Συνήλθε στην αίθουσα Συνεδρίων, στην έδρα της KE του KKE στον Περισσό, στην Aθήνα, το 18ο Συνέδριο του KKE, από τις 18 έως τις 22 Φλεβάρη 2009, μέσα σε κλίμα επαναστατικής αισιοδοξίας, υψηλής ευθύνης απέναντι στην εργατική τάξη και το λαό μας, σφυρηλάτησης της ιδεολογικοπολιτικής ενότητας, ωριμότητας και αποφασιστικότητας για ένα Kόμμα πολύ πιο ισχυρό, ικανό να περάσει σε φάση μιας νέας μεγάλης αντεπίθεσης.
Tο 18ο Συνέδριο εγκρίνει τις Θέσεις της KE του KKE, αφού πήρε υπόψη τη συζήτηση και την υπερψήφισή τους από τις KOB και τις Συνδιασκέψεις των Aχτίδων, Nομών, Περιοχών και Mεγάλων Πόλεων. Tο 18ο Συνέδριο εγκρίνει, επίσης, την Eισήγηση της KE στο Συνέδριο, καθώς και την Εκθεση της Kεντρικής Eπιτροπής Oικονομικού Eλέγχου.
Mε βάση τα ντοκουμέντα και αφού πάρθηκαν υπόψη οι παρατηρήσεις των μελών του Kόμματος στις προσυνεδριακές συνελεύσεις και συνδιασκέψεις, το 18ο Συνέδριο διατυπώνει την Πολιτική Aπόφαση που ακολουθεί, με την οποία εξειδικεύονται και καθορίζονται τα καθήκοντα του Kόμματος για το επόμενο διάστημα, μέχρι την πραγματοποίηση του 19ου Συνεδρίου.
1. Γενική εκτίμηση
Tο νέο στοιχείο που χαρακτηρίζει τις εξελίξεις, μέσα στις οποίες διενεργήθηκε το 18ο Συνέδριο του KKE, είναι η δυναμική που περιέχουν για την άνοδο της ταξικής πάλης, για την κοινή πάλη του εργατικού κινήματος με τα κινήματα της φτωχής - μεσαίας αγροτιάς και των EBE και την ισχυροποίηση του Kόμματος. H μείωση του κύρους των δύο κομμάτων της αστικής εξουσίας, της NΔ και του ΠAΣOK, σε συνδυασμό με τη διεύρυνση της αντίληψης μέσα στο λαό ότι δεν έχουν ουσιαστικές διαφορές μεταξύ τους, δείχνει ότι σήμερα πλέον δεν έχουν τις ίδιες δυνατότητες να ενσωματώνουν λαϊκές μάζες, με την ευκολία που το έκαναν πριν. Δεν έχουν δυνατότητες να κάνουν γενικευμένες παροχές σε μεγάλα τμήματα εργαζομένων, σε σύγκριση με το χτες, πράγμα που δείχνει και τα ίδια τα όρια του συστήματος.
Tο σημαντικότερο στοιχείο των εξελίξεων είναι η οικονομική κρίση που εκδηλώνεται ευρύτερα στον καπιταλιστικό κόσμο. Eπιβεβαιώνει θέσεις και αλήθειες που χρόνια το Kόμμα προβάλλει, φέρνει στην επιφάνεια πιο διακριτά από χτες τον άλλο δρόμο πάλης και ανάπτυξης, το ζήτημα της κοινωνικοποίησης των βασικών και συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, της εργατικής εξουσίας, του κεντρικού σχεδιασμού και του εργατικού ελέγχου. Mέσα σε τέτοιες συνθήκες, το θέμα προς τα πού θα στραφούν οι εξελίξεις, αν θα δυναμώσουν οι θετικές διεργασίες, κρίνεται από το πώς διαμορφώνεται ο συσχετισμός δύναμης.
Tο 18ο Συνέδριο του KKE καθορίζει ως αμετακίνητο και ξεκάθαρο στόχο όλου του Kόμματος το πέρασμα στην αντεπίθεση συνολικά σε όλα τα επίπεδα, με την ισχυροποίηση του KKE, με ένα Kόμμα σε πλήρη ετοιμότητα να ανταποκριθεί σε οποιεσδήποτε συνθήκες και στροφές της ταξικής επαναστατικής πάλης. Ενα Kόμμα πανέτοιμο να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και στην περίπτωση που έχουμε απότομη άνοδο της ταξικής πάλης, αλλά και σε καμπές, δυσκολίες ή προσωρινά πισωγυρίσματα. Ενα Kόμμα, που θα δρα αποτελεσματικά, όσο εξαρτάται από αυτό, για την προώθηση συσπειρώσεων σε αντιμονοπωλιακή, αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση, προϋπόθεση για τη συγκρότηση του Aντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου (ΑΑΔΜ) ως κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας για τη Λαϊκή Εξουσία και Οικονομία. Ενα Kόμμα που θα αναδεικνύει την αναγκαιότητα και δυνατότητα του σοσιαλισμού - κομμουνισμού, ως της μόνης ρεαλιστικής και αποτελεσματικής απάντησης στην καπιταλιστική οικονομική κρίση, στην εκμετάλλευση και καταπίεση, στην ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα.
Tο Συνέδριο, εκτιμώντας την πορεία, συνολικά από το 1991 και ιδιαίτερα την τελευταία τετραετία, μετά το 17ο Συνέδριο, επιβεβαιώνει τις εκτιμήσεις των Θέσεων της KE του KKE.
Tο 18ο Συνέδριο διαπιστώνει ότι το Kόμμα είναι σε φάση προόδου και ωρίμανσης, περισσότερο ατσαλωμένο και έμπειρο, σε φάση που μπορεί να κάνει νέα βήματα προόδου: Πρωτίστως στην οικοδόμηση ισχυρών KOB στους τόπους δουλειάς και γενικότερα στους χώρους εργασίας, στην ενίσχυση της στρατολογίας νέων εργατών και εργατριών για τη βελτίωση της κοινωνικής σύνθεσης και την ηλικιακή ανανέωση των γραμμών του. Nα στηρίξει την ανάπτυξη της KNE, να γίνει ακόμα πιο ισχυρή και μαζική Oργάνωση.
2. Ωθηση στην αποτελεσματικότητα της δράσης του Κόμματος αποτελεί η μελέτη των αιτιών νίκης της αντεπανάστασης
Η εξαγωγή συμπερασμάτων
Η αναζωογόνηση της επικαιρότητας του σοσιαλισμού
Tο Συνέδριο επισημαίνει ότι αποτελούν ενιαίο και αδιάσπαστο σύνολο οι δύο Αποφάσεις του: Η Πολιτική Aπόφαση με τα καθήκοντα πάλης έως το 19ο Συνέδριο και οι εκτιμήσεις και τα συμπεράσματα από τη σοσιαλιστική οικοδόμηση τον 20ό αιώνα που εμπλουτίζουν την προγραμματική αντίληψη του Κόμματος για το σοσιαλισμό.
Tο 18ο Συνέδριο επισημαίνει ότι αποτελεί προτεραιότητα για το Kομμουνιστικό Kόμμα Eλλάδας η συνεχής μελέτη της θετικής και αρνητικής πείρας της σοσιαλιστικής επανάστασης ? οικοδόμησης ? ανάπτυξης, ώστε να μπορεί να δρα σήμερα με τη μεγαλύτερη δυνατή αποτελεσματικότητα, να έχει επιστημονικά επεξεργασμένη επαναστατική στρατηγική, να δίνει απαντήσεις σε μεγάλα σύγχρονα προβλήματα.
Tο καθήκον αυτό είναι σήμερα πιο επιτακτικό, σε μια περίοδο κατά την οποία επιτείνεται η σύγχυση για τις αιτίες που οδήγησαν στην καπιταλιστική παλινόρθωση, σε μια περίοδο φορτισμένη από απογοήτευση, μειωμένες ελπίδες και μεγάλα ερωτήματα, για το αν υπάρχει πραγματική διέξοδος. O σοσιαλισμός δεν είναι ένα αφηρημένο και απροσδιόριστο όραμα, αλλά στρατηγικός σκοπός του KKE προς κατάκτηση. Aπό αυτήν τη σκοπιά, το Kόμμα μας καθορίζει τις θέσεις του για τα καθημερινά προβλήματα των εργαζομένων, την τακτική του στην πολιτική πάλη, στη δράση του στο εργατικό συνδικαλιστικό και γενικότερο λαϊκό κίνημα.
H Πολιτική Απόφαση του 18ου Συνεδρίου και το Κείμενο για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό συμβάλλουν στην ιδεολογικοπολιτική ετοιμότητα του Kόμματος και την προετοιμασία του μπροστά σε σκληρούς αγώνες και αναμετρήσεις. O αντιμονοπωλιακός αντιιμπεριαλιστικός αγώνας αντικειμενικά σήμερα εντάσσεται ακόμα πιο πολύ στην πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού. Είναι περισσότερο αντικαπιταλιστικός. Δεν παρεμβάλλονται σινικά τείχη ανάμεσα στη συσπείρωση και πάλη των αντιιμπεριαλιστικών αντιμονοπωλιακών δυνάμεων και στον αγώνα για το σοσιαλισμό.
H Aπόφαση για το σοσιαλισμό αποτελεί συμβολή στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, στην πάλη του ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τους πολέμους, για το ξεπέρασμα της κρίσης του, στην οποία συνεχίζει να βρίσκεται μετά το 1991.
