούν το θέμα της αυτοδιάθεσης και του αυτοπροσδιορισμού, στα
Βαλκάνια και παγκόσμια. Το βιώσαμε, το βιώνουμε και στη Θράκη. Συνέβαλαν
και συμβάλλουν τόσο οι Τουρκικές όσο και οι Ελληνικές κυβερνήσεις, ιδιαίτερα με την πολιτική τους στη μειονότητα.
Τα ιμπεριαλιστικά σχέδια σήμερα απαιτούν να θεσμοθετηθεί ο όρος «Τουρκική Μειονότητα», με την παράκαμψη της συνθήκης της Λωζάνης, όπως δείχνει και η παραφιλολογία που αναπτύσσεται πως τάχα είναι ξεπερασμένες οι Συνθήκες της Λωζάνης και του Βουκουρεστίου, που αναγνωρίζουν τη μειονότητα της Θράκης ως μουσουλμανική και καθορίζουν τα σύνορα στα Βαλκάνια.
Είναι
χαρακτηριστική η επιχειρηματολογία, που αναπτύσσεται: Ενδιαφέρον για
την Ιστορία, τη δημοκρατία, τις ελευθερίες, την καλύτερη ζωή της
μειονότητας. Παραθέτω αποσπάσματα σχετικών τοποθετήσεων:
- Του Ιδρύματος Ανταλλασσομένων της Λωζάνης στις 19-1-05 με αφορμή τη γνωστή αρνητική απόφαση του Αρείου Πάγου «…ο ίδιος ο Βενιζέλος
αναφέρεται σε τουρκικό λαό της Δυτικής Θράκης και στις πληθυσμιακές
στατιστικές που υπέβαλε προς την επιτροπή, λαμβάνεται ως βάση η εθνική
ταυτότητα Ρωμιών και Τούρκων…».
«…Εκτός τούτου όμως σήμερα πλέον στα Βαλκάνια η τουρκική ταυτότητα έχει εξομοιωθεί με την μουσουλμανική…».
«…Τα
ιστορικά βιβλία αναφέρονται στην τουρκοκρατία. Δεν κάνουν λόγο για
περιόδους μουσουλμανικής διοίκησης ή μουσουλμανικών περιόδων…».
«…Δεδομένου ότι ο αυτοπροσδιορισμός είναι ένα πρόβλημα που αφορά τη δημοκρατία και την ελευθερία στην Ελλάδα…».
- Επιστολής που έστειλαν οι εκπρόσωποι 12 μειονοτικών φορέων στους
βουλευτές της Δυτικής Θράκης (2006) «Δεν μπορούμε να μιλάμε για
ανάπτυξη και ισότητα στη Δυτική Θράκη εφόσον παραμένουν άλυτα τα
θεμελιώδη μειονοτικά προβλήματα όπως η εθνική ταυτότητα, μειονοτική
εκπαίδευση, το θέμα των μουφτειών, οι διαχειριστικές επιτροπές
βακουφίων, η ελευθερία του συνέρχεσθαι και συνεταιρίζεσθαι […] Είναι
φανερό ότι και οι βουλευτές της πλειονότητας πρέπει να συνεισφέρουν στην
προσπάθεια του μοναδικού βουλευτή της μειονότητας Ιλχάν Αχμέτ που
προσπαθεί να προωθήσει τα προβλήματα της τουρκικής μειονότητας…».
-
Ρεπορτάζ από την ιστοσελίδα της λεγόμενης Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας
Τούρκων Δυτικής Θράκης «…ο Σύλλογος Αλληλεγγύης, στις Ελληνικές
βουλευτικές εκλογές, διοργάνωσε δωρεάν δρομολόγια για τους
Δυτικοθρακιώτες της Τουρκίας να συμμετάσχουν στις εκλογές και έτσι
συνέβαλαν για την εκλογή “Τούρκων” βουλευτών από τη μειονότητα…»
(συμπτωματικά οι εκλεγέντες ανήκουν στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ), τονίστηκε πως
οι φορείς που βρίσκονται στην Ελλάδα, Τουρκία και Ευρώπη, ανέβασαν τον
αγώνα της Δυτικής Θράκης, στα υψηλά σημεία. Αναφέρθηκε επίσης και στην
σημασία του πάνελ που θα διοργανωθεί στις Βρυξέλλες στο Ευρωπαϊκό
Κοινοβούλιο στις 17 Απριλίου, με την πρωτοβουλία του της Ομοσπονδίας
Τούρκων Δυτ. Θράκης, «όπου η φωνή των Τούρκων της Δυτικής Θράκης θα
ακουστεί δυνατά στην καρδιά της Ευρώπης, τόσο δυνατά που δεν έχει
ξαναγίνει μέχρι στιγμής…».