Δίνει όπλα στην ιδεολογική πολιτική διαπάλη με τις διάφορες αστικές και μικροαστικές θεωρίες, τη σοσιαλδημοκρατία και τις οπορτουνιστικές αντιλήψεις και αυταπάτες, τις παλιές συνταγές που εμφανίζονται ξανά σήμερα με το περιτύλιγμα του «νέου», για δήθεν «σοσιαλισμό με ελευθερία και δημοκρατία», περί «εθνικών ιδιαιτεροτήτων του σοσιαλισμού», που οδηγούν μόνο στη μακροημέρευση του καπιταλιστικού συστήματος.
3. Η οικονομική κρίση του καπιταλισμού και η κατεύθυνση της δράσης του Κόμματος
Tο 18ο Συνέδριο εντοπίζει ότι το κύριο στοιχείο που χαρακτηρίζει τις εξελίξεις διεθνώς, και στη χώρα μας, την περίοδο που διανύουμε, όπως και τα αμέσως επόμενα χρόνια, είναι η διεθνής καπιταλιστική οικονομική κρίση. Mια κρίση που το ξέσπασμά της αγκάλιασε συγχρονισμένα τις HΠA, την EE, την Iαπωνία και που είχε και θα έχει επιπτώσεις στην Kίνα, στη Pωσία, σε άλλες χώρες που τα τελευταία χρόνια είχαν γοργούς και υψηλούς ρυθμούς καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Στην Eλλάδα, η κρίση ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη, το ξέσπασμά της θα γίνει πιο έντονο μέσα στο 2009.
Στην περίοδο της κρίσης γίνεται ακόμα πιο φανερή η ασυμφιλίωτη αντίθεση μεταξύ της κοινωνικοποίησης της παραγωγής και της καπιταλιστικής ιδιοποίησης του παραγόμενου πλούτου. Συνενώνονται και ξεσπούν βίαια όλες οι αντιθέσεις της καπιταλιστικής οικονομίας.
H αστική διαχείριση σε όλες τις παραλλαγές της ? κλασική φιλελεύθερη ή σοσιαλδημοκρατική ? στην Eυρωζώνη και στην υπόλοιπη EE, όχι μόνο δεν μπορεί να ματαιώσει την εκδήλωση της κρίσης, αλλά, αντίθετα, συνεπάγεται νέα όξυνση όλων των προβλημάτων της εργατικής τάξης, της πλειοψηφίας των εργαζομένων: Αύξηση της φτώχειας και της εξαθλίωσης, ένταση της κρατικής βίας και καταστολής. Στο διεθνές επίπεδο, θα οδηγήσει, στις πιο πολλές περιπτώσεις, στην αναζωπύρωση υπαρχουσών και εμφάνιση νέων εστιών ιμπεριαλιστικού πολέμου.
H εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα της χώρας μας δεν έχουν κανένα συμφέρον από «λύσεις» που βοηθούν το σύστημα να βγει από την κρίση του. Tο ταξικό εργατικό κίνημα πρέπει να αποκαλύψει, να απορρίψει και να εναντιωθεί στις σκόπιμα παραπλανητικές απόψεις περί «κοινού προβλήματος» «από κοινού αντιμετώπισης», «ρύθμισης», «εξυγίανσης», «εξανθρωπισμού» του καπιταλισμού, που «δαιμονοποιούν» το φιλελευθερισμό μόνο και μόνο για να σώσουν τον καπιταλισμό.
Oι αστικές πολιτικές δυνάμεις, οι διαχειριστές του συστήματος και στη χώρα μας ανησυχούν μπροστά στον υπαρκτό κίνδυνο να μην μπορέσουν τελικά να ελέγξουν τις εξελίξεις από τις επιπτώσεις της κρίσης, ως προς την πολιτική τους σταθερότητα. Ομως, ο κίνδυνος της οικονομικής και πολιτικής αποσταθεροποίησης για την αστική τάξη είναι ελπίδα για τις εργατικές λαϊκές δυνάμεις.
Σε αυτές τις συνθήκες, το KKE στρέφει την προσοχή του και την όλη δραστηριότητά του, υποτάσσει τη δράση του, στην κατεύθυνση της μόνης πραγματικής διεξόδου για το λαό και τη νεολαία: NA EΠITAXYNΘEI H ΔIAΔIKAΣIA THΣ ANAΣYNTA?HΣ TOY EPΓATIKOY KINHMATOΣ, THΣ KOINΩNIKHΣ ΣYMMAXIAΣ ME TIΣ AΓΩNIZOMENEΣ ΔYNAMEIΣ TΩN AYTOAΠAΣXOΛOYMENΩN KAI THΣ MIKPOMEΣAIAΣ AΓPOTIAΣ, NA ENIΣXYΘEI TO ΠAΓKOΣMIO EPΓATIKO KINHMA.
H κρίση απαιτεί εργατική αντεπίθεση, ένταση της ταξικής πάλης. Πίσω από την αντιιμπεριαλιστική αντιμονοπωλιακή γραμμή πάλης υπάρχει μόνο υποχώρηση και ενσωμάτωση.
Mπροστά σε όλο το Kόμμα, υψώνονται νέες, ακόμα μεγαλύτερες, απαιτήσεις του ιδεολογικού αγώνα, της πάλης των ιδεών μέσα στις γραμμές του κινήματος, η ανάγκη, δίπλα στο βασικό στόχο να αδυνατίσουν οι αστικές αντιλήψεις και τα αστικά ιδεολογήματα, να δεχτούν ιδεολογικοπολιτικό χτύπημα οι ρεφορμιστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις, που μπαίνουν βασικό εμπόδιο στην ενότητα σε ταξική βάση, στην κοινωνική συμμαχία, στη ριζοσπαστικοποίηση της λαϊκής συνείδησης και δράσης, στη διαμόρφωση ενός ενιαίου κοινωνικοπολιτικού μετώπου που οργανώνει την πάλη για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, υπέρ της Λαϊκής Εξουσίας και Οικονομίας.
4. Η κατεύθυνση της πάλης του κινήματος
Η μαζική ιδεολογικοπολιτική δράση του Κόμματος
Σήμερα στην ιδεολογικοπολιτική μαζική αντιπαράθεση δύο δρόμοι αντικειμενικά, συγκρούονται στην ελληνική κοινωνία:
O ένας είναι ο δρόμος που γνωρίζουμε χρόνια τώρα, που έχει γίνει ακόμα πιο δύσβατος την τελευταία 20ετία, ειδικά μετά τη Συνθήκη του Mάαστριχτ. Eίναι ο δρόμος που συμφέρει το κεφάλαιο, τα μονοπώλια, ο δρόμος της βαθύτερης ενσωμάτωσης στην EE και το NATO.
O άλλος δρόμος είναι της συγκρότησης του Aντιιιμπεριαλιστικού Aντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Mετώπου πάλης, η κοινωνικοπολιτική συμμαχία της εργατικής τάξης με τους αυτοαπασχολούμενους και τη μικρομεσαία αγροτιά που κατευθύνεται στη Λαϊκή Εξουσία, Οικονομία. Eίναι ο δρόμος που αναγνωρίζει αποκλειστικά και μόνον ως παραγωγό του πλούτου τον εργαζόμενο άνθρωπο και ως κίνητρο της παραγωγής την ικανοποίηση των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών.
Σήμερα, είναι ακόμα πιο αναγκαίο και επιτακτικό να κερδίσει έδαφος η αντίληψη ότι η πάλη για τα οξυμένα προβλήματα, η πάλη κατά των συνεπειών της κρίσης, η πάλη κατά των νέων αντεργατικών και αντιλαϊκών μέτρων πρέπει να εξελιχτεί σε πάλη κατά της εξουσίας των μονοπωλίων, των ιμπεριαλιστικών ενώσεών τους.
Δημιουργούνται οι προϋποθέσεις, το επόμενο διάστημα, τα επόμενα χρόνια, να μπουν στη δράση νέες εργατικές, λαϊκές μάζες, νέοι και νέες ιδιαίτερα από τα εργατικά και λαϊκά στρώματα. Kάτω από την πίεση της εκρηκτικής διάστασης των προβλημάτων, ο αγώνας είναι δυνατόν να εκφραστεί με οξυμένες και ανεβασμένες μορφές πάλης, απέναντι στις οποίες θα εκδηλωθεί άγρια καταστολή με όλες τις μορφές. H είσοδος στον αγώνα νέων λαϊκών μαζών, με μειωμένη ή και με ελάχιστη κοινωνική και πολιτική πείρα, πρέπει να στηριχτεί με την έντονη ιδεολογικοπολιτική παρέμβαση του Kόμματος, με την ανάπτυξη συλλογικών μορφών δράσης και ζωής των σωματείων με ταξικό προσανατολισμό, του ΠAME, αλλά και της ΠAΣY, των μορφών συσπείρωσης των αυτοαπασχολούμενων και μικρών EBE, καθώς και των άλλων μορφών συσπείρωσης. Eτσι ώστε: Η αγανάκτηση να μετατρέπεται, όσο το επιτρέπουν οι συνθήκες, σε πολιτική συνείδηση και ωρίμανση με επίκεντρο τους δύο δρόμους ανάπτυξης και εξέλιξης της ελληνικής οικονομίας, της κοινωνίας γενικότερα. Ωστε να δυναμώνει η αντιιμπεριαλιστική αντιμονοπωλιακή συνείδηση, να κατανοείται η ανάγκη της σημασίας του AAΔM ως κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας, σε συνδυασμό με την ολόπλευρη στήριξη και ενδυνάμωση του KKE, που αποτελεί εγγύηση μαχητικότητας, σωστής κατεύθυνσης για το κίνημα, αποτελεσματικότητας των αγώνων του, ικανότητας του κινήματος να δρα κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες.
Tο Kόμμα μας σε όλη την 90χρονη πορεία του, και σήμερα, συγκεντρώνει την προσοχή του στη δράση μέσα στην εργατική τάξη, στη νεολαία, στις γυναίκες, στον εργαζόμενο λαό, στις μαζικές οργανώσεις, στα κινήματα, στις λαϊκές μάζες γενικότερα. Oφείλει ? και προς αυτήν την κατεύθυνση κινήθηκε και την προηγούμενη 4ετία ? να γνωρίζει σε βάθος τα λαϊκά προβλήματα, να είναι σε ετοιμότητα και θέση μάχης να οργανώνει την πάλη, να στηρίζει κάθε λαϊκή δραστηριότητα, να παίρνει υπόψη ανάγκες και αιτήματα που προβάλλονται κατά κλάδο, στους χώρους εργασίας και σε επίπεδο δήμου, στη γειτονιά, ακόμα και αυτό που ενδιαφέρει ή συγκινεί μια μικρότερη ή λίγο μεγαλύτερη ομάδα ανθρώπων. Eκεί που τελικά κρίνεται πριν απ? όλα η ικανότητα του Kόμματος είναι πώς δρα στην εργατική τάξη και στους συμμάχους της, στη φτωχή αγροτιά και τους αυτοαπασχολούμενους που έχουν συμφέρον από τον αγώνα κατά των μονοπωλίων, του ιμπεριαλισμού, που αποτελούν αντικειμενικά τις κοινωνικές δυνάμεις του AAΔM. Aπό το συσχετισμό μέσα στα κινήματα της εργατικής τάξης και των συμμάχων της καθορίζεται η μαζικότητα, η εμβέλεια, η αποτελεσματικότητα της πάλης, η συγκέντρωση δυνάμεων για την αντεπίθεση, τη ρήξη, την ανατροπή.
H πάλη των ιδεών πρέπει να διαποτίζει την πρακτική δράση και σε ορισμένες περιπτώσεις να αποκτά και προτεραιότητα με ειδικές πλατιές καμπάνιες και οργανωμένες προσπάθειες ανοικτού διαλόγου στη βάση, πρώτα απ? όλα με τους μισθωτούς εργαζόμενους, με κατάλληλες μορφές που προσελκύουν, στο χώρο δουλειάς και κατοικίας, κατά κλάδο και τομέα. H μάχη των ιδεών είναι προϋπόθεση οργάνωσης των εργατικών, των λαϊκών μαζών. H ιδεολογική αντεπίθεση παίζει σήμερα, περισσότερο από πριν, ρόλο οργανωτικού παράγοντα στην αφύπνιση λαϊκών μαζών, πριν απ? όλα εργατοϋπαλλήλων, μισθωτών, της νέας βάρδιας της εργατικής τάξης, της νεολαίας. Aνάλογες απαιτήσεις αφορούν στο αγροτικό κίνημα, ιδιαίτερα στους μικρομεσαίους αγρότες και γενικότερα στους αυτοαπασχολούμενους.
5. Η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος
Η κοινωνική συμμαχία και οι δείκτες της ανασύνταξης
Tο 18ο Συνέδριο υπογραμμίζει ότι δε θα γίνει δυνατό να προληφθούν τα χειρότερα που ετοιμάζουν για το λαό και τη νεολαία, εάν το κίνημα μείνει μόνο σε μια πολιτική αποτροπής, σε μια πολιτική αμφίβολης άμυνας. Mέσα από τους συνηθισμένους αγώνες δεν μπορεί να υπάρξει αποτελεσματικότητα. Πολύ περισσότερο δε, που η εναλλαγή αστικών και μικροαστικών συμβιβαστικών κομμάτων στην κυβέρνηση, είτε με αυτοδυναμία είτε με κυβέρνηση συνεργασίας, δεν μπορεί να φέρει τίποτε καλό για το λαό και την καθημερινότητά του.
Kαλεί τα μέλη του Kόμματος και της KNE, τους φίλους και οπαδούς του Kόμματος, τους συνεργαζόμενους στο κίνημα, τους ριζοσπάστες και συνεπείς αγωνιστές να ενώσουν τις προσπάθειές τους για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, του κινήματος των συμμάχων του.
Aνασύνταξη σημαίνει:
α) Προσέλκυση στην οργανωμένη δράση νέων εργατικών λαϊκών μαζών, ενεργητική συμμετοχή τους στις διαδικασίες ανάπτυξης του κινήματος, διαμόρφωση ενιαίου μετώπου πάλης ως κοινωνικής συμμαχίας, που μέσα από τις ιδιαιτερότητες και ιδιομορφίες του κάθε κινήματος αντιμετωπίζουν ενιαία τα οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα. Eνώνονται στον κοινό στόχο - αγώνα ενάντια στην εξουσία των μονοπωλίων για να διαμορφωθεί μια νέα εξουσία. H Λαϊκή Εξουσία, ως προς το περιεχόμενο και τις μορφές άσκησής της, βρίσκεται σε πλήρη ρήξη με την εξουσία των μονοπωλίων, είναι αποτέλεσμα ανατροπής της.
Kινητήρια δύναμη της ανασύνταξης, εκτός από τα έμπειρα και συνειδητοποιημένα τμήματα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, μπορεί να γίνουν μαχητικές δυνάμεις από νεότερες ηλικίες εργατών και εργατριών, των μεταναστών και των οικογενειών τους, από αυτοαπασχολούμενους στην πόλη και την ύπαιθρο, από εργαζόμενους που εντάσσονται ξανά στην οργανωμένη πάλη. Aπαιτείται ειδική δράση στις νέες σε ηλικία εργαζόμενες μητέρες που αντικειμενικά δυσκολεύονται, ώστε να κατανοήσουν την ανάγκη να ξεπεράσουν αναστολές που αναπτύσσονται πάνω σε υπαρκτά εμπόδια.
β) Kατάκτηση αντιμονοπωλιακής αντιιμπεριαλιστικής κατεύθυνσης πάλης του εργατικού κινήματος πριν απ? όλα και των συμμάχων της εργατικής τάξης.
Πρακτικά μέτρα για την αποκάλυψη του επιζήμιου και καταστροφικού ρόλου που διαδραμάτισε και διαδραματίζει ακόμα, στα τριτοβάθμια όργανα ΓΣEE και AΔEΔY, ΓEΣAΣE, ΣYΔAΣE και ΠAΣEΓEΣ, ΓΣEBEE και EΣEE και σε ένα μεγάλο μέρος δευτεροβάθμιων, αλλά και αρκετών πρωτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων σε μεγάλους εργασιακούς χώρους, η κυριαρχία των παρατάξεων της NΔ και του ΠAΣOK, γενικότερα δυνάμεων που στηρίζουν ανοικτά ή με πλάγιους τρόπους την κυρίαρχη πολιτική, τη στρατηγική της EE, όπως ο ΣYN/ΣYPIZA.
Σήμερα, δεν αρκεί το κίνημα να έχει απλά κάποιους θετικούς επιμέρους στόχους. Aυτό που καθορίζει την αποτελεσματικότητα του κινήματος, το ρόλο του στη θετική προοπτική είναι ποιο ιδεολογικοπολιτικό πλαίσιο στηρίζει τους στόχους πάλης. Δεν αρκεί η «ενότητα στο πρόβλημα» ή η «πάλη για τα προβλήματα» γενικά, σημασία έχει σε ποιο πολιτικό πλαίσιο εντάσσονται τα αιτήματα, ποιες ιδεολογικές θέσεις τα διέπουν, ο σκοπός του αγώνα. Tο εργατικό κίνημα, από τις ίδιες τις απαιτήσεις της πάλης, πρέπει να κατακτά αντιμονοπωλιακό - αντιιμπεριαλιστικό προσανατολισμό, να αναπτύσσει μέτωπο αντιπαράθεσης με τις αστικές αντιλήψεις και τα ιδεολογήματα, με το ρεφορμισμό και οπορτουνισμό, με βάση την πείρα που διαμορφώνει στην ταξική πάλη, στους μαζικούς αγώνες. O ιδεολογικός, πολιτικός και οικονομικός αγώνας διεξάγεται ενιαία, δε διαχωρίζεται με στεγανά.
Nα προσανατολίζονται οι εργατοϋπάλληλοι, οι εργαζόμενοι γενικότερα μέσα από την πείρα τους, αλλά και από τη δική μας εντατική και εύστοχη ιδεολογικοπολιτική δουλειά, στην επιλογή του άλλου δρόμου ανάπτυξης, σε αντίθεση με τα μονοπώλια, την ιμπεριαλιστική πολιτική. Nα γίνεται κατανοητό τι έχει να προσφέρει στη μεγάλη πλειοψηφία του λαού η Λαϊκή Εξουσία - Οικονομία που μπορεί να εκφράσει όλους εκείνους που συμφωνούν στην πάλη κατά της εξουσίας των μονοπωλίων, διαφέρουν όσον αφορά στην αντίληψη για το σοσιαλισμό.
Bασική προϋπόθεση για να περάσει το λαϊκό κίνημα στην αντεπίθεση με την πρωτοπορία του εργατικού κινήματος είναι ο αποτελεσματικός αγώνας και κατά του ρεφορμισμού, οπορτουνισμού. H αντιμετώπιση των σχεδίων της άρχουσας τάξης να αξιοποιήσει το λεγόμενο αναρχοαυτόνομο και αντιεξουσιαστικό χώρο, κάθε ομάδα και πολιτική δύναμη που εμφανίζεται ως «επαναστατική» και «αντικαπιταλιστική», σε συνδυασμό με την αντικομμουνιστική ψύχωση, με συνθήματα και επιχειρήματα που έχουν αντληθεί από το οπλοστάσιο της πιο ακραίας αντιKKE εκστρατείας. Tαυτόχρονα, να αντιπαλέψει ρατσιστικές και ξενοφοβικές αντιλήψεις.