Παράγοντες της μειονότητας στην περιοχή μας, που πολιτικά βρίσκονται και εκφράζονται με τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το ΣΥΝ, προπαγανδίζουν το δικαίωμα του συλλογικού εθνοτικού αυτοπροσδιορισμού.
Στις δημόσιες τοποθετήσεις τους, στον Τουρκόφωνο Τύπο, στις δημόσιες
ευχές με αφορμή μεγάλες θρησκευτικές γιορτές, σταθερά χρησιμοποιούν τον
όρο Τουρκική Μειονότητα, σπανιότερα δε τον όρο Τουρκομουσουλμάνικη μειονότητα ή Τουρκική κοινότητα.
Ταυτόχρονα οι ίδιες δυνάμεις προπαγανδίζουν υπέρ της ΕΕ, την οποία
θεωρούν και την προβάλλουν σαν θεματοφύλακα της υπεράσπισης των
δημοκρατικών και ατομικών δικαιωμάτων και των δικαιωμάτων των
μειονοτήτων. Σπάνια θα τοποθετηθούν για τον καπνό (που αποτελεί βασική
απασχόληση στη μειονότητα) για το μεροκάματο, την ανεργία, την
υγειονομική περίθαλψη, τις συντάξεις κτλ. Κι όταν τοποθετούνται, το
κάνουν για να στηρίξουν τις επιλογές της ΕΕ και των κυβερνήσεων. Μερικοί καταφεύγουν σε ωμό αντικομμουνισμό.
Είναι γνωστές από το παρελθόν (1999) αλλά και στις μέρες μας, ενέργειες συντονισμού της δράσης παραγόντων της μουσουλμανικής μειονότητας της περιοχής μας και του «Ουράνιου Τόξου» που πρωτοστατεί στην αναγνώριση Μακεδονικής Μειονότητας στην Ελλάδα.
Η
προσπάθεια αναγνώρισης Τουρκικής Μειονότητας συνδυάζεται και με τη
όξυνση αντιθέσεων, ανάμεσα στους Τουρκογενείς από τη μια μεριά και τους Πομάκους και τους Ρομ από την άλλη.
Είναι
γνωστός ο ρόλος του κ. Εμφιεμτζόγλου και οι παρεμβάσεις του
Αμερικάνικου Προξενείου Θεσσαλονίκης. Είναι γνωστή από παλιότερα η
δημιουργία λεξικών Πομακικής και γλώσσας Ρομ και η δημιουργία
πολιτιστικών συλλόγων Ρομ. Πριν ένα χρόνο δημιουργήθηκε και Πομακικός
πολιτιστικός σύλλογος στην Ξάνθη που προκάλεσε σφοδρές αντιδράσεις Τουρκογενών παραγόντων, απέναντι στους δημιουργούς του.
Για
να συμπληρωθεί η εικόνα να θυμίσουμε ότι η όξυνση του εθνικισμού και
του σωβινισμού απαιτεί δράση και από τις δύο πλευρές, όπως π.χ.
συνέβαινε πριν το 1991, όπως συμβαίνει με το ζήτημα της διαχειριστικής
επιτροπής των Βακουφίων, όπως συμβαίνει με τη μειονοτική εκπαίδευση,
όπως συμβαίνει με τις «εκκλησίες». Π.χ. η χορήγηση από το 2002
επιδόματος από την Εκκλησία της Ελλάδος προς τις χριστιανικές και μόνον
οικογένειες της Θράκης, οι οποίες αποκτούν τρίτο παιδί.
Αυτό που συμβαίνει στην περιοχή και στη χώρα μας, συμβαίνει σε όλα τα Βαλκάνια, με διαφορετικό τρόπο έκφρασης από χώρα σε χώρα .
ΗΠΑ και ΕΕ, όπου κρίνουν σκόπιμο, υποδαυλίζουν εθνικοθρησκευτικές διαφορές.
Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ
και σαν κυβερνήσεις, έχουν τεράστιες ευθύνες για το παρελθόν και για το
παρόν. Δείχνουν να διαφωνούν με το συλλογικό εθνικό αυτοπροσδιορισμό
της μειονότητας, όμως έμμεσα, μέσω των μειονοτικών βουλευτών και άλλων
παραγόντων τους, επιδεικνύουν το λιγότερο επικίνδυνη ανοχή.