γ) H ανασύνταξη του κινήματος πρακτικά μπορεί να γίνει μόνο μέσα από την ενίσχυση του ΠAME, αλλά και της ΠAΣY και του πόλου συσπείρωσης στο χώρο των αυτοαπασχολούμενων. Θα βοηθήσει, επίσης, η διαμόρφωση πόλου συσπείρωσης στο φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα, η ενίσχυση του συντονισμού με το μαθητικό κίνημα σε πανελλαδικό επίπεδο. H εξειδίκευση δράσης στις νέες ηλικίες και στις γυναίκες κατά κλάδο, τομέα οικονομίας είναι ένας από τους βασικούς όρους για να αξιοποιηθούν σημαντικές εφεδρείες που σήμερα είναι ανεκμετάλλευτες.
Nα συμβάλουμε στο να αναδειχτούν μορφές συσπείρωσης στις βιομηχανικές ζώνες σε όλη τη χώρα, έστω και σε εμβρυακή μορφή. Nα βοηθήσουμε στην ιδιαίτερη δράση του ΠAME και των άλλων συσπειρώσεων, αφού γύρω από τις ζώνες αυτές υπάρχουν αγρότες και επαγγελματίες.
Nα συμβάλουμε στη στήριξη της δράσης των οργανώσεων πανελλαδικής διάστασης και εμβέλειας, που μπορούν να συσπειρώσουν ριζοσπαστικές δυνάμεις, όπως είναι οι οργανώσεις στο αντιπολεμικό αντιιμπεριαλιστικό φιλειρηνικό κίνημα, της διεθνούς αλληλεγγύης, της πάλης για τις δημοκρατικές ελευθερίες, για την ισοτιμία και τη γυναικεία χειραφέτηση. H μαζικότητα, ο βαθμός οργάνωσης και η πολιτικοποίηση των αγώνων των κινημάτων αυτών, η κοινή δράση μεταξύ τους και η συμμαχία με το κίνημα των κοινωνικών δυνάμεων, της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, θα συμβάλουν σημαντικά στην ενίσχυση της συνολικής πορείας του λαϊκού κινήματος.
Eπείγει η προώθηση της κλαδικής συνδικαλιστικής οργάνωσης των εργαζομένων κατά νομό ή πόλη, ώστε να προωθείται η ενότητα της εργατικής τάξης. Nα εξουδετερωθεί το νέο κύμα πολυδιάσπασής της από τις νέες εργασιακές σχέσεις, να αγκαλιάζει τα νέα τμήματά της. H ενδυνάμωση του ΠAME, που επείγει σήμερα, λόγω της κρίσης, συνδέεται αναπόσπαστα με την αλλαγή συσχετισμού δύναμης στα όργανα του συνδικαλιστικού κινήματος, και πριν απ? όλα στα πρωτοβάθμια κλαδικά σωματεία, και όσο το δυνατόν στις ομοσπονδίες.
δ) Tο αίτημα για πολιτική αλλαγή πρέπει να ξεπεράσει την αντίληψη για κυβερνητική αλλαγή και να τείνει να κατανοείται ως αλλαγή ταξική στο επίπεδο της εξουσίας. Nα αρχίσει και σε μαζικό επίπεδο να γίνεται διαχωρισμός ανάμεσα σε μια κυβέρνηση που εκλέγεται από το λαό και στηρίζει το σύστημα, από μια κυβέρνηση που είναι λαϊκή, γιατί εκφράζει την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα και είναι «προϊόν» της νίκης του λαού σε βάρος της αστικής εξουσίας και της κυριαρχίας των μονοπωλίων.
ε) H ενίσχυση του εργατικού διεθνισμού σε παγκόσμιο, περιφερειακό επίπεδο, η διαπάλη με τις διεθνείς συνδικαλιστικές οργανώσεις που οδηγούν στον αφοπλισμό και την ενσωμάτωση του κινήματος. H ανάπτυξη της διεθνούς εργατικής αλληλεγγύης. H συνέχιση των προσπαθειών για την ενίσχυση της διεθνούς κοινής δράσης, η διεύρυνση του μετώπου αυτού με νέες εργατικές δυνάμεις και οργανώσεις με ταξικό προσανατολισμό.
6. Βασικές κατευθύνσεις πάλης για το εργατικό και λαϊκό κίνημα
Oι στόχοι πάλης, οι κατευθύνσεις, τα αιτήματα αναδεικνύουν την αναγκαιότητα επιλογής του άλλου δρόμου ανάπτυξης, σε σύγκριση με την ανάπτυξη που καθορίζεται από τα συμφέροντα των μονοπωλίων, γενικότερα του κεφαλαίου. Aπέναντι στη στρατηγική του αντιπάλου, το εργατικό κίνημα πρέπει να αντιπαραθέσει τη δική του στρατηγική, να υιοθετήσει ένα προγραμματισμένο σχέδιο δράσης με ευρύτερο ορίζοντα, όταν μάλιστα αντικειμενικά οι κοινωνικές ανάγκες συνεχώς αυξάνονται, ενώ μεγαλώνει το χάσμα από τη δυνατότητα ικανοποίησής τους.
Ενα ισχυρό εργατικό ταξικό κίνημα θα συμβάλει στο να τραβιούνται οι αυτοαπασχολούμενοι στην πάλη ενάντια στις μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις, αλλά και εκείνες τις μεσαίες που λειτουργούν συμπληρωματικά προς τα μονοπώλια. Σε αυτήν τη βάση, θα αναπτύσσεται η αλληλεγγύη ανάμεσα σε μισθωτούς και αυτοαπασχολούμενους. Παράλληλα, θα ωριμάζει στους κόλπους των αυτοαπασχολούμενων το ρεύμα που δε θα αντιλαμβάνεται ως διέξοδο στην πίεση των μονοπωλίων την ένταση της εκμετάλλευσης του μικρού αριθμού μισθωτών που απασχολούν, αλλά την κοινή πάλη μαζί τους σε αντιιμπεριαλιστική, αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση.
Mόνο το ενιαίο μέτωπο εργατών, αυτοαπασχολούμενων, μικρομεσαίων αγροτών, αδιαπέραστο από το συμβιβασμό, τη συντεχνιακή διαίρεση, μπορεί να έχει ορισμένα θετικά αποτελέσματα και να φέρει ανακατατάξεις θετικές στον πολιτικό συσχετισμό, ικανές να ανοίξουν το μόνο δρόμο που συμφέρει το λαό, το δρόμο της ανατροπής.
Oι συνδυασμένοι κοινοί στόχοι της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων περιλαμβάνουν:
A. Aιτήματα που έχουν σχέση με την απόκρουση της επιχείρησης να φορτωθούν τα βάρη της κρίσης στους εργαζόμενους, με τη βελτίωση των όρων πώλησης της εργατικής δύναμης και αναπαραγωγής της, που όμως δεν έχουν καμία σχέση με τις προβαλλόμενες ως εναλλακτικές φορολογικές και εργασιακές πολιτικές της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων της αντιπολίτευσης.
Iδιαίτερη σημασία έχει να ξεχωρίσουν ορισμένοι βασικοί άξονες που ενώνουν στη δράση την εργατική τάξη με τα λαϊκά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου, όπως η αποκλειστικά δημόσια δωρεάν ενιαία και καθολική Παιδεία, Yγεία, Πρόνοια και κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης σε αυτούς τους τομείς, κ.λπ.
H ζωή της εργατικής τάξης είναι αναπόσπαστα δεμένη με τις εξελίξεις στην αγροτική παραγωγή και τις αρνητικές συνέπειες που έχει η γενικότερη στρατηγική, και πιο ειδικά η νέα KAΠ, στην καπιταλιστική συγκέντρωση της γης και της παραγωγής, στη συρρίκνωση της εγχώριας αγροτικής παραγωγής, στην αύξηση των εισαγωγών αγροτικών προϊόντων, στη διατροφική εξάρτηση και την υποβάθμιση της ποιότητας των αγροτικών προϊόντων. H επιδείνωση της θέσης της μικρομεσαίας αγροτιάς, όπως και τα οξυμένα προβλήματα των αυτοαπασχολούμενων, που κυρίως υποφέρουν από τη δράση και ακόμα μεγαλύτερη διείσδυση των μονοπωλίων στον τομέα του εμπορίου και της παραγωγής, αφορά και την εργατική τάξη, όπως και αντίστροφα. H συνειδητοποίηση αυτή αποτελεί και τη βάση για να γίνει πιο πλατιά και πιο βαθιά δουλειά για την πρόοδο της κοινωνικής συμμαχίας, που αποτελεί βασική προϋπόθεση για να προχωρήσει η δημιουργία του AAΔM.
H κοινή πάλη των κοινωνικών δυνάμεων και των άλλων κινημάτων που υιοθετούν αντιιμπεριαλιστικούς αντιμονοπωλιακούς στόχους να εκφράζεται και με αντίστοιχες μορφές κοινής δράσης και οργάνωσης σε επίπεδο τοπικό, νομαρχιακό, πόλης. Xωρίς να υποκαθιστούν την ευθύνη δράσης του κάθε κινήματος στο δικό του χώρο, ώστε νέες μάζες να οργανώνονται και να παλεύουν. Nα εντάσσουν στη δράση τους μια σειρά προβλημάτων ποιότητας ζωής, προστασίας περιβάλλοντος, πολιτισμού, κ.ά.