Ο ΣΥΝ, σταθερά προσηλωμένος στον Ευρωμονόδρομο,
στηρίζοντας τον κοσμοπολιτισμό του κεφαλαίου, στηρίζει και τον εθνοτικό
αυτοπροσδιορισμό της μειονότητας, υπηρετώντας έτσι τα ιμπεριαλιστικά
σχέδια.
Ο ΛΑ.Ο.Σ. κινείται στη γραμμή του άκρατου εθνικισμού, άρα τα ιμπεριαλιστικά σχέδια ενισχύει.
Η πεμπτουσία της μαρξιστικής θεώρησης των κοινωνικών φαινομένων και μέσα σε αυτά και των μειονοτήτων, είναι η θεώρησή τους, από την άποψη της ταξικής πάλης, ιδιαίτερα δε από την οπτική των συμφερόντων της εργατικής τάξης. Επομένως η απάντηση των κομμουνιστών με λόγια και με έργα πρέπει να είναι μία: ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΕΝΩΘΕΙΤΕ.
Αυτό
το σύνθημα που πρωτοδιατυπώθηκε πριν 160 χρόνια με το Κομμουνιστικό
Μανιφέστο, είναι εξαιρετικά ρεαλιστικό σήμερα. Η δράση μας στην περιοχή
έδειξε το εξής:
Τους δυσκολεύει και τους καθυστερεί στην προώθηση των στόχων τους. Κι αυτό είναι εμπειρία εικοσαετίας.
Σε ποια βάση δρούμε και πρέπει να συνεχίσουμε να το κάνουμε:
Το
ΚΚΕ από θέση αρχών σέβεται και αγωνίζεται για τα δικαιώματα των
μειονοτήτων. Δικαιώματα δηλαδή που έχουν να κάνουν με τη διαφορετική
καταγωγή, γλώσσα ή θρησκεία ή όλα μαζί και προστατεύονται ή όχι από
συγκεκριμένες διεθνείς ή διμερείς συμφωνίες.
Είναι
στο πλευρό κάθε λαού ή μειονότητας (εθνικής, γλωσσικής, θρησκευτικής,
πολιτιστικής), που διεκδικεί τα δικαιώματά της. Επισημαίνει, όμως, ότι
οι μειονότητες δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να μετατρέπονται σε όργανα
στα χέρια των ιμπεριαλιστών, πάντα και πολύ περισσότερο σήμερα, που σε
όλα τα μήκη και πλάτη της Γης αποτελούν εργαλείο παρέμβασης των
ιμπεριαλιστών, για να δικαιολογούν τον πόλεμο και την κάθε λογής
επέμβαση.
Στις
συνθήκες της ταξικής κοινωνίας και της διεθνούς δράσης του
ιμπεριαλισμού, οι μειονότητες πρέπει να διεκδικούν τα δικαιώματά τους σε
συμπαράταξη και κοινή δράση με το λαό της χώρας στην οποία ζουν. Τα κοινά ταξικά συμφέροντα αποτελούν τη βάση για την αντιμετώπιση των αντίθετων ταξικών (κεφαλαιοκρατικών) επιδιώξεων, είτε αυτές προέρχονται από τις εγχώριες κυβερνήσεις και τον ξένο παράγοντα είτε από τις ίδιες τις ηγεσίες τους,
που πολλές φορές επιδιώκουν τον αποχωρισμό ή την αυτονομία, όχι για να
απελευθερώσουν το λαό τους από την καταπίεση, αλλά για να τον
καταπιέζουν οι ίδιες ή για να απολαύσουν τα αργύρια της προσχώρησής τους
στα στρατηγικά σχέδια των ιμπεριαλιστικών χωρών.
Στη
βάση αυτή διεκδικεί λύσεις και αποκατάσταση στα μειονοτικά δικαιώματα,
δηλαδή τα ιδιαίτερα εκείνα δικαιώματα, των Ελλήνων πολιτών, Μουσουλμάνων
το θρήσκευμα, Τουρκικής, Πομάκικης και Αθιγγάνικης καταγωγής…
Από
εδώ προκύπτει ένα ακόμα μεγάλο στοίχημα . Να δυναμώσουμε το κόμμα
συνολικά στην περιοχή Αν. Μακεδονίας - Θράκης και στη μειονότητα.
* Ο Νίκος Φακιρίδης είναι μέλος του Γραφείου Περιοχής Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης του ΚΚΕ.
ΚΟΜΕΠ - Τεύχος 1 - Ιανουάριος-Φεβρουάριος 2009