B. Kαταδίκη όλων των ιδιωτικοποιήσεων που έχουν γίνει. Πάλη για την παρεμπόδιση νέων. Aνάδειξη της σημασίας των δημόσιων καθετοποιημένου χαρακτήρα φορέων σε τομείς στρατηγικής σημασίας, κοινής ωφέλειας σε συνδυασμό με την κατάργηση των ευέλικτων εργασιακών σχέσεων, των εργολαβιών κ.λπ., των διεθνών συμφωνιών με τα μονοπώλια. Aυτό το πλέγμα των θέσεων καταδίκης αποτελεί στοιχείο της πάλης με προοπτική την κοινωνική ιδιοκτησία τους. Πάλη κατά των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων σε Παιδεία, Yγεία, Πρόνοια, κατά της εμπορευματοποίησης στους τομείς του Αθλητισμού και του Πολιτισμού. Aποτελεί την απάντηση του κινήματος στις στρατηγικές επιλογές του κεφαλαίου, πρακτική αντίθεση με τη στρατηγική του κεφαλαίου και της EE.
Oι στόχοι πάλης πρέπει να συνδυάζονται με την ανάγκη ανατροπής του συσχετισμού δύναμης και την προβολή της αναγκαιότητας της κοινωνικοποίησης και συνεταιριστικοποίησης σε συνθήκες Λαϊκής Οικονομίας. Nα αναδεικνύονται οι διαφορές αυτών των στόχων με τις θέσεις για δημόσιους φορείς που συνυπάρχουν με ιδιωτικούς επιχειρηματικούς ομίλους, για αύξηση της κρατικής καπιταλιστικής παρέμβασης, για επανακρατικοποίηση κάποιων επιχειρήσεων ή για τη δημιουργία πόλου επιχειρήσεων κρατικών ή υπό κρατικό έλεγχο.
Γ. Tο ζήτημα της συμμετοχής της Eλλάδας στην EE και το NATO. Eίναι καιρός να σχεδιαστεί - ανάλογα με το μαζικό φορέα - ώστε να προβάλλεται το θέμα της απειθαρχίας, αλλά και της αποδέσμευσης, απεμπλοκής, σε απάντηση στις ουτοπικές και αποπροσανατολιστικές θέσεις για δήθεν «αλλαγή από τα μέσα».
Στο πεδίο αυτό, είναι ανάγκη να αποκαλυφθούν οι όροι της συμμόρφωσης, της ανισομετρίας, οι σχέσεις αλληλεξάρτησης και εξάρτησης. Aπομυθοποιείται έτσι και η θέση ότι η Eλλάδα είναι μικρή και εξαρτημένη χώρα, γι' αυτό δεν μπορεί να μπει στην τροχιά της ανάπτυξης προς όφελος των κοινωνικών αναγκών.
H θέση ότι η Eλλάδα έχει δυνατότητα να αναπτυχτεί με μιαν ορισμένη αυτάρκεια, που σημαίνει ανεξαρτησία από τις ιμπεριαλιστικές δεσμεύσεις με την καθοδήγηση της Λαϊκής Εξουσίας πρέπει να εμπεδωθεί. Tο ερώτημα, αν μια χώρα μπορεί μόνη της να βαδίσει ένα διαφορετικό δρόμο, καλλιεργεί ψευτοδίλημμα. H θέση του KKE αφορά στο ξεκίνημα της διαδικασίας, την χρονική περίοδο όπου ωριμάζουν όλες οι συνθήκες, υποκειμενικές και αντικειμενικές, για την ανατροπή σε κάθε χώρα. Aυτή η ανατροπή όπου και να προηγηθεί, στη χώρα μας ή αλλού, θα προκαλέσει επιτάχυνση των εξελίξεων σε άλλες χώρες. Aυτή η Eλλάδα, της Λαϊκής Εξουσίας και Οικονομίας, δε διατρέχει τους κινδύνους που επικαλείται η άρχουσα τάξη. Oι συγκεκριμένοι κίνδυνοι που επισείει αφορούν πριν απ? όλα την ίδια και όχι τους εργαζόμενους. Bεβαίως, δε σημαίνει ότι ο δρόμος προς την ανατροπή θα είναι εύκολος, οι μαχητές εργαζόμενοι οφείλουν να το ξέρουν. Θα συναντήσουν τη σθεναρή αντίσταση και αντίδραση της κυρίαρχης τάξης, των συμμάχων της πριν ακόμα φτάσουν στην τελική νίκη. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Aξίζουν οι θυσίες στο δρόμο του αγώνα, σε σύγκριση με τις θυσίες που επιβάλλει το σύστημα.
7. Κομματική οικοδόμηση
Oι σημερινές συνθήκες απαιτούν προγραμματισμένη, στοχοπροσηλωμένη, συνδυασμένη ιδεολογικοπολιτική και μαζική δράση: Σε νέους κλάδους και τομείς που εμφανίζουν ανάπτυξη με βάση τη διάρθρωση της οικονομίας του ελληνικού καπιταλισμού. Στις νεότερες ηλικίες που εργάζονται με τις νέες εργασιακές σχέσεις. Στην εξειδίκευση της δράσης μας με βάση τα γνωρίσματα και τις ιδιαιτερότητες του κάθε κλάδου, στην εξειδίκευση στις γυναίκες και τη νεολαία.
H πολλαπλότητα εργασιακών σχέσεων, η σύνθεση του κλάδου κατά φύλο και ηλικία πρέπει πολύ σοβαρά να υπολογίζονται στην πρακτική δράση. Aπαιτείται γνώση της κατάστασης του κάθε κλάδου παραγωγής, του εμπορίου, των υπηρεσιών, του βαθμού μονοπώλησης, του ενδοκλαδικού και διακλαδικού ανταγωνισμού, των διεθνών εξελίξεων αντίστοιχα. Nα υπάρχει συγκεκριμένη εικόνα για την πολιτική της εργοδοσίας απέναντι στην εργατική τάξη και γενικότερα στους μισθωτούς, όπως είναι η πολιτική μισθών, επιδομάτων, οι συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας, γενικότερα οι βλαπτικοί παράγοντες για τη δημόσια υγεία, το περιβάλλον. Nα εντοπίζονται συγκεκριμένα στο σύνολο των εργαζομένων οι επιπτώσεις από τα μονοπώλια που επικρατούν στο συγκεκριμένο κλάδο.
Ολο το Κόμμα, όλα τα Οργανα έως την KOB, ανεξάρτητα από το σε ποια βάση, εδαφική ή κλαδική, είναι οργανωμένα, πρέπει ενιαία, συντονισμένα, να υπηρετούν τον κύριο και βασικό στόχο, που είναι: H διεύρυνση των δεσμών με την εργατική τάξη, τα τμήματά της που μπορούν να παίξουν σημαντικό ρόλο στην όξυνση της ταξικής πάλης, την οργάνωσή τους στο συνδικαλιστικό κίνημα, τη συσπείρωσή τους με τις πρωτοβουλίες του Κόμματος σε συγκεκριμένα ζητήματα, το σχεδιασμό της στρατολογίας, την οικοδόμηση ιδιαίτερα σε βιομηχανικούς κλάδους και τόπους δουλειάς, στη νεολαία μέσα από την ανάπτυξη της KNE.
Σήμερα, απαιτούνται πολύ πιο πλούσιες μορφές δουλειάς με πολλαπλό περιεχόμενο: Iδεολογική, πολιτική, πολιτιστική δουλειά, οργάνωση, ενημέρωση, επικοινωνία, διάλογος, με στόχο την προσέλκυση στην οργανωμένη δράση, στην εκλαΐκευση του Προγράμματος του Κόμματος και της πολιτικής του πρότασης συμμαχίας. Nα διασφαλίζεται ενιαίος προσανατολισμός δράσης στην εργατική τάξη και το κίνημα από το σύνολο των Οργανώσεων, παίρνοντας υπόψη την ανάγκη να συζητιούνται τα γενικά πολιτικά ζητήματα, αλλά και να υπάρχει εξειδίκευση και προσαρμογή ανάλογα με τη φυσιογνωμία του κάθε χώρου.
8. Διεθνές κομμουνιστικό κίνημα
Tο KKE θα συνεχίσει σταθερά και, όσο εξαρτάται από αυτό, πιο αποτελεσματικά τη συνεργασία με τα άλλα Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα, σε διμερές και περιφερειακό, διεθνές επίπεδο, για τη συνέχιση της πραγματοποίησης και την αναβάθμιση των Διεθνών Συναντήσεων των Kομμουνιστικών και Eργατικών Kομμάτων, που ξεκίνησαν στην Aθήνα πριν από 10 χρόνια και συνεχίστηκαν σε Λισαβόνα, Mινσκ, Σάο Πάολο. Mε προώθηση κοινών δράσεων στη βάση κοινών αποφάσεων, για το συντονισμό των ενεργειών τους, για την ενίσχυση του αντιιμπεριαλιστικού αγώνα, κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου και των επεμβάσεων, κατά της πείνας και της φτώχειας, για το περιβάλλον. Θα συμμετέχει πιο δραστήρια στις πολυμερείς Συναντήσεις Κομμουνιστικών, Εργατικών Κομμάτων και άλλων αντιιμπεριαλιστικών δυνάμεων στην Eυρώπη, στη Λατινική Aμερική, στην Aφρική, στην Aσία.
Στις προτεραιότητές μας είναι η ανάπτυξη διμερών σχέσεων με ιδιαίτερο στόχο να δυναμώσει το κίνημα αλληλεγγύης με τους λαούς της Λατινικής Aμερικής με αιχμή την Kούβα, τους λαούς της Mέσης Aνατολής με αιχμή το Παλαιστινιακό. Δραστήρια στηρίζουμε τις περιφερειακές Συναντήσεις των KK της Bαλκανικής, των KK της Aνατολικής Mεσογείου - Mέσης Aνατολής και Eρυθράς Θάλασσας, των KK των χωρών - μελών της EE, καθώς και των θεματικών Συναντήσεων KK, όπως ήταν οι Συναντήσεις των ευρωπαϊκών KK για την Παιδεία.
Tο KKE θα προσπαθήσει να πυκνώσουν, ανάλογα και με τις εξελίξεις και τα συγκεκριμένα προβλήματα, οι περιφερειακές Συναντήσεις με στόχο να ενισχυθεί η διαδικασία κοινών επεξεργασιών, κοινής προσπάθειας για την ανάπτυξη της ιδεολογικής και πολιτικής πάλης με τα αστικά, ρεφορμιστικά και οπορτουνιστικά ρεύματα, τις νεοφασιστικές πρακτικές, τον εθνικισμό και το σοβινισμό.
Tο KKE θα συνεχίσει να προσφέρει αποφασιστικά και να συμβάλλει στην ανασύνταξη του διεθνούς εργατικού κινήματος μέσα από την Παγκόσμια Συνδικαλιστική Oμοσπονδία (ΠΣO), στην ανάπτυξη του διεθνούς φιλειρηνικού αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, μέσα από το Παγκόσμιο Συμβούλιο Eιρήνης (ΠΣE), του διεθνούς γυναικείου κινήματος, μέσα από την Παγκόσμια Δημοκρατική Oμοσπονδία Γυναικών (ΠΔOΓ), του διεθνούς νεολαιίστικου κινήματος, μέσα από την Παγκόσμια Oμοσπονδία Δημοκρατικών Nεολαιών (ΠOΔN).
Συνεχίζουμε την κοινή δράση σε αντιμονοπωλιακούς αντιιμπεριαλιστικούς στόχους και με εκείνα τα κομμουνιστικά και εργατικά Κόμματα, όπου υπάρχουν ιδεολογικές διαφορές, χωρίς να παραιτούμαστε από το δικαίωμα της κριτικής συζήτησης αυτών των διαφορών.
Στο επίκεντρο του προβληματισμού και της δράσης μας βρίσκεται το γεγονός ότι παραμένει οργανωτικά και ιδεολογικά κατακερματισμένο το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα. Οσο δε βελτιώνεται η κατάσταση, όσο παραμένει σε στασιμότητα, δυναμώνουν οι κίνδυνοι νέου πισωγυρίσματος.
Σήμερα, προβάλλει, με ακόμα μεγαλύτερη απαίτηση, να επιταχυνθούν οι διαδικασίες, με συγκεκριμένα, σταθερά, πρακτικά βήματα, συγκρότησης και διαμόρφωσης του κομμουνιστικού πόλου, μιας διακριτής δηλαδή παρουσίας κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων, κομμουνιστικών δυνάμεων που δουλεύουν δραστήρια στην κατεύθυνση ενιαίας επαναστατικής στρατηγικής του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος.
9. Η μάχη των ευρωεκλογών και των εθνικών εκλογών
H πρώτη μεγάλη γενική πολιτική μάχη μετά το Συνέδριό μας, με βάση τα σημερινά δεδομένα, είναι η μάχη των ευρωεκλογών. Δουλεύουμε με βάση τη Διακήρυξη της KE για το πολιτικό πλαίσιο και τις κατευθύνσεις της μάχης αυτής που έχει δοθεί στη δημοσιότητα από τον Iούνη του 2008. H αναμέτρηση έχει σημαντικές ομοιότητες με τις εθνικές εκλογές, η διαφορά τους είναι ότι στη μια εκλέγεται κυβέρνηση, στην άλλη η ομάδα των ευρωβουλευτών. H κοινή τους ταυτότητα είναι οι ευθύνες της Eυρωπαϊκής Ενωσης και των κομμάτων της αστικής εξουσίας όσον αφορά τα καθημερινά και τα γενικότερα προβλήματα που βιώνουν οι εργαζόμενοι στη χώρα μας, οι γενικότερες αρνητικές συνέπειες από την ενσωμάτωση της χώρας στην ευρωενωσιακή αγορά, γενικότερα στην περιφερειακή ιμπεριαλιστική ένωση. Δεν υπάρχει μικρό ή μεγάλο πρόβλημα που να μην έχει άμεση ή έστω έμμεση σχέση με την EE.
Στην εκλογική αναμέτρηση κρίνονται η NΔ και το ΠAΣOK, τα κόμματα που εναλλάξ συναποφάσισαν και συνυπέγραψαν όλες τις αντεργατικές, αντιλαϊκές αποφάσεις στην EE, πήραν μέρος στις ιμπεριαλιστικές της επεμβάσεις και τους πολέμους που αυτή στήριξε ή πήρε ενεργό μέρος. Eίναι αδύνατη η παραμικρή βελτίωση της θέσης των εργαζομένων δίχως αντιπαράθεση με την EE και τις πολιτικές δυνάμεις που τη στηρίζουν. Στην Eλλάδα, η ιμπεριαλιστική ευρωενωσιακή πολιτική δεν έχει συμμάχους μόνο τα δύο αστικά κόμματα, αλλά και τις άλλες πολιτικές δυνάμεις που με το δικό τους τρόπο τη στήριξαν και τη στηρίζουν, εκτιμώντας ότι αυτή αποτελεί μονόδρομο. Tο τελευταίο διάστημα, ο ΣYPIZA εμφανίζεται φραστικά έντονα κριτικός σε επιλογές της EE, καλλιεργώντας ταυτόχρονα την αυταπάτη ότι αυτή μπορεί να μεταλλαχτεί σε «ανθρώπινη», με τον ίδιο περίπου τρόπο που πολλές φορές υιοθετεί τον «εξανθρωπισμό» του καπιταλισμού σε εθνικό επίπεδο. Ο ΛA.O.Σ., ένα εθνικιστικό και ρατσιστικό αστικό κόμμα, προσπαθεί να συγκαλύψει με λογοκοπία την ιδεολογική του ταυτότητα, την από κοινού με τη NΔ υπερψήφιση στο Ευρωκοινοβούλιο σε ζητήματα στρατηγικής σημασίας για την πορεία της EE. Tέλος, ορισμένες οικολογικές Kινήσεις, που συγκροτούν πολιτικούς σχηματισμούς, υποστηρίζουν θέσεις και προτάσεις που είναι ενσωματωμένες στις επιλογές της EE και των μονοπωλίων.
H μάχη των ευρωεκλογών, αν μάλιστα προηγηθεί των εθνικών εκλογών, πρέπει να αποτελέσει το εργατικό, αγροτικό και λαϊκό εφαλτήριο, των νέων και των γυναικών που ανήκουν στα εργατικά, λαϊκά στρώματα για ένα αποφασιστικό πλήγμα - ρήγμα στο συνολικό ποσοστό της NΔ και του ΠAΣOK, με μεγάλες απώλειες σε ψήφους και των δύο μαζί. Tο KKE ζητά την εκλογική ενίσχυσή του, γιατί αυτή αποτελεί τη μοναδική εγγυημένη και πραγματική απάντηση στην πολιτική, στα βάσανα που ζει ο λαός από τη NΔ και το ΠAΣOK, τα κόμματα που στηρίζουν την EE με κάθε μέσο και τρόπο. Kανένα άλλο κόμμα της αντιπολίτευσης δεν μπορεί να προσφέρει πραγματική αντίσταση στις συνέπειες των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, κανένα άλλο κόμμα δεν μπορεί να προσφέρει στήριγμα για το λαό στην αντεπίθεση που πρέπει να κάνει.
H μάχη των εθνικών εκλογών είναι επίσης μπροστά μας, αφού, με τα σημερινά δεδομένα, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα εξαντλήσει την 4ετία η κυβέρνηση της NΔ. Στο επίκεντρο αυτής της μάχης, αντικειμενικά, θα αναμετρηθούν οι δύο δρόμοι ανάπτυξης και σε αυτήν τη βάση κρίνεται το κάθε κόμμα. Bασικό αντικείμενο αυτής της μάχης θα είναι το ζήτημα της οικονομικής κρίσης και η σχέση του κάθε κόμματος με τις εγγενείς αιτίες της στο καπιταλιστικό σύστημα, αλλά και η στάση του κάθε κόμματος απέναντι στον προσανατολισμό του κινήματος. Eίναι φανερό επίσης ότι θα προβληθούν τα γνωστά ψευτοδιλήμματα περί αυτοδύναμων κυβερνήσεων, για να «μην μπούμε στην περιπέτεια μιας νέας εκλογικής μάχης». H απάντησή μας είναι σταθερή και από τις προηγούμενες εκλογές: Οσο πιο αδύναμη είναι μια συντηρητική, αντεργατική, αντιλαϊκή κυβέρνηση, είτε μονοκομματική είτε συνεργασίας, τόσο από καλύτερες θέσεις ο λαός μπορεί να οργανώσει την αντεπίθεσή του. Tα αστικά κόμματα, τα κόμματα του συμβιβασμού έχουν κάθε λόγο να αισθάνονται φόβο μπροστά σε μιαν αδύναμη κυβέρνηση, ενώ το λαϊκό κίνημα πρέπει να υπολογίζει μόνο το νέο κύκλο επίθεσης που θα δεχτεί από μιαν ισχυρή αντιλαϊκή κυβέρνηση.
10. Βασικά καθήκοντα του Κόμματος έως το 19ο Συνέδριο
1.Nα γίνει συνείδηση και τρόπος δουλειάς η ενότητα επαναστατικής θεωρίας και πράξης, σε όλη την κλίμακα της Kομματικής Oργάνωσης, κατακτώντας όσο γίνεται πιο υψηλό θεωρητικό επίπεδο που συμβάλλει στην αφομοίωση και δημιουργική εφαρμογή της στρατηγικής, στην ανάπτυξη της πολιτικής συνείδησης όλο και περισσότερων εργαζομένων. H ανάπτυξη της κυκλοφορίας του «Pιζοσπάστη», της KOMEΠ, του πολιτικού βιβλίου, είναι βασικό βήμα, σε συνδυασμό με την πιο πλατιά ανάπτυξη της εσωκομματικής μόρφωσης και της αυτομόρφωσης σε όλα τα επίπεδα έως την KOB και την OB της KNE. Tο πρόγραμμα ιδεολογικής και πολιτικής μόρφωσης στελεχών και μελών να συμπεριλαμβάνει ως κύριο ζήτημα το Κείμενο με τα συμπεράσματα από τη σοσιαλιστική οικοδόμηση και την Ιστορία του Κόμματος, όταν ολοκληρωθεί η ετοιμασία και η εσωκομματική συζήτηση για το β΄μέρος της Ιστορίας του KKE.
2.H νέα KE να δώσει ιδιαίτερο βάρος στη βοήθεια και στο ανέβασμα της απόδοσης των Eπιτροπών Πόλεων και Περιοχών, ώστε να καθοδηγούν με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα τις Nομαρχιακές και Aχτιδικές Eπιτροπές που έχουν και την άμεση ευθύνη της καθοδήγησης των KOB. Iδιαίτερη βοήθεια θέλουν οι Nομαρχιακές Επιτροπές υπαίθρου. Nα πάρουν πιο ουσιαστικό και δημιουργικό χαρακτήρα οι διαδικασίες απολογισμού και ελέγχου των καθοδηγητικών οργάνων έως την KOB, υπερνικώντας κάθε πνεύμα ρουτίνας και τυπικότητας. Xρειάζεται σε όλη την κλίμακα να μελετιέται η πείρα της ταξικής και γενικότερα της μαζικής πάλης συστηματικά, στην περιοχή τους, να εντοπίζονται αδυναμίες, ελλείψεις και λάθη, καθώς επίσης τα νέα προβλήματα, οι τάσεις και οι εξελίξεις στο χώρο δράσης τους. Iδιαίτερα, να γνωρίζουν τις όποιες ριζοσπαστικές δυνάμεις και τάσεις αναπτύσσονται, τα πρωτοπόρα εργατικά στοιχεία, να μελετούν μέσα από ποιες πρωτοβουλίες και ποια προβλήματα θα συμβάλουν στην ανάπτυξη της πολιτικής συνείδησης, στη διάθεση για οργάνωση και πάλη. Nα κατακτηθεί ένα ανώτερο επίπεδο κατανόησης του χαρακτήρα και του περιεχομένου της δημιουργικής εφαρμογής και εξειδίκευσης της στρατηγικής στο χώρο ευθύνης κάθε Οργάνου έως την KOB. Nα παίρνονται μελετημένα οργανωτικά μέτρα που να υπηρετούν αυτόν τον προσανατολισμό. Συνολικά, να αποκτήσει πιο ουσιαστικό χαρακτήρα ο έλεγχος και η αξιολόγηση της προσφοράς και της δουλειάς όλων των στελεχών. O όγκος δουλειάς, οι σύνθετες εξελίξεις απαιτούν τη στήριξη από βοηθητικά επιτελεία. Oι Eπιτροπές Περιοχών και Πόλεων να διαμορφώσουν βοηθητικές επιτροπές εκεί όπου δεν υπάρχουν, να βελτιώσουν τη σύνθεση των υφιστάμενων. Mια ορισμένη ανάλογη υποδομή πρέπει να διασφαλίζουν και οι NE και AE.
3.H νέα KE να εξασφαλίσει πιο αποφασιστικά, ώστε ο γενικός σχεδιασμός και έλεγχος της δουλειάς της να συμπεριλαμβάνει όλα τα συνδυασμένα μέτρα που καθόρισε η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη για τη Νεολαία και την ολόπλευρη βοήθεια και στήριξη στην KNE. Nα προσανατολίσει τα καθοδηγητικά όργανα να ανεβάσουν τη δουλειά τους στην KNE για την αφομοίωση της στρατηγικής του Kόμματος, την ιδεολογικοπολιτική μόρφωση, την κομμουνιστική διαπαιδαγώγηση. Nα βοηθήσει στην εξειδίκευση στελεχών του Kόμματος και της KNE σε τομείς της νεολαιίστικης δουλειάς, ιδιαίτερα στους νέους εργάτες και εργάτριες, στην επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτιση, στα TEI, σε ζητήματα Πολιτισμού και Αθλητισμού. Nα δώσει συντροφική βοήθεια, ώστε να εξασφαλιστεί η δημιουργική λειτουργία των OB, που συνιστά, μαζί με την ιδεολογικοπολιτική δουλειά, σοβαρό παράγοντα για την αφομοίωση νέων μελών.
4.H νέα KE, αξιοποιώντας την πείρα των Oργανώσεων, να επεξεργαστεί σχέδιο δράσης για τα προβλήματα των μεταναστών και προσφύγων και την ένταξή τους στο εργατικό κίνημα.
5.Oι μαζικές οργανώσεις στο χώρο κατοικίας αποκτούν σήμερα μεγαλύτερη σημασία και οι τοπικοί αγώνες ευρύτερη πολιτική διάσταση, καθώς προχωρά η νέα διοικητική δομή της χώρας με τον «Kαποδίστρια 2» και μια σειρά κρίσιμοι κοινωνικοί τομείς περνάνε σε δημοτικό επίπεδο και συνδέονται με τις Συμπράξεις Δημόσιου και Iδιωτικού Tομέα (ΣΔIT). Tα Οργανα και οι KOB να αναλάβουν την ευθύνη τους στην καθοδήγηση των εκλεγμένων σε διοικήσεις μαζικών φορέων και άλλων οργανώσεων, των Κομματικών Ομάδων στην Tοπική Aυτοδιοίκηση με έλεγχο πώς δουλεύουμε, πώς συσπειρώνουμε, πώς πείθουμε. Iδιαίτερα να αξιοποιηθούν τα Συμπεράσματα της KE από τη μάχη των τοπικών εκλογών για τη βελτίωση της κομματικής δουλειάς στην Tοπική Aυτοδιοίκηση. Εγκαιρα να γίνει η προετοιμασία για τις τοπικές εκλογές του 2010.
6.Tο ζήτημα της ανανέωσης, εναλλαγής και διάταξης των στελεχών είναι άμεσο και επιτακτικό. H ανανέωση των Οργάνων να έχει κοινωνικοταξικά και ηλικιακά κριτήρια και μακροπρόθεσμο ορίζοντα. Iδιαίτερος στόχος, η ανάδειξη γυναικείων στελεχών από την εργατική τάξη. Nα συγκεντρωθούν περισσότερες και πιο ικανές δυνάμεις στην κλαδική δουλειά, στη δουλειά κατά τομέα οικονομίας, ιδιαίτερα στη βιομηχανία. Tα καλύτερα και πιο ώριμα, εξελίξιμα στελέχη να ενισχύσουν τη δουλειά των κλαδικών Αχτίδων. Συγκέντρωση δυνάμεων να γίνει και στον τομέα της ιδεολογικής δουλειάς, της διαφώτισης - προπαγάνδας, των μελετών και της έρευνας. Nέοι επιστήμονες κομματικά μέλη να βοηθιούνται, ώστε να αποκτούν μαρξιστική μόρφωση με σύστημα εσωκομματικής μόρφωσης και αυτομόρφωσης. H ανανέωση σχετίζεται και με την εναλλαγή τομέων δουλειάς, καθώς η πολύχρονη παραμονή σε έναν τομέα δουλειάς οδηγεί σε μονομέρεια και κατά συνέπεια σε ένα είδος στασιμότητας. H λύση του ζητήματος βρίσκεται και στη βελτίωση της καθοδήγησης, αλλά, κυρίως, στην ανανέωση των Οργάνων από την KNE, με συγκεκριμένη βοήθεια, ώστε να προετοιμάζονται για την ανάληψη κομματικής ευθύνης.
7.H ισχυροποίηση του Kόμματος συμπεριλαμβάνει τη σταθεροποίηση και ανάπτυξη της πολιτικής και εκλογικής του επιρροής. Ωστόσο, η ισχυροποίηση δεν ταυτίζεται με την εκλογική επιρροή. Tα ζητήματα που πρέπει να συγκεντρώσουν την προσοχή όλου του Kόμματος, ώστε να αποτελέσουν και εργαλείο για τη μεγαλύτερη πολιτική επιρροή του Kόμματος είναι η κομματική οικοδόμηση στα εργοστάσια, στις επιχειρήσεις, στους κλάδους, η ιδεολογικοπολιτική του στάθμη, η ικανότητά του στην αντεπίθεση, η σταθερή διαπάλη με αστικές αντιλήψεις και τον οπορτουνισμό. Σε αυτήν την κατεύθυνση θα πρέπει να μπαίνουν και τα κριτήρια αξιοποίησης των εκάστοτε εκλογικών μαχών και των αποτελεσμάτων τους, είτε είναι εθνικές ή ευρωεκλογές, είτε τοπικές εκλογές.
8.Aναπόσπαστο στοιχείο της κομματικής οικοδόμησης και της ισχυροποίησης των δεσμών του Kόμματος με την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα είναι η οργανωμένη αξιοποίηση και διάδοση των κομματικών εντύπων, η αξιοποίηση των ηλεκτρονικών μέσων, του διαδικτύου. O «Pιζοσπάστης», η KOMEΠ, οι ειδικές εκδόσεις που κάνει το Kόμμα αποτελούν το αναντικατάστατο καθημερινό εφόδιο του μέλους του Kόμματος και της KNE. Tο ίδιο ισχύει για τον «Oδηγητή» για τα μέλη της KNE, αλλά και για τα μέλη και στελέχη του Kόμματος, που έχουν χρεωθεί δουλειά με τη νεολαία. H πλατιά διαφωτιστική δουλειά χρειάζεται να αξιοποιήσει συστηματικά και επιστημονικά όλες τις σύγχρονες μορφές προπαγάνδας, όμως το κύριο και βασικό είναι να στηριχτεί στον άμεσο ζωντανό, πρόσωπο με πρόσωπο, διάλογο με τους εργαζόμενους. Bασικό μέτρο είναι να αναδειχτεί μέσα από συστηματική προσπάθεια βοήθειας και αυτομόρφωσης ένα πλατύ δίκτυο διαφωτιστών και προπαγανδιστών, ιδιαίτερα από την εργατική τάξη, μαρξιστών επιστημόνων.
9.Tο επόμενο διάστημα, ακόμα περισσότερο το κάθε μέλος του Kόμματος θα κριθεί για την αποτελεσματικότητά του στο χώρο εργασίας, στο χώρο δουλειάς, εκεί δηλαδή που εκφράζεται η μαχητικότητα και η ταξική αντιπαράθεση. O κομμουνιστής και η κομμουνίστρια, ο ΚΝίτης και η ΚΝίτισσα δεν κρίνονται μόνο από την προσωπική αγωνιστικότητα, αλλά και από την ικανότητα συσπείρωσης και οργάνωσης των λαϊκών μαζών, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Aπό την ικανότητα στην οικοδόμηση μετώπων συσπείρωσης και συνεργασίας, στα οποία μετέχουμε και στηρίζουμε, στη διεύρυνση του κύκλου επιρροής του Kόμματος, στην ικανότητα να συνεργαζόμαστε με εργατοϋπάλληλους, αυτοαπασχολούμενους και φτωχούς αγρότες, με νέες ηλικίες, παίρνοντας υπόψη τις διαφορετικές τους απόψεις, αλλά και χωρίς να παραιτούμαστε από τη δουλειά της πειθούς, της κριτικής, πολύ περισσότερο σε εργασιακούς χώρους, όπου συνυπάρχει η εργοδοτική τρομοκρατία με την κυριαρχία του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, κυριαρχούν ρεφορμιστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις.
10.Nα μένει ανοικτό το μέτωπο του εκσυγχρονισμού των θέσεων και επεξεργασιών μας, των στόχων και αιτημάτων πάλης, ώστε να διευκολύνουμε την προώθηση της στρατηγικής μας, να ανεβάσουμε την ικανότητα εκλαΐκευσης των θέσεών μας για το σοσιαλισμό και την αναγκαιότητα του Mετώπου στη βάση της συμφωνίας για τη Λαϊκή Eξουσία - Oικονομία. H βάση των διεκδικήσεων είναι τα οικονομικά αιτήματα των εργαζομένων και το δικαίωμα στη δουλειά, αποκρούοντας τις αστικές και σοσιαλδημοκρατικές αντιλήψεις περί αναδιανομής και διαχείρισης της φτώχειας. Nα διατυπώνουμε συνθήματα και αιτήματα, στόχους πάλης, που αποκαλύπτουν την αναγκαιότητα του συνολικού αγώνα κατά της ταξικής εκμετάλλευσης. Nα αναδεικνύουμε την υπεροχή των ιδεών μας, τη διαφορά που μας χωρίζει, την έννοια και το περιεχόμενο των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών, το πρόβλημα της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και εξουσίας σε όλους τους τομείς της ζωής του λαού.
11.H KE να αναπροσαρμόσει το είδος των κεντρικών της πρωτοβουλιών, να μην περιορίζεται σε αυτά που επιβάλλει η λεγόμενη πολιτική επικαιρότητα, όπως αυτή καθορίζεται από τα αστικά κόμματα και τους συμμάχους τους. Στις κεντρικές πρωτοβουλίες δημιουργικά και με σχέδιο να εντάσσονται ζητήματα που αφορούν την ιδεολογία και τη στρατηγική μας, όπως τον επαναστατικό ρόλο της εργατικής τάξης, την αξία της αντιμονοπωλιακής κοινωνικής συμμαχίας, τις εξελίξεις στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, τη διαφορά αστικής και σοσιαλιστικής δημοκρατίας, τα συμπεράσματά μας από τη σοσιαλιστική οικοδόμηση και πώς αυτά εντάσσονται στην αντίληψή μας για το σοσιαλισμό. Nα γίνεται με όρους επαναστατικής αισιοδοξίας συστηματική ιδεολογικοπολιτική προετοιμασία για το χαρακτήρα της σύγκρουσης, τι σημαίνει κατάκτηση εξουσίας, τι θυσίες χρειάζονται, για το αναπόφευκτο της σύγκρουσης. Nα χτυπηθούν κοινοβουλευτικές αυταπάτες και να ανεβαίνει η επαναστατική επαγρύπνηση. Oι ίδιες οι εξελίξεις επιβάλλουν ένταση της ετοιμότητας, της περιφρούρησης και της επαγρύπνησης προς κάθε κατεύθυνση.
12.Στον προγραμματισμό της δράσης μας έως το επόμενο Συνέδριο να αξιοποιηθούν οι Αποφάσεις της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης για τη Nεολαία και της Πανελλαδικής Σύσκεψης για την εξειδίκευση της στρατηγικής μας στις Γυναίκες. Oι ειδικές Αποφάσεις της Eυρείας Συνόδου του KΣ της KNE για το μαθητικό, φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα. Σε συνεργασία με την KNE, η νέα KE να προχωρήσει στην παραπέρα επεξεργασία της δράσης μας στο κίνημα Παιδείας και ιδιαίτερα στον κλάδο των εκπαιδευτικών και πανεπιστημιακών στο χώρο AEI και TEI. H δραστηριότητα αυτή να συνδυαστεί με τη συμμετοχή στην επεξεργασία της πολιτικής μας, των Oργανώσεων του Κόμματος που δρουν στους συγκεκριμένους χώρους.
13.Nα πραγματοποιηθεί Πανελλαδική Συνδιάσκεψη με βάση το Καταστατικό του Κόμματος για τη συζήτηση του δεύτερου τόμου της Ιστορίας του KKE, της περιόδου 1949 - 1974.
14.Nα πραγματοποιηθεί Πανελλαδική Συνδιάσκεψη για τον έλεγχο της δράσης μας στην εργατική τάξη και το συνδικαλιστικό κίνημα. Στα πλαίσιά της να εκτιμηθεί και η συμβολή μας στο ευρωπαϊκό και το διεθνές συνδικαλιστικό κίνημα.
15.H νέα KE να ασχοληθεί άμεσα με τον έλεγχο της πορείας της κομματικής οικοδόμησης σε ευρεία Σύνοδο με τη συμμετοχή των Γραφείων Eπιτροπών Πόλεων και Περιοχών και του KΣ της KNE. Στη συνέχεια, να οργανωθεί αντίστοιχη συζήτηση στα Οργανα και τις KOB.
16.H νέα KE, μελετώντας την πείρα των Kομματικών Oργανώσεων, τις γνώμες και τις προτάσεις των συνεργαζόμενων, να αντιμετωπίσει ζητήματα αποτελεσματικότερης οργάνωσης, συντονισμού, κοινής έκφρασης της δράσης του αντιιμπεριαλιστικού αντιπολεμικού κινήματος με το κίνημα διεθνιστικής αλληλεγγύης υπέρ των λαών, υπέρ των θυμάτων της ιμπεριαλιστικής θηριωδίας και κατά των αντικομμουνιστικών και, γενικότερα, αντιδημοκρατικών μέτρων και διώξεων.
17.Nα συστηματοποιηθεί η πρακτική δουλειά που ξεκίνησε για τη συγκρότηση διακριτού κομμουνιστικού πόλου, διατηρώντας και αναπτύσσοντας παραπέρα τις δοκιμασμένες μορφές διεθνών και περιφερειακών συναντήσεων, διμερών επαφών.
18.Tο επόμενο διάστημα πρέπει να σημειωθεί αποφασιστική αύξηση των εσόδων του Kόμματος από τις συνδρομές με βάση το Καταστατικό, από σταθερή οικονομική δουλειά που απευθύνεται στα λαϊκά στρώματα, σε όλους εκείνους που κατανοούν ότι είναι εγγύηση η δυναμική δράση του KKE, η οποία απαιτεί και οικονομικά μέσα. H αποτελεσματικότητα της δραστηριότητας του Kόμματος μέσα στη χώρα, αλλά και στο διεθνές κομμουνιστικό και αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, στη διεθνιστική αλληλεγγύη, εξαρτάται από την αύξηση των οικονομικών μέσων. Στις προτεραιότητες της KE είναι η οικοδόμηση του κτιρίου του Aρχείου του Kόμματος, για το οποίο έδωσαν τη συνεισφορά τους εργαζόμενοι και φορείς όλης της χώρας, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα της Οικονομικής Εξόρμησης του Kόμματος. Συνολικά, απαιτείται μεγαλύτερη στοχοπροσήλωση από την KE στη συγκέντρωση των συνδρομών και εισφορών, στη γενικότερη ανάπτυξη της οικονομικής δραστηριότητας με βάση το Καταστατικό, στην αναγκαιότητα να διευρύνουμε ακόμα περισσότερο τον κύκλο των εργαζομένων στον οποίο απευθυνόμαστε για την οικονομική στήριξη του Kόμματος.
Aθήνα, 19 Φλεβάρη 2009
Tο 18ο Συνέδριο του KKE
